۱۳۹۱-۳-۴، ۰۴:۲۱ عصر
زباله‌های دماوند به جای جابه‌جایی در خاک پنهان می‌شوند
مدیر انجمن دیده بان کوهستان گفت: پس از پیگیریهای مکرر در چند هفته اخیر پوشاندن زباله های دماوند در زیر تلی از خاک تنها راه حلی است که به ذهن مسئولان برای رفع این معضل رسیده است.
عباس محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه بطری های نوشابه و آب معدنی بخش عمده ای از حجم زباله‌های دماوند را به خود اختصاص می دهد افزود: در حال حاضر در تمام کشورهای پیشرفته دنیا کارخانه های تولید نوشابه و آب معدنی بطریهای خالی را پس می گیرند و برای این کار مبلغی را به عنوان گرویی تعیین می کنند تا مردم مجبور باشند بطری های خالی را به مغازه داران پس دهند و کارخانه مذکور از این طریق بطریهای جمع آوری شده در مغازه ها را باز پس می گیرد.
وی با بیان اینکه بطریهای نوشابه و آب معدنی از بدترین انواع زباله‌ها هستند گفت: سال های طولانی صرف تجزیه این بطری ها می شود و یکی ازبدترین انواع زباله هستند که آسیبهای جدی به محیط زیست پرندگان و آبزیان می زنند و از آنجایی که مانند ذره بین عمل می کنند با متمرکز کردن نور خورشید در مکانهایی که رها می شوند موجب آتش سوزی می شوند.
محمدی اظهار داشت: مهمترین علت جمع شدن حجم انبوهی از زباله ها در مکانی مانند دماوند هزینه های بالای جابجایی آن به سایت های دفن زباله در تهران است که بخش اعظمی از این حجم مربوط به بطریهای نوشابه و آب معدنی است که بدون هیچ هزینه ای دستگاههای مسئول مانند سازمان محیط زیست، وزارت صنعت ، معدن و تجارت و وزارت کشور می توانند مردم و کارخانه داران را موظف به تفکیک این بخش از زباله ها کنند.
مدیر دیده بان کوهستان با اشاره به اینکه 80 درصد زباله های دماوند و به طور کلی جاده هراز توسط مسافران عبوری تولید می شود تصریح کرد: در فصل تابستان بیش از 20 میلیون نفر مسافر که میزان تولید زباله توسط آنها چندین برابر حالت عادی است در این مسیرها حضور دارند در حالیکه جمعیت افراد بومی این مناطق کمتر از 2 میلیون نفر است بنابراین بی انصافی است که مدیریت این زباله ها را تنها وظیفه دهیاری ها و بخشداری های این منطقه بدانیم بلکه بایستی وزارت کشور و سازمان محیط زیست در خصوص جمع آوری و امحاء این زباله ها اقدام کنند.
به گفته وی، انتقال زباله های دماوند به سایت های دفن زباله تهران مانند کهریزک اگرچه هزینه زیادی دارد اما این هزینه ها در مقابل خسارات زیست محیطی که این کوه زباله به این منطقه وارد می کند بسیار ناچیز است.
محمدی با بیان اینکه ایران تنها یک دماوند دارد اظهار داشت: راه اندازی سایت دفن بهداشتی زباله یا تجهیزات تفکیک زباله و زباله سوز های مرغوب سازگار با محیط زیست شاید هزینه های هنگفتی برای شهرداری داشته باشد کما اینکه هر دستگاه زباله سوز آلمانی سازگار با محیط زیست با ظرفیت معادل 10 تا 15 تن حدود 3 میلیارد تومان هزینه دارد اما در مقابل هزینه هایی که شهرداری انجام می دهد مانند سنگفرش های پیاده رو های راه آهن تا ولیعصر که چند سال پیش حدو 30 میلیارد تومان هزینه در برداشت و یا دیگر سا خت و ساز های پر هزینه اصلاً رقم قابل توجهی نیست.
وی با بیان اینکه بطریهای نوشابه و آب معدنی از بدترین انواع زباله‌ها هستند گفت: سال های طولانی صرف تجزیه این بطری ها می شود و یکی ازبدترین انواع زباله هستند که آسیبهای جدی به محیط زیست پرندگان و آبزیان می زنند و از آنجایی که مانند ذره بین عمل می کنند با متمرکز کردن نور خورشید در مکانهایی که رها می شوند موجب آتش سوزی می شوند.
محمدی اظهار داشت: مهمترین علت جمع شدن حجم انبوهی از زباله ها در مکانی مانند دماوند هزینه های بالای جابجایی آن به سایت های دفن زباله در تهران است که بخش اعظمی از این حجم مربوط به بطریهای نوشابه و آب معدنی است که بدون هیچ هزینه ای دستگاههای مسئول مانند سازمان محیط زیست، وزارت صنعت ، معدن و تجارت و وزارت کشور می توانند مردم و کارخانه داران را موظف به تفکیک این بخش از زباله ها کنند.
مدیر دیده بان کوهستان با اشاره به اینکه 80 درصد زباله های دماوند و به طور کلی جاده هراز توسط مسافران عبوری تولید می شود تصریح کرد: در فصل تابستان بیش از 20 میلیون نفر مسافر که میزان تولید زباله توسط آنها چندین برابر حالت عادی است در این مسیرها حضور دارند در حالیکه جمعیت افراد بومی این مناطق کمتر از 2 میلیون نفر است بنابراین بی انصافی است که مدیریت این زباله ها را تنها وظیفه دهیاری ها و بخشداری های این منطقه بدانیم بلکه بایستی وزارت کشور و سازمان محیط زیست در خصوص جمع آوری و امحاء این زباله ها اقدام کنند.
به گفته وی، انتقال زباله های دماوند به سایت های دفن زباله تهران مانند کهریزک اگرچه هزینه زیادی دارد اما این هزینه ها در مقابل خسارات زیست محیطی که این کوه زباله به این منطقه وارد می کند بسیار ناچیز است.
محمدی با بیان اینکه ایران تنها یک دماوند دارد اظهار داشت: راه اندازی سایت دفن بهداشتی زباله یا تجهیزات تفکیک زباله و زباله سوز های مرغوب سازگار با محیط زیست شاید هزینه های هنگفتی برای شهرداری داشته باشد کما اینکه هر دستگاه زباله سوز آلمانی سازگار با محیط زیست با ظرفیت معادل 10 تا 15 تن حدود 3 میلیارد تومان هزینه دارد اما در مقابل هزینه هایی که شهرداری انجام می دهد مانند سنگفرش های پیاده رو های راه آهن تا ولیعصر که چند سال پیش حدو 30 میلیارد تومان هزینه در برداشت و یا دیگر سا خت و ساز های پر هزینه اصلاً رقم قابل توجهی نیست.