ایران شهرساز

بافت های پرت و دور افتاده که توسط مرزهای بزرگراه ها، مزارع، مراکز خرید و ... احاطه شده اند؛ پاسخ های استوار وقدرتمندی را نیاز دارند. در این نوع مکان ها، هر فعالیتی کمی جسارت و بی باکی طلب می کند. برای مثال؛ ساختمانی کج شده در کارابانچل(Carabanchel)، مادرید، اسپانیا. این ساختار با زبانی حرکتی، خود را بیان می کند، در حالی که طبقه همکف با تراز خیابان بازیابی می شود؛ این حجم با شیب زمین موازی پیش می رود.

پلان این ساختمان یک نوار باریک است، همراه با آپارتمان هایی که به دو منظره متفاوت باز شده اند. یک طرف شهر و طرف دیگر باغ خصوصی گسترده. هر واحد یک اتاق را داراست که دوطرف را به هم پیوند می دهد و همزمان به هردو طرف باز می شود. ما خانه ای با مرزهای محو شده بین فضاها دنبال می کنیم، جایی که شکل داخلی اتاق بتواند تغییر کند و یا اتاقی دیگر را اضافه کند. اتاقی که به اندازه کافی بزرگ است تا فعالیت های خانگی را در خود جا دهد؛ در موقعیتی شناور در بیرون ساختمان؛ به نما ضمیمه شده است.

ما از بطن جامعه امروزی به مسکن اجتماعی رو کرده ایم، جایی که روند تغییر خانه ها در مسیری به دنبال ایجاد حریم پیش می رود. در این زمینه، اتاق جدیدی که آزادانه بر روی نما می نشیند؛ درکی تازه را بیان می کند: یک شکل اتفاقی با تمام جسارت وجودیش، منحصر به فرد می شود. هر کدام از این تک واحدها از دیگری متفاوت است و تنها مداخله کاربران اهمیت پیدا می کند.