ایران شهرساز

طراحی پردیس "EDI" موضوع یک مسابقه بین المللی بود که به دنبال طرحی خلاقانه می گشت تا حسی آمیخته از سنت و مدرنیته را برانگیزاند و در واقع مفاهیم و الگوهای سنتی را در صورت و بیانی مدرن و امروزی زنده کند.

این مجموعه آمیزه ای است از ساختمان های آجری که دور یک حیاط مرکزی روباز آرایش داده شده اندو چندین ساختمان جداگانه در داخل خوشه های عملکردی گنجانده شده اند . ایوان ها و مهتابی ها , پنجره های فرو رفته در داخل دیوار و دیوارهای ضخیم همگی به گونه ای ساخته شده اند تا ورود گرما به فضاهای داخل را به حداقل برسانند.استفاده از پا ستون ها و کرسی چینی های بالا آمده , استفاده سرشار و غنی از از آجرکاری و همچنین جزییات اجرایی در این ساختمان ها , نشان دهنده سرپیچی آنها از روشهای سخت گیرانه مدرنیسم است . این پردیس در اصل با پنج ساختمان عمده و یک حیاط مرکزی در میان مجموعه ساخته شده و حیاط های کوچکتر ارتباطی در میان این ساختمان های عمده , یعنی اداری ,آموزش و کتابخانه قرار گرفته اند و باعث اتصال ساختمان ها و حیاط های ساختگاه می شوند. این بخش ها با یک گره اتصالی که به استراحتگاه کارآموزان متصل می شود باهم پیوند می خورند . دو ساختمان مخصوص اقامتگاه کارآموزان دارای سالن غذاخوری وسیعی در گوشه خودند.

دایره واژگان ممیزه این موسسه از آجرکاری نمایان و قوسهای بالشتک نعل درگاه و همچنین تاق ها ساخته شده که در قالب احجامی بزرگ و سنگین, عناصر نمایشی و تشریفاتی و اجرایی بزرگتر از حد نیاز , و البته متناسب با مقیاس ظاهر می شوند.ساختمان هایی که دور تا دور حیاط بزرگ پردیس قرار گرفته اند , هر کدام دارای حیاط کوچکتر میانی اند . یک راهروی بسیار کشیده به طول حدود 120 متر دز شرق ساختگاه بلوک های مستقر در این بخش را , شامل اقامتگاه کارآموزان , ساختمان اداری , مرکز آ موزشی و کارآموزی ( بزرگترین بلوک ) , مرکز تحقیقات , و در انتها ساختمان کتابخانه و نیز حیاط های اختصاصی میان آن ها , به یکدیگر مرتبط می کند . در واقع فقط بلوک دیگر اقامتگاه و همچنین سالن جداگانه غذاخوری در غرب از این مجموعه دور می مانند. بالشتک های بتنی تاق ها به رنگ سفید در میان آجرکاری نمایان دیوان ها و راهرو ها را شکل می دهند, بیشتر فضاها در میان دو راهروی سایه دار و رواق مانند احاطه شده اند و تقارن کامل دارند که ایجاد یک محور قوی ورودی می کند.حیاط اختصاصی هر ساختمان به عنوان فضای سر ریز جمعیت و همچنین به عنوان یک حلقه در سلسله مراتب حرکتی افراد از داخل به خارج و بالعکس عمل می کند . در اغلب موارد مسیرها و جعبه های پلکان به صورت متقارن قرار گرفته اند تا به سمت بال های راست و چپ ساختمان مربوطه بروند.

در این پروژه که یکی از کارهای اولیه معمار است لحن و آهنگ پست مدرنیسم آشکار است , لحنی که به سرعت در علاقه ای به سوی یک مدرنیسم ساده و بی پیرایه خاموش شده . به هرحال تلاش معمار در پروژه های "EDI " برای آزاد سازی این مجموعه از محدودیت های سازمانی و رسمی و مقررات پیچیده موسسات متعارف , دوستانه کردن و صمیمی کردن محیط آن برای کاربران , و پشتیبانی کردن آن با تسهیلات و امکانات اجتماعی تلاشی موفق بوده است.