۱۳۹۱-۸-۹، ۱۱:۴۶ عصر
شیخ ابوالمکارم رکن‌الدین علاءالدوله احمد بن محمد بن احمد بیابانکی سمنانی از بزرگان تصوف ایرانی و از شاعران و نویسندگان سده‌های هفتم و هشتم هجری قمری بود.وی در زمان اباقا و ارغون‌شاه ایلخانی دارای مشاغل دیوانی و سیاسی مهم بود.
سلوک و صحبت با شیخ عبدالرحمن اسفراینی از روندهای مهم در زندگی روحانی علاءالدوله بود. شیخ علاءالدوله سمنانی در تصوف معتقد به میانه‌روی بود و در زمینه اجرای دستورهای دین اسلام و سازگاری باورها با اصول دین سخت‌گیر بود.علاءالدوله مردی ثروتمند بود و چندین بار نیز سفر حج را انجام داد. گسستن کامل او از خدمات درباری در سال ۷۰۵ ق. و با اجازهٔ الجایتوخان (۷۱۶-۷۰۳ ق.) صورت گرفت. پس از سال ۷۲۰، علاءالدوله در خانقاه سکاکیه معتکف شد.خواجوی کرمانی از ارادتمندان او بود و گردآوری دیوان اشعار علاءالدوله سمنانی را نیز به وی نسبت داده‌اند.الگو:متن از کتاب علاءالدوله سمنانی، نوشته دکتر کاظم محمدی، از انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، تهران۱۳۸۲ {{جناب شیخ رکن¬الدّین علاءالدّوله ¬ی سمنانی، پیر بزرگ بیابانکی شخصیّتی که او را با القاب برجسته‌ای چون: الشیخ الامام العالم العارف، رکن الحق و الدّین، قدوهٔ ارباب الطریقه، مرشد الطلبه و السالکین، و... می‌دانند و این القابی است بزرگ که بزرگان عرفان و تصوّف به وی ارزانی داشته‌اند که دلالت بر شأن و شکوه عرفانی اوست سمرقندی در تذکره الشعراء در خصوص این عارف کامل می‌نویسد: شیخ العارف رکن الملّه و الدین علاءالدوله سمنانی و هو احمدبن محمّدبن احمد البیابانکی، کمال او از شرح مستغنی است. او رسوم صوفیه را احیاء داده و بعد از شیخ جنید بغدادی قدّس الله سرّه العزیز هیچ کس چون او در این طریق قدم ننهاد. // صص۱۸۸-۱۸۹. // شناخت علاءالدّوله برای کسانی که می¬خواهند با سلوک و عرفان آشنا شوند بسیار ضروری است، چه اندیشه¬های او و سلوکِ عینی و شیوه¬ی اداره¬ی سلسله¬ی او بازتاب¬های فراوانی در معاصران و بعدی¬ها به جای گذاشته، گذشته از شیوه¬های سلوک که خلوت و عزلت نوعی از آن است، برخی از مسائل اساسی و بنیادین تصوّف از ابداعات اوست و به همین خاطر است که شناخت او و آشنایی با افکار و آرای او برای کسی که خواهان شناخت تصوّف است، بسیار مهمّ و ضروری است. علاءالدّوله خود در یکی از رساله¬هایش در بیان صراط مستقیم و اطّلاع وی بر آن از میان راه¬های مختلفه، و بیان فرقه¬ی ناجیه از میان هر فرقه می¬نویسد: «و ممکن نیست هیچ¬کس را که بشناسد فرقه¬ی ناجیه و صراط مستقیم را مگر آن¬که اوّل و آخر حال مرا بداند.» با سلوکی که علاءالدّوله کرده و با همه¬ی اقشار جامعه از بالا تا پایین از عالمان تا عوام و از صاحب¬منصبان تا افراد عادی سروکار داشته، دانستن احوال او را برای طالبان حقیقت و کمال ضروریتر می-کند، چه بیش¬تر مشاهیر از عارفان به این وسعت با همگان تماس نداشته¬اند و برخی نیز سلوکشان سلوکی کاملاً انفرادی و تنها بوده‌است. نشست و برخاست با قشر وسیعی از مردم آن هم از هـر دسـت و آن هـم بـه طـور متوالی می¬تواند انسان راهبر را وسعتی ببخشد و از لحاظ باطنی نیرومندش بسازد. داشتن سعه¬ی صدر و گنجایش بالایی که سبب شود همه کس در دریای گسترده¬ی سینه و وجود بی¬آن¬که خللی ایجاد کنند، وارد شوند به راستی که از نعمت¬های بزرگ خداست و این نعمتی است که به برخی از سخته مردان و عارفان راستین به مانند علاءالدّوله نیز رسیده‌است. نشست و برخاست علاءالدّوله با گروه¬های مختلف، و اندیشه¬های متـفاوت چالـش¬هایی که با هرکدام برای رسیدن به حقیقت و اثبات حقّانیّت حق داشته برای عصر ما از لحاظ فرهنـگی و اجتمـاعی می¬تواند بسیار مهم و مفید باشد. کافی است که از زندگانی اجتماعی و فرهنگی علاءالدّوله این نکته را وام بگیریم که آدمی می¬تواند مخاطب پیام¬های غیبی باشد و با خداوند جهان¬آفرین می¬تواند رابطه برقرار نماید و هم می¬تواند بر آن اسـاس خـط¬مشی زندگی و سلوک عرفانی و اجتماعی خود را برپا کند. هرچند که آشنایی با علاءالدّوله آشنایی با بسیاری از مسائل مهم فکری و فرهنگی نیز هست. ضمن این¬که خود شیخ یک تاریخ سیّار از سیاسیـون، اجتماعـیون و حاکـمان و... نـیز مـی¬تواند باشد.
سلوک و صحبت با شیخ عبدالرحمن اسفراینی از روندهای مهم در زندگی روحانی علاءالدوله بود. شیخ علاءالدوله سمنانی در تصوف معتقد به میانه‌روی بود و در زمینه اجرای دستورهای دین اسلام و سازگاری باورها با اصول دین سخت‌گیر بود.علاءالدوله مردی ثروتمند بود و چندین بار نیز سفر حج را انجام داد. گسستن کامل او از خدمات درباری در سال ۷۰۵ ق. و با اجازهٔ الجایتوخان (۷۱۶-۷۰۳ ق.) صورت گرفت. پس از سال ۷۲۰، علاءالدوله در خانقاه سکاکیه معتکف شد.خواجوی کرمانی از ارادتمندان او بود و گردآوری دیوان اشعار علاءالدوله سمنانی را نیز به وی نسبت داده‌اند.الگو:متن از کتاب علاءالدوله سمنانی، نوشته دکتر کاظم محمدی، از انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، تهران۱۳۸۲ {{جناب شیخ رکن¬الدّین علاءالدّوله ¬ی سمنانی، پیر بزرگ بیابانکی شخصیّتی که او را با القاب برجسته‌ای چون: الشیخ الامام العالم العارف، رکن الحق و الدّین، قدوهٔ ارباب الطریقه، مرشد الطلبه و السالکین، و... می‌دانند و این القابی است بزرگ که بزرگان عرفان و تصوّف به وی ارزانی داشته‌اند که دلالت بر شأن و شکوه عرفانی اوست سمرقندی در تذکره الشعراء در خصوص این عارف کامل می‌نویسد: شیخ العارف رکن الملّه و الدین علاءالدوله سمنانی و هو احمدبن محمّدبن احمد البیابانکی، کمال او از شرح مستغنی است. او رسوم صوفیه را احیاء داده و بعد از شیخ جنید بغدادی قدّس الله سرّه العزیز هیچ کس چون او در این طریق قدم ننهاد. // صص۱۸۸-۱۸۹. // شناخت علاءالدّوله برای کسانی که می¬خواهند با سلوک و عرفان آشنا شوند بسیار ضروری است، چه اندیشه¬های او و سلوکِ عینی و شیوه¬ی اداره¬ی سلسله¬ی او بازتاب¬های فراوانی در معاصران و بعدی¬ها به جای گذاشته، گذشته از شیوه¬های سلوک که خلوت و عزلت نوعی از آن است، برخی از مسائل اساسی و بنیادین تصوّف از ابداعات اوست و به همین خاطر است که شناخت او و آشنایی با افکار و آرای او برای کسی که خواهان شناخت تصوّف است، بسیار مهمّ و ضروری است. علاءالدّوله خود در یکی از رساله¬هایش در بیان صراط مستقیم و اطّلاع وی بر آن از میان راه¬های مختلفه، و بیان فرقه¬ی ناجیه از میان هر فرقه می¬نویسد: «و ممکن نیست هیچ¬کس را که بشناسد فرقه¬ی ناجیه و صراط مستقیم را مگر آن¬که اوّل و آخر حال مرا بداند.» با سلوکی که علاءالدّوله کرده و با همه¬ی اقشار جامعه از بالا تا پایین از عالمان تا عوام و از صاحب¬منصبان تا افراد عادی سروکار داشته، دانستن احوال او را برای طالبان حقیقت و کمال ضروریتر می-کند، چه بیش¬تر مشاهیر از عارفان به این وسعت با همگان تماس نداشته¬اند و برخی نیز سلوکشان سلوکی کاملاً انفرادی و تنها بوده‌است. نشست و برخاست با قشر وسیعی از مردم آن هم از هـر دسـت و آن هـم بـه طـور متوالی می¬تواند انسان راهبر را وسعتی ببخشد و از لحاظ باطنی نیرومندش بسازد. داشتن سعه¬ی صدر و گنجایش بالایی که سبب شود همه کس در دریای گسترده¬ی سینه و وجود بی¬آن¬که خللی ایجاد کنند، وارد شوند به راستی که از نعمت¬های بزرگ خداست و این نعمتی است که به برخی از سخته مردان و عارفان راستین به مانند علاءالدّوله نیز رسیده‌است. نشست و برخاست علاءالدّوله با گروه¬های مختلف، و اندیشه¬های متـفاوت چالـش¬هایی که با هرکدام برای رسیدن به حقیقت و اثبات حقّانیّت حق داشته برای عصر ما از لحاظ فرهنـگی و اجتمـاعی می¬تواند بسیار مهم و مفید باشد. کافی است که از زندگانی اجتماعی و فرهنگی علاءالدّوله این نکته را وام بگیریم که آدمی می¬تواند مخاطب پیام¬های غیبی باشد و با خداوند جهان¬آفرین می¬تواند رابطه برقرار نماید و هم می¬تواند بر آن اسـاس خـط¬مشی زندگی و سلوک عرفانی و اجتماعی خود را برپا کند. هرچند که آشنایی با علاءالدّوله آشنایی با بسیاری از مسائل مهم فکری و فرهنگی نیز هست. ضمن این¬که خود شیخ یک تاریخ سیّار از سیاسیـون، اجتماعـیون و حاکـمان و... نـیز مـی¬تواند باشد.