ایران شهرساز

چکیده:نظر به آنكه تهران یكی از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای جهان م یباشد، مطالعه حاضر به بررسی ویژگیهای فضاهای سبز شهری در سطح شهر تهران می پردازد. وسعت شهر تهران در طول دویست سال از حدود 5 كیلو متر مربع به 750 كیلو متر مربع رسیده، یعنی 150 برابر بزرگتر شده است.
و جمعیت آن از 15 هزار نفر به بیش از 7 میلیون نفر رسیده، یعنی 400 برابر. توسعه فضای سبز شهری در تهران از روند رو به رشدی برخوردار بوده است، بطوریكه تعداد پاركها در مقیاس همسایگی، محلی و منطقه ای افزایش یافته است، ولی نكته قابل توجه توزیع و پراكنش نامناسب فضاهای سبز عمومی در سطح شهر تهران است، بطوریكه مناطق( 17،14،12،11،10،9،8،7 ) دچار فقر سرانه فضای سبز(كمتر از 1مترمربع) می باشند. روند توسعه فضای سبز تهران از سال 1369 تا 1380 ، حدود 408 هكتار در سال 1354 ، به 915 عدد با / 11431 هكتار می باشد. تعداد پاركها از 50 عدد با مجموع مساحت 41298 هكتار در سال 1381 رسیده است. روند توسعه جنگلكاری نیز از سال 1357 تا 1366 / مجموع مساحت 6 نزولی و از آن پس تا پایان سال 1381 صعودی بوده است.
به منظور دستیابی به شهری پایدار، نیاز به شناسایی و تقویت شاخصه های پایداری در شهرها می باشیم، از آن جمله، كمیت و كیفیت فضاهای سبز شهری می باشند.
تهدیدهای عمده فضای سبز شهری در تهران عبارتند از: عدم تدوین طرح جامع فضای سبز شهری، عدم نظارت بر حسن اجرای قوانین و مقررات، آفات و بیماریهای گیاهی، كمرنگ بودن نقش مشاركتهای مردمی، فقدان آموزش، تصرف و تخریب باغها.
راهكارهای پیشنهادی به منظور حفظ و توسعه فضای سبز شهری در تهران عبارتند از: تدوین طرح جامع فضای سبز، ارتقای نقش مردم، ارتقای بهره وری اكولوژیكی فضای سبز و ارتقای بهر هوری اجتماعی فضای سبز.