ایران شهرساز

نسخه‌ی کامل: سنجش توسعه پایدار در نواحی شهری با استفاده از تکنینک های برنامه ریزی
شما درحال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب‌بندی مناسب.
انتشاريافته در فصلنامه جغرافيا و توسعه ، شماره 21

نويسنده : دكتر سعيد ملكي

توسعه ي پايدار نواحي شهري به عنوان يكي از اهداف اساسي درجغرافيا،در جستجوي تقويت ابعاد اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، زيست محيطي و كالبدي شهرهاست. هدف اين مقاله شناسايي پايداري و ناپايداري نواحي شهر ايلام و نقاط قوت و ضعف اين نواحي با استفاده از شاخص هاي توسعه ي پايدار است. روش مورد استفاده در اين پژوهش تركيبي از روش هاي تحليلي و موردي- زمينه اي است. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل عاملي، شاخص تركيبي توسعه ي انساني(HDI) و ضريب پراكندگي استفاده شده است. نوع تحقيق كاربردي– توسعه اي و جامعه ي آماري آن شامل نواحي 14 گانه ي شهر ايلام است.
نتايج نشان مي دهد كه از ميان 14 ناحيه ي شهري، يك ناحيه ي پايدار، با شاخص تركيبي توسعه ي انساني و با ضريب 72/0 ، سه ناحيه ي نيمه پايدار و 10 ناحيه ي ديگر ناپايدار بوده اند. ناحيه ي مركزي به عنوان تنها ناحيه ي پايدار و ناحيه ي چاليمار ناپايدارترين ناحيه ي شهري شناخته شده است. بر اين اساس در ناحيه ي مركزي دسترسي به امكانات آموزشي، بهداشتي و درماني، فرهنگي و غيره و بالا بودن ميزان اشتغال و صرفه جويي در دسترسي و هزينه ها با سكونت اقشار ثروتمند همراه است. درحالي كه در نواحي ناپايدار عدم انطباق رشد جمعيت با نيازهاي خدماتي، كمبود فضاهاي تفريحي، اشتغال پايين، ساخت و سازهاي بدون مجوز و گسترش بي رويه با سكونت اقشار كم درآمد همراه شده است. بنابراين دستيابي به توسعه ي پايدار در نواحي شهري ايلام، تنها با شناخت ابعاد توسعه ي پايدار و نقاط قوت و ضعف نواحي شهري و نيز توجه به شاخص هاي پايدار و تقويت عوامل ناپايدار امكان پذير است.

کلمات کلیدی : توسعه ي پايدار، تحليل عاملي، شاخص تركيبي توسعه ي انساني، ضريب پراكندگي، نواحي شهري ايلام