۱۳۹۲-۴-۷، ۰۱:۴۱ عصر
[دکتر کرامت اله زیاری
چکیده :
نظریه توسعه پایدار، در دهه پایانی قرن بیستم، در پی شکست مکاتب مختلف برنامهریزی از جمله مدرنیسم و پسامدرنیسم، در عدم توانایی به شرایط مطلوب زندگی و آثار مخرب بر محیط زیست جهانی، ملی، منطقهای و محلی پا به عرصه وجود گذاشت. بیشک برای نیل به مبانی پایهای این نظریه نقش استراتژیک دولتها در برنامهریزیها و سیاست صحیح کاربری اراضی ضروری است.
برنامهریزی شهری قرن بیستم در حالی پایان مییابد که نه تنها این برنامهریزی مثبت ارزیابی نمیگردد، بلکه چهرهای نازیبا در برابر محیط زیست شهری عرضه نموده و با فرهنگ فنگرایی ساختارهای زیستی و اجتماعی را نشانه رفته است، که پیامدی جز ناپایداری و عدم تعادل در زیرساختهای طبیعی، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی نداشته است. این مقاله ضمن پرداختن به چارچوب اصولی توسعه پایدار وتوسعه پایدار شهری، با عبرتگیری از گذشته و درخواست تجدید نظر در مبانی نظری برنامهریزان حرفهای، منشوری واحد برای برنامهریزان شهری در قرن بیست و یکم ارائه خواهد داد و نوعی شهرهای فشرده و یا دهکدههای شهری را پیشنهاد مینماید.
واژههای کلیدی: توسعه پایدار، شهر اکولوژیک، شهر پایدار، محیط زیست
چکیده :
نظریه توسعه پایدار، در دهه پایانی قرن بیستم، در پی شکست مکاتب مختلف برنامهریزی از جمله مدرنیسم و پسامدرنیسم، در عدم توانایی به شرایط مطلوب زندگی و آثار مخرب بر محیط زیست جهانی، ملی، منطقهای و محلی پا به عرصه وجود گذاشت. بیشک برای نیل به مبانی پایهای این نظریه نقش استراتژیک دولتها در برنامهریزیها و سیاست صحیح کاربری اراضی ضروری است.
برنامهریزی شهری قرن بیستم در حالی پایان مییابد که نه تنها این برنامهریزی مثبت ارزیابی نمیگردد، بلکه چهرهای نازیبا در برابر محیط زیست شهری عرضه نموده و با فرهنگ فنگرایی ساختارهای زیستی و اجتماعی را نشانه رفته است، که پیامدی جز ناپایداری و عدم تعادل در زیرساختهای طبیعی، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی نداشته است. این مقاله ضمن پرداختن به چارچوب اصولی توسعه پایدار وتوسعه پایدار شهری، با عبرتگیری از گذشته و درخواست تجدید نظر در مبانی نظری برنامهریزان حرفهای، منشوری واحد برای برنامهریزان شهری در قرن بیست و یکم ارائه خواهد داد و نوعی شهرهای فشرده و یا دهکدههای شهری را پیشنهاد مینماید.
واژههای کلیدی: توسعه پایدار، شهر اکولوژیک، شهر پایدار، محیط زیست