ایران شهرساز

ظهور نظريات «توسعه درون زا» از اوايل قرن بيستم تاکنون نياز به مرمت بافت هاي فرسوده دروني شهرها را الزامي مي کند. بافت هاي واجد ارزش، با وجود ارزش هاي محتوايي (تاريخي، فرهنگي و اجتماعي) از نظر ريخت شناسي بافت و الگوي نوسازي دچار آشفتگي هاي بصري و عملکردي هستند. براي حل مساله اين بافت ها تاکنون رويکردهاي متفاوتي تحت عنوان موزه اي، توانمند سازي و ارگانسيتي اتخاذ گرديده است، رويکرد ارگانيستي که با جامع نگري سعي در تکيه بر ميراث موجود در بافت هاي فرسوده واجد ارزش و تلفيق اقتصاد و فرهنگ و احياي پايدار بافت هاي تاريخي از طريق تعيين نقش آن ها در سازمان فضايي شهر دارد، با تئوري هاي جديد ساماندهي شهري از جمله «توسعه خلاق» همخوان است که يکي از روش هاي پياده سازي توسعه خلاق برنامه ريزي گردشگري بافت هاي فرسوده مي باشد. اين مقاله با بررسي نظريات نوين توسعه بويژه توسعه خلاق با رويکرد گردشگري و تدوين مدل(SZCD)
، که مدلي براي شناسايي پهنه هاي زمينه ساز توسعه خلاق بافت فرسوده با رويکرد گردشگري در برنامه ريزي شهري با استفاده از تحليل سلسله مراتبي
(AHP) است. عوامل، معيارها و شاخص هاي مدل در محدوده امامزاده يحيي را استخراج کرده و نتيجه را در قالب پهنه زمينه ساز توسعه پيشنهاد کرده است.

كليد واژه: توسعه خلاق، پهنه هاي زمينه ساز، گردشگري، مدل شناسايي پهنه هاي زمينه ساز توسعه خلاق (SZCDM)، تحليل سلسله مراتبي (AHP)، تهران