ایران شهرساز

مدل توسعه افقی با میانگین ارتفاع ابنیه تقریبا یکسان در سراسر شهر که در تهران به خصوص با سرعت در حال اجرا هست به جز هزین های زیرساختی و زیست محیطی به نظرتون چه اشکالات عمده دیگه ای داره؟

یکی از قابل دید ترین مشکلات ناشی از اجرای چنین مدل توسعه ای عاجز بودن شهر از پاسخگویی به سلایق مختلف است.
چنین شهرهایی فاقد تنوع بافت هستند تراکم و طبقات در سراسر شهر مشابه است, مسکن های تک خانوار (ویلایی) و مجتمع های مسکونی نقش خود را در شهر به مرور از دست داده و به عنوان حاشیه ای کمرنگ در بازار مسکن مطرح میشوند در مقابل مسکن های چند خانواری یا آپارتمانی نقش اصلی عهده دار میشوند, قطعات مورد ساخت و ساز خرد و کوچک است و تنها سلیقه بخشی از جامعه را محیا میکند

یکی دیگه از مشکلات این مدل توسعه خرد شدن قطعات زمین و وارد شدن سرمایه های کوچک به فرآیند ساخت و ساز است.
این سرمایه های قابلیت جذب قطعات بزرگ زمین شدن را ندارند برای همین با وجود قطعات بزرگ زمین های خالی در شهر بدون در نظر گرفتن ظرفیت های درون شهر به سمت محلات جدید تر هجوم برده و فرآیند ساخت ساز به جای متراکم شدن در مناطق نیازمند توسعه در ساسر شهر پراکنده میشوند.
این نوع ساخت ساز علاوه بر نا به سامانی فرآیند ساخت در ارائه خدمات پس از ساخت نیز عاجز است و به مرور کیفیت و طول عمر مفید ابینه کاهش میابد گاها در بسیاری نقاط شهر تهران میتونان طول عمر کمتر از سی و حتی بیست سال ابنیه را دید در حالی که یک بنا در سی سالگی هنوز در دوران جوانی خود است بعضا در برنامه ها املاک سی ساله قدیمی خطاب میشوند.
در فرآیند صحیح ساخت و ساز درون شهری باید محلات دسته بندی شده و به صورت جایگزینی فرآیند تولید مسکن انجام شود, ساخت و ساز ها نباید پراکنده باشند و صدور مجوز ساخت باید به صورت متمرکز با مدت محدود انجام گیرد.
طول مدت ساخت و ساز باید مشخص باشد و نباید طولانی یا رها شود اما همه این موارد در این مدل توسعه و سرمایه های خرد آن نا ممکن است.

اعضای فعال مشارکت کنند...

سکوت تا کی!!
8 کاربر زیر موضوع را خوانده است:
AliReza (۱۳۹۳-۱-۲۸, ۱۱:۰۸ عصر)، shahbaz (۱۳۹۳-۱-۳۱, ۰۸:۵۴ صبح)، erfki (۱۳۹۳-۱-۳۰, ۱۱:۴۶ عصر)، nazaninrahimi (دیروز, ۱۲:۳۱ صبح)، sardarekord (امروز, ۱۰:۰۰ عصر)، dabagh (امروز, ۱۰:۳۵ صبح)، mitra shahrsaz (۱۳۹۳-۲-۲, ۰۲:۳۴ عصر)، arefehiranishad (۱۳۹۳-۲-۱, ۰۵:۴۶ عصر)

یکی از مشکلات ناشی از توسعه افقی شهرها ترافیک زیاد و طولانی است, هرچه مسیرهایی که باید طی شود طولانی تر باشد بعد زمان سفر درون شهری افزایش یافته و هزینه های این سفر بیشتر میشود. علاوه بر هزینه مالی مستقیم میزان انرژی هزینه شده و فشار وارده بر اکوسیستم شهر افزایش یافته و کیفیت زیستی شهر را کاهش میدهد.
در مورد شهروندان اثر مستقیم این سفر های طولانی بخش بزرگی از زمان است که از دست میدهند, در شهر تهران به طور متوسط هر شهروند تهرانی 20% از طول عمر تمام زندگی خود را در سفر های بین شهری هستند, با چنین میزان مسافرت شهری, و از دست دادن زمان توان کاری شهروندان کاهش یافته و اثر عکس با میان کارانه مثبت شهر پیدا میکند. یعنی میزان سفر بیشتر برابر با کارانه کمتر است.
میزان اختلالات روانی ناشی از فشار های سفرهای درون شهری افزایش یافته, آلودگی صوتی نیز افزایش یافته و خود عامل دیگری برای اثر منفی بر روان شهروندان است.
در آمار آرامستان تهران تعداد زیادی از مرگ ها ناشی از تصادفات رانندگی و یا مشکلات قلبی - ریوی است, سرطان به عنوان یکی از کشنده ترین بیماری ها رابطه مستقیمی با افزایش آلودگی های زیستی ناشی از ترافیک دارد.
در نهایت میتوان این گونه عنوان کرد که بخش بزرگی از مرگ و میر در شهرهای بزرگ با مدل توسعه افقی ناشی از همین مدل توسعه است.

سلام این توسعه روچجوری میتونیم درفضاهای اصلی شهری جابدیم یعنی اینکه بارسیدگی به این موضوع میتونیم به فضاهایی که درسطح شهرمشکل داره رسیدگی کنیم؟

(۱۳۹۳-۳-۴، ۱۱:۱۹ عصر)helenamoheb نوشته است: [ -> ]سلام این توسعه روچجوری میتونیم درفضاهای اصلی شهری جابدیم یعنی اینکه بارسیدگی به این موضوع میتونیم به فضاهایی که درسطح شهرمشکل داره رسیدگی کنیم؟

کدوم توسعه رو؟
افقی؟