ایران شهرساز

بررسی نقش شرایط اقلیمی در شکل معماری مساکن بومی پایدار
)مطالعه موردی: روستای امام زاده ابراهیم گیلان(
متین ظفری جورشری 1- سارا باقری 2- سید مجید مفیدی شمیرانی

چکیدهمقایسه تنوع اقلیمی مناطق مختلف ایران با شکل معماری – شهرسازی موجود در آنها حاکی از این است که شرایط اقلیمی به نوعی یکی از عوامل اصلی
در شکل گیری نوع مساکن بومی بوده است . به همین علت طراحی اقلیمی و معماری بومی مورد توجه معماری پایدار قرار گرفته است. طراحی اقلیمی نوعی
از طراحی می باشد که با بهره گیری از انرژی های طبیعی موجب آسایش انسان می شود. با نگاهی به معماری سنتی گیلان در می یابیم که به خوبی
پاسخگوی نیازهای اقلیمی این منطقه می باشد و بسیاری از مفاهیم نوین در معماری پایدار را در خود به وضوح دارد. شهرستان رشت به لحاظ اقلیمی در
اقلیم معتدل و مرطوب قرار گرفته است. معماری مساکن این شهر نیز متاثر از همین اقلیم بوده ا ست.
روستای امام زاده ابراهیم منطقه ای خوش آب و هوا در دل جنگل های شفت است که به فاصله 20 کیلومتری از شهر شفت قراردارد. معماری متفاوت این
مکان باعث شده که این منطقه شهرت جهانی یابد.
ساختمان های تا 6 طبقه که تنها مصالح به کار برد ه  در آن چوب می باشد چشم هر بیننده ای را به خود جلب میکند . هدف تحقیق حاضر شناخت ویژگیهای
شاخص اقلیمی حاکم بر منطقه و تاثیرات شاخص آن در معماری سنتی گیلان به ویژه روستای امام زاده ابراهیم است. این تحقیقات از نوع تحقیقات کاربردی
بوده و از روش میدانی برای عکس برداری ، مصاحبه با ساکنین و افراد مطلع و..... استفاده شده است. در بخش دیگر تحقیق از روش اسنادی به صورت مراجعه
به سایتها ، مقالات ، کتب و سازمانهای مرتبط بهره گیری شده است. بررسی ها نشان می دهد که در ساخت و سازهای مساکن روستای امام زاده ابراهیم و
نیز شکل معماری بناها ، شرایط اقلیمی از دیر باز مورد توجه معماران و سازندگان بوده است. به عنوان مثال افزایش ارتفاع ساختمانها بازشوهای بزرگ ، فرم شیب
دار سقفها ، استفاده از مصالح بوم آورد و....جزء مواردی هستند که تحت تاثیر شرایط اقلیمی در این منطقه می باشند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با
استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده اند.
واژگان کلیدی :  روستای امام زاده ابراهیم- شرایط اقلیمی- طراحی پایدار- معماری سنتی