ایران شهرساز

مسجد امام یا مسجد جامع عباسی را میتوان نماد اوج معماری اسلامی ایران دانست.بنای این مسجد که دارای چهار ایوان است ، در سال 1021 هجری قمری پی نهاده شده و حدود 20 سال طول کشید . در این مسجد دو گنبد بیرونی با 52 متر ارتفاع ، بلند ترین گنبد شهر است که با کاشی های فیروزه ای خود درخشش خاصی دارد . مسجد امام دارای چهار مناره در قسمتهای سردر و ایوان جنوبی است.دو مدرسه علوم دینی نیز در گوشه های جنوب غربی و جنوب شرقی مسجد به نامهای سلیمانیه و ناصری وجود دارد.در هر ایوان مسجد ، قدح های بزرگ سنگی بنام سنگاب برای آشامیدن آب نمازگزاران وجود دارد .در کف این قدحها سوراخ کوچکی تعبیه شده که از آنها آب داخل قدح می شده است . به گفته برخی از کارشناسان این قدح های سنگی نقش ساعت را نیز برای مردم داشته است .


پروفسور، آرتور پوپ ، در کتاب معماری ایران درباره مسجد امام می نویسد :
ساختمان احداث این مسجد ، با وجود بی صبری شاه عباس در اتمام آن کار ، به کندی پیش رفت ؛ به طوریکه آخرین پوشش مرمرین آن در سال 1638 میلادی انجام پذیرفت . این اثر تاریخی نما یانگر اوج هزار سال مسجد سازی در ایران است .( همشهری ، خرداد 75 ،5 )کتیبه سردر مسجد به خط ثلث علیرضا عباسی ، خوشنویس پر آوازه عصر صفوی و مورخ به سال 1025 هجری حاکی از آن است که شاه عباس این مسجد را از مال خالص خود بنا کرده ، و ثواب آنرا به روح جد اعظم خود شاه طهماسب اهداء نموده است .در ذیل این کتیبه به خط محمد رضا امامی ، کتیبه دیگری نصب شده که بموجب آن از مقام معماری و مهندسی ، معمار مسجد جامع جدید اصفهان ( در مقابل مسجد جامع عتیق ) یعنی استاد علی اکبر اصفهانی تجلیل شده است .ارتفاع گنبد عظیم مسجد 52 متر و ارتفاع مناره های داخل آن 48 متر و ارتفاع مناره های سردر آن در میدان نقش جهان 42 متر است .قطعات بزرگ سنگهای مرمری یکپارچه و سنگابهای نفیس ، مخصوصاً سنگاب نفیس شبستان غربی گنبد بزرگ که مورخ به سال 1095 هجری است ، از دیدنیهای جالب این مسجد بی نظیر جهان اسلام است .