ایران شهرساز

كاربرد تصميم سازي چند معياره فرايند تحليل سلسله مراتبي
در برنامه ريزي گردشگري عشايري
نمونه موردي: منطقه عشايري زاگرس مياني

نويسندگان:

دكتر مهدي قرخلو 1

سيد عباس رجايي 2

حسن جواهري 3

بهره برداري بهينه از فرصتهاي موجود در گردشگري، مانند هر فعاليت ديگري مستلزم انجام مطالعات اصولي و تدوين برنامههاي مبتني بر تحقيقات و متكي بر تكنيكهاي تحليل علمي ميباشد. در ايران وجود جامعه عشايري به عنوان جامعهي زنده كننده تاريخ در نوع معيشت، حركت و اسكانانسانها در عصر امروز از مهمترين جاذبههاي گردشگري به شمار مي آيد. زاگرس مياني از جمله محدودههايي است كه بالاترين درصد جمعيت عشايررا در خود جاي داده است. شناخت مناطق گردشگري در اين محدودهها و تعيين الويتها در جهت توسعه گردشگري با توجه به زيست بومها مي تواند در امر توسعه گردشگري مناطق عشايري مثمر به ثمر واقع شود. از آنجا كه تكنيك تحليل سلسله مراتبي يكي از انواع تكنيكهاي تحليل علمي است كه امكان بررسي سناريوهاي مختلف را به برنامهريزان و مديران ميدهد و با در نظر گرفتن اثر همزمان كليه معيارهاي دخيل و مقايسه امتيازات آنها،به اولويت بندي گزينه ها پرداخته و گزينه مطلوب را تعيين مينمايد؛ اين مقاله سعي دارد با هدف تبيين نحوه استفاده از تكنيك تصميم سازي چندمعياره در برنامهريزي گردشگري منطقهاي وبا با ارائه مباني نظري و كاربرد تحليل سلسله مراتبي در برنامه ريزي منطقه اي، توسعه گردشگري را درمنطقه زاگرس مياني را مورد بررسي قرار دهد.

نتايج تحقيق نشان مي دهد كه زيست بوم هاي ييلاقي به داروند باب، بهمئي گرمسيري، جشني، طيبي سرحدي، عمله ، كشكولي بزرگ ،ممسني و زيستبومهاي قشلاقي بهمئي گرمسيري، جشني در سطح يك و در اولويت جهت سرمايه گذاري در امر گردشگري قرار دارند .

زيست بومهاي ييلاقي باشت بابويي، بوير احمد عليا( 1)، بوير احمد عليا( 2)، شش بلوكي، كرد شولي، كشكولي كوچك و زيست بوم هاي قشلاقي باشت بابويي، بويراحمدعليا( 1)، بويراحمدعليا( 2)، طيبي سرحدي، كشكولي بزرگ و ممسني در سطح دو قرار دارند. اين درحالي است كه زيست بومهاي ييلاقي چاپلق قبلهاي، دره شوري، دوركي باب، ديناري باب، زر شرقي، زر غربي، سه دهستاني ، عمارت (پريز ) و زيست بوم قشلاقي عمارت(پريز) در سطح سوم قرار گرفته اند.