ایران شهرساز

نسخه‌ی کامل: رویکرد پایداری در متن شهرسازی
شما درحال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب‌بندی مناسب.
عنوان مقاله:

رویکرد پایداری در متن شهرسازی

نویسنده:
فرح حبیب

چکیده:
را آفریده اند و باید « دمکراسی » و « سیاست » ،« تمدن » ،« شهروندی » ،« شهرنشینی » شهرها، مفاهیم بسیار اساسی نظیر مکان مناسبی برای زندگی انسانی، همراهی با طبیعت، اعتلا، دوام و بقاء نسل های آینده، همبستگی جمعی، پیوند اجتماعی ،« آشوب » ،« بی نظمی » ،« تخریب محیط » ،« آلودگی » و اعتلای فرهنگی باشند اما، امروزه، برای بسیاری از افراد، با مترادف شده اند. در حالی که، شهر مکانی است که در آن متولد می شویم، رشد می کنیم، « گسست اجتماعی » و ،« خشونت » می آموزیم، کار می کنیم، سکونت می گزینیم، تجربه می کنیم، آرزو می کنیم، آینده و نسل آینده را می سازیم، و مراوده اجتماعی داریم. از طرفی، شهرنشینی گذشته ما که واجد بسیاری ویژگی های مثبت است، در اثر تغییرات وسیع و سریع اخیر، دچار دگرگونی های اساسی، خصوصاً در مفاهیم شهروندی و شهرنشینی سنتی در کشور ما شد و اصول و ارزشهای حاکم بر شهرسازی سنتی ما، پیش از آنکه امکان انطباق با شرایط جدید را بیابد، فراموش شد که باید دوباره به آنها بها داد. در این نوشتار، با این نگرش، برخی مفاهیم کلیدی مورد بررسی قرار گرفته است و تلاش شده به مقوله پایداری در متن شهرسازی به شیوه ای بنیادی نگریسته شود. یعنی، علاوه بر مقولات محیط زیستی، اکولوژیکی ، انرژی در چهار عرصه کلان آموزشی، تمهیدات کالبدی، مدیریت و تدوین مقررات و قانونگذاری، رویکرد پایداری با تأکید بر امر تعامل اجتماعی بررسی و نهایتاً، در متن شهرسازی، پیشنهادها و راهکارهایی در جهت پایداری ارائه شود.


کلیدواژگان:
پایداری، تعامل اجتماعی، محله، حس تعلق به مکان، مکان مطلوب مراوده اجتماعی


علوم و تکنولوژی محیط زیست
دوره نهم، شماره ١، بهار ٨٦