ایران شهرساز

پارکینگ

با توجه با این که امروزه یکی از مشکلات بسیار بزرگ به ویژه در شهرهای پر جمعیت بزرگ با ترافیک سنگین پیدا کردن محل پارک می باشد، ایجاد پارکینگ‌های وسیع و مجهز برای ظرفیت های زیاد اتومبیل و وسایط نقلیه در کنار پارک های شهری از ضروریات اجتناب ناپذیر می باشد و بهتر است محل پارکینگ در جایی باشد که مزاحم عبور و مرور مردم پیاده نشود و به ویژه در نزدیکی در ورودی اصلی ازدحام به وجود نیاورد.

وسعت پارکینگ را می‌توان با توجه به ارزیابی و تخمینی که به وسیله آمار برداری‌ها از بازدیدکنندگان به عمل می آید، تعیین نمود.

این پارکینگ‌ها معمولاً روباز هستند و گاهی نیز در ورودی آنها یک باجه اخذ عوارض نصب می‌شود. پارکینگ‌ها معمولاً باید دارای در ورودی و خروجی باشند. کف پارکینگ‌ها باید با موادی پوشش شود که هنگام حرکت اتومبیل‌ها سبب تولید گرد و خاک و مزاحمت نشود.

در صورتی که پارک کوچک باشد، پیدا کردن محل ساختمان‌ها و مراکز عمومی و نقاط جالب توجه آن آسان است. ولی در پارک‌های بزرگ که شبکه بندی خیابان‌های اصلی و فرعی گسترده است و فاصله مراکز جالب پارک کوتاه نیست، سعی می‌کنند و لازم است که علاوه بر نقشه بزرگ و زیبای پارک در محوطه ورودی، مراکز قابل بازدید را به وسیله فلش‌هایی با رنگ‌های چشم گیر و زیبا معین نمایند.

به طوری که بازدیدکنندگان مجبور نباشند برای هر سوال کوچک مزاحم دیگران بشوند.

در پارک‌های مدرن تابلوهای راهنما و نقشه‌های راهنما به چراغ های مناسبی مجهز هستند که بازدیدکنندگان با فشار دادن یک دکمه فوراً محل مورد نیاز را پیدا می‌کنند و هر کدام از تابلوهای راهنما طبق قرارداد به یک رنگ معینی رنگ آمیزی می شود. در برخی از پارک‌های مدرن که تعداد زیادی از درختان و گیاهان وارداتی ناآشنا کاشته شده است، حتی با نصب اتیکت که نام بومی و علمی آنها را نشان می‌دهد، سعی می‌کنند مردم عادی را نیز با این مظاهر آشنا سازند.

وجود یک دفتر راهنمایی که به صورت اتاق ساخته می‌شود، بسیار ضروری است. مسئول این دفتر می تواند اطلاعات لازم را در مورد قسمت‌های مختلف پارک جمع آورد یا به وسیله تلفن کسب کرده و همیشه در اختیار باشد و آنها را با یک روش شایسته دراختیار بازدیدکنندگان علاقمند بگذارد. وجود چنین خدمتی به افزایش سطح فرهنگ مردم کمک بسیار می کند.

تعداد، شکل، ابعاد و پوشش خیابان های اصلی و فرعی بستگی به وسعت پارک و تعداد بازدیدکنندگان دارد. ضمناً پوشش کف خیابان‌های اصلی و فرعی بسیار مهم است. با نظر مهندسان شهرسازی و پارک سازی معمولاً طبق عملکرد کشورهای با تجربه در امر پارک سازی ولی نه به صورت استاندارد، خیابان‌های اصلی پارک‌ها را نسبتاً وسیع و به پهنای بیش از 10 متر ( تا 30 متر) و خیابان های فرعی پارک‌ها را به پهنای 2 تا 6 متر در نظر می‌گیرند.

پوشش خیابان‌های اصلی را از بلوک‌های سنگی، سیمانی، بتنی، آجر، موزائیک و غیره انتخاب می‌کنند و پوشش خیابان های فرعی پارک‌ها را با شن ریزه، خاک آجر و یا پوشش مناسب دیگری می‌پوشانند.

استفاده از آسفالت برای پوشش خیابان های اصلی و فرعی پارک‌ها متداول نیست.

باید توجه کرد که گرچه در خیابان‌های اصلی و فرعی پارک‌ها متداول نیست.

باید توجه کرد که گرچه در خیابان‌های اصلی و فرعی پارک‌ها عمدتاً عبور وسایط نقلیه صورت می‌گیرد، ولی مسلماً برای انجام خدمات پارک لازم است گاهی اتومبیل‌ها، کامیون‌ها و دیگر وسائط نقلیه در آن ها رفت و آمد نمایند و کار خود را انجام دهد و لذا باید کف خیابان‌های اصلی طوری ساخته شود که هیچگونه مشکلی به وجود نیاورد. در هر حال باید پس از تهیه کروکی و نفشه پارک، محل و ابعاد خیابان‌های اصلی و فرعی پارک مشخص گردد.

ضمناً ایجاد خیابان‌های پهن و بلوارهای دلگشا، هم منظره پارک را جالب تر می‌کند و هم انبوه مردم بازدید کننده در آنها می‌توانند به راحتی حرکت نمایند.

کف خیابان های فرعی را گاهی با خاک آجر مفروش می‌کنند که گاهی آنها را غلطک زده و آب می‌پاشند و اختلاف رنگ آن با رنگ سبز چمن خود منظره جالبی به وجود می‌آورد و گاهی آن را شن نرم ریخته و غلطک می‌زنند.

در اکثر خیابان‌های فرعی نیمکت‌هایی برای استراحت بازدیدکنندگان قرار داده می‌شود. ولی فاصله بین نیمکت‌ها باید به قدری باشد که مردم مزاحم همدیگر نشوند.

ایجاد خیابان های مستقیم و پهن مانند اتوبانها در پارک، بیننده را خسته می‌کند. خیابان‌های اصلی پارک نباید به طور مستقیم یا طولانی و یا روبروی ساختما‌ن‌ها ایجاد شود. بلکه باید در فواصل کوتاه به چهار راه‌ها، سه راه ها و میدان‌ها باز شود و اگر لازم باشد که خیابان‌های اصلی روبروی یک بنای تاریخی عظیم و جالب توجه قرار گیرد، حتی باید در مقابل ساختمان میدان بزرگ به وجود بیاورند که ایجاد خیابان اصلی به دربست پارک بیفزاید.

گاهی کوچکی مساحت پارک یک عامل محدود کننده است و در چنین پارک‌هایی نمی‌توان و نباید خیابان‌های فرعی ایجاد کرد و برای راه یافتن به نقاط مختلف پارک و چمن کاری‌ها و ایجاد راهروهای ارتباطی از دال‌های مختلف که از سنگ، سیمان، چوب و غیره استفاده می‌شود، استفاده می‌کنند. دال‌ها معمولاً ابعاد و اشکال معین هندسی ندارند. گاهی به صورت گوشه‌دار و گاهی به صورت گرد و یا به اشکال هندسی نامنظم تهیه می‌شوند. انتخاب نوع و شکل و ابعاد آنها به ذوق طراحان پارک بستگی دارد.

کودکان در واقع غنچه های امروز و گلهای زیبای فردا یا نونهالان امروز و درختان ثمر بخش فردای اجتماع هستند. ذوق و سلیقه، رفتار و خواسته آنها را نباید نادیده گرفت . امروزه در اکثر کشورهای پیشرفته، مردم متمدن پی به این واقعیت برده‌اند و در طراحی پارک‌ها مسلماً یک بخشی را برای بازی و تفریح کودکان و نوجوانان که بسیار کنجکاو، صدیق و پر تحرک و صمیمی هستند، اختصاص داده و در آن انواع اسباب بازی‌های بزرگ و کوچک را که هم جنبه تفریحی و هم جنبه آموزشی داشته باشد فراهم می‌آورند. در کشور ما نیز در بسیاری از پارک های شهری قسمتی را به این منظور اختصاص داده‌اند و به ویژه در تهران شهرک مخصوصی را به نام شهرک بازی با توجه به نیاز عمومی مردم و کودکان احداث نموده‌اند. به هر حال کودکان را که جثه آنها کوچک است نباید حقیر شمرد.

طراحی پارک کودکان باید طوری صورت گیرد که همه کودکان بتوانند به راحتی از همه وسایل بازی استفاده کنند بدون این که بخواهند همدیگر را تحت فشار قرار داده و مزاحم هم بشوند. وسایل مستقر در این پارک‌ها از نظر امنیت و اطمینان باید بی نظیر و حداکثر باشد. تنوع وسایل بازی در پارک کودکان اولاً حس کنجکاوی آنها را تقویت مرده و آنها را به اندیشه وا می‌دارد و ثانیاً غریزه تنوع پسندی کودکان را ارضا می‌کند. باید به این موضع حداکثر توجه بشود.

پارک کودکان چون بیشتر با سر و صدای زیاد کودکان همراه است، باید در قسمتی از پارک پیش بینی شود که بزرگتر‌ها و افراد مسن و کم حوصله کمتر از آن قسمت استفاده می‌کنند. در ضمن باید در آن محل جایی نیز برای استقرار والدین و مراقبت کودکان در نظر گرفته شده باشد. اکثر کودکان علاقمند هستند که خود چیزهای کوچکی را بخرند و استقلال خود را نشان دهند. به همین مناسبت بهتر است در اطراف پارک بازی کودکان دکه‌های مناسبی که اشیاي کوچک و جالب را می‌فروشند، وجود داشته باشد.