۱۳۹۰-۵-۲، ۱۱:۳۳ صبح
بررسي نظام برنامه‌ريزي فضايي در فدراسيون روسيه
عنوان (انگلیسی): Study of spatial planning system in the Russian federation
نشریه: مجله آمايش سرزمين
شماره: مجله آمايش سرزمين (دوره: دوم، شماره: سوم)
نویسنده: پارسا ارباب
چکیده:
مقاله حاضر نظام برنامه‌ريزي فضايي كشور روسيه را مورد بررسي قرار مي‌دهد. مطالعه نظام برنامه‌ريزي فضايي روسيه، سه مرحله متمايز از يكديگر را مشخص مي‌سازد. مرحله نخست از قرن شانزدهم تا اوايل قرن بيستم ميلادي را شامل مي‌شود، اين دوره دوره‌اي است كه منشأ برنامه‌ريزي فضايي شكل گرفته و در طول حدود 400 سال به مرور توسعه يافته است. مرحله دوم به دوران سلطه اتحاد جماهير شوروي اختصاص دارد، دوراني كه در سايه تكيه بر قدرت متمركز دولتي و تفكرات سوسياليستي به نوعي برنامه‌ريزي فضايي افول كرده يا با نقطه‌نظرهايي خاص و متمايز پياده مي‌شود. مرحله سوم تشكيل فدراسيون روسيه در اواخر قرن بيستم ميلادي تا به امروز را در بر مي‌گيرد، بازه‌اي كه طرح‌هاي برنامه‌ريزي قلمرو با تكيه بر مجموعه قوانين توسعه شهري فدرال، در سطوح مختلف ملي، منطقه‌اي و محلي اعمال شده و نويد حركتي قاعده‌مند را مي‌دهد كه چشم‌انداز آن فراهم ساختن بستر مناسب‌تر براي انسجام بيش‌تر، شفافيت و مشاركت بازيگران مختلف، تحقق‌پذيري و كارآمدي است.
چکیده (انگلیسی):
This paper considers the spatial planning system in Russian Federation. Study of spatial planning system of Russia specifies three different stages from each other. The first phase consists of the sixteenth century until the early twentieth century. In this period, base of the spatial planning was formed and gradually developed during approximately 400 years. The next phase is devoted to Soviet domination. Under reliance on centralized state power and socialist ideas, spatial planning declines or can be implemented by specific and different opinions. In the third period, from creation of Russian Federation in the late twentieth century to today, territorial planning schemes are adopted at various levels of national, regional and local with emphasis on RF Urban Development Code. This era promises regular move that its perspective is provision of more appropriate context for more consistency, transparency and participation of different actors, implementation and efficiency.
عنوان (انگلیسی): Study of spatial planning system in the Russian federation
نشریه: مجله آمايش سرزمين
شماره: مجله آمايش سرزمين (دوره: دوم، شماره: سوم)
نویسنده: پارسا ارباب
چکیده:
مقاله حاضر نظام برنامه‌ريزي فضايي كشور روسيه را مورد بررسي قرار مي‌دهد. مطالعه نظام برنامه‌ريزي فضايي روسيه، سه مرحله متمايز از يكديگر را مشخص مي‌سازد. مرحله نخست از قرن شانزدهم تا اوايل قرن بيستم ميلادي را شامل مي‌شود، اين دوره دوره‌اي است كه منشأ برنامه‌ريزي فضايي شكل گرفته و در طول حدود 400 سال به مرور توسعه يافته است. مرحله دوم به دوران سلطه اتحاد جماهير شوروي اختصاص دارد، دوراني كه در سايه تكيه بر قدرت متمركز دولتي و تفكرات سوسياليستي به نوعي برنامه‌ريزي فضايي افول كرده يا با نقطه‌نظرهايي خاص و متمايز پياده مي‌شود. مرحله سوم تشكيل فدراسيون روسيه در اواخر قرن بيستم ميلادي تا به امروز را در بر مي‌گيرد، بازه‌اي كه طرح‌هاي برنامه‌ريزي قلمرو با تكيه بر مجموعه قوانين توسعه شهري فدرال، در سطوح مختلف ملي، منطقه‌اي و محلي اعمال شده و نويد حركتي قاعده‌مند را مي‌دهد كه چشم‌انداز آن فراهم ساختن بستر مناسب‌تر براي انسجام بيش‌تر، شفافيت و مشاركت بازيگران مختلف، تحقق‌پذيري و كارآمدي است.
چکیده (انگلیسی):
This paper considers the spatial planning system in Russian Federation. Study of spatial planning system of Russia specifies three different stages from each other. The first phase consists of the sixteenth century until the early twentieth century. In this period, base of the spatial planning was formed and gradually developed during approximately 400 years. The next phase is devoted to Soviet domination. Under reliance on centralized state power and socialist ideas, spatial planning declines or can be implemented by specific and different opinions. In the third period, from creation of Russian Federation in the late twentieth century to today, territorial planning schemes are adopted at various levels of national, regional and local with emphasis on RF Urban Development Code. This era promises regular move that its perspective is provision of more appropriate context for more consistency, transparency and participation of different actors, implementation and efficiency.