۱۳۹۰-۱۱-۱۵، ۰۵:۲۴ عصر
آسيب شناسي ساختاري مديريت توسعه شهري تهران با تاکيد بر مناسب سازي فضاهاي شهري براي معلولان
كمان رودي كجوري موسي*
* تهران، ايران
«مناسب سازي فضاهاي شهري براي معلولان»، از اولويت دار ترين برنامه ها و اقدامات مديريت شهري محسوب مي گردد. به رغم اقدامات سياستگذاري و قانونگذاري قابل توجه ملي و محلي، مديريت توسعه شهري تهران از يک برنامه بلند مدت، ميان مدت و کوتاه مدت منسجم و پايدار و سازوکارهاي «نظارتي»، «کنترلي»، «پايشي»، «ارزيابي» و «هماهنگي هاي سازماني» کارآمد در زمينه مناسب سازي فضاهاي شهري براي معلولان برخوردار نمي باشد. اين پژوهش به «آسيب شناسي ساختاري - مديريتي» مناسب سازي ساختمان هاي مسکوني - اداري و معابر عمومي براي معلولان در شهر تهران در دو سطح «برنامه اي» و «اجرايي» و در تعداد معدودي از متغيرها و شاخص هاي مربوط پرداخته است. اطلاعات سطح اول اين پژوهش به «روش تحليل و توصيفي» و با استناد به «مطالعات کتابخانه اي» و اطلاعات سطح دوم، با «مطالعات ميداني» پنج مورد از نمونه ساختمان هاي مسکوني - اداري و معابر عمومي واقع در حوزه هاي شمالي، مرکزي، جنوبي، شرقي و غربي شهر تهران، جمع آوري شده است. براي تحليل اطلاعات اين پژوهش از «روش کمي» و «روش کيفي» بطور همزمان استفاده شده است. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، ساختار متمرکز بخشي و عملکرد متفرق مديريت توسعه شهري تهران کارايي لازم مناسب سازي فضاهاي شهري براي معلولان را ندارد و مستلزم توسعه ساختار سياسي متکثرِ مشارکتي مبتني بر «حکمرواني خوب شهري» است. اصلاح ساختارها، فرايندها، اطلاع رساني و آموزش عمومي و تخصصي از جمله راهکارهاي مديريتي تحقق ضوابط و مقررات مناسب سازي فضاهاي شهري براي معلولان در شهر تهران است.
كليد واژه: آسيب شناسي، مديريت شهري، شهر تهران، معلولان، مناسب سازي فضاهاي شهري