ایران شهرساز

بازیهای المپیک همواره بستر مناسبی را برای کشورهای میزبان فراهم میکند تا بتوانند فرهنگ و تمدن خود را به جهانیان معرفی کنند. اما در طرف دیگر مقدار متنابهی از انرژی، زمان و منابع صرف شده و سرمایه گذاری شده پس از پایان بازیها بلااستفاده مانده و به عنوان زیرساختهایی بدون مصرف به شمار می آیند. چیزی که از آن به عنوان "سندروم بعد از المپیک" یاد میشود. به عبارت دیگر مناطق و فضاهایی که درآنها استادیوم ها و دیگر فضاهای مورد نیاز برای مسابقات المپیک طراحی و ساخته شده بودند به ندرت مورد استفاده قرار گرفته و دچار رکود و در نتیجه زوال طولانی مدت خواهند شد.
ایده اصلی که پشت مجتمع المپیکی شناور قرار دارد عبارتست از خلق و طراحی اولین فضای معماری ورزشی عمودی در مقیاس کلان با آسمانخراش های معکوس که به عنوان محلی برای انجام بازیها ساخته شده و به عنوان یک شهر شناور شامل مراکز اقامتی، فضاهای اداری، مناطق تفریحی و زیرساختهای مورد نیاز می باشد.
ایده کلی برای طراحی برج از قارچ و ساختارهای تشکیل دهنده آن گرفته شده است. عناصر ظریفی که در ساختارو اسکلت سازه بکار رفته اند قادرند تا کل مجموعه شامل احجام معمارانه و سیستم خوشه ای آن را تحمل کنند.
با ساخت چنین مجموعه هایی، ماهیت و ساختار بازیهای المپیک و چگونگی ارتباط فضاهای مورد نیاز با بستر و زمینه آنها و همچنینی نحوه پخش و مشاهده بازیها نیز دستخوش دگرگونی می شود. طراحان این مجموعه در نظر دارند تا طرح خود را برای بازیهای بعدی المپیک در شهر ریودوژانیرو در کشور برزیل عملی سازند.