۱۳۹۰-۱۱-۲۳، ۰۱:۰۰ صبح
مترو وين- پايتخت اتريش- داراي 5 خط و 84 ايستگاه است كه اكثرا در زير زمين قرار دارند.
اولين بخش مترو در 8 مي 1976 افتتاح شد.
اولين بخش مترو در 8 مي 1976 افتتاح شد.
![[تصویر: vian_metro1.jpg]](http://www.ttic.ir/images/vian_metro1.jpg)
بليت براي تمام وسايل نقليه عمومي در اتريش يكسان است.
هريك از خط‌ها با رنگ خاصي تفكيك مي‌شود.
طول شبكه مترو وین 69.5 كيلومتر است و به طور متوسط 1.31 ميليون نفر را هر روز از 5 صبح تا يك نيمه شب جابه‌جا مي‌كند. تردد بعد از اين زمان از طريق اتوبوس‌هاي شب‌رو وين امكان‌پذير است.
فاصله رسيدن قطارها در طول روز 5-2 دقيقه و از 8 شب به بعد 8 دقيقه است.
خط‌ها:
احداث خط يك قرمز در سال 1969 آغاز و در 1982 تكميل شد. قرار است اين خط تا سال 2015 به طرف جنوب توسعه يابد.
خط 2 به رنگ بنفش در دهه 1960 ساخته شد. توسعه ايستگاه‌ها تا سال 2019 ادامه دارد. به دليل محدوديت در ساخت تونل اصلي و فاصله كم ايستگاه‌ها، پيشرفت فيزيكي اين خط كندتر از ساير خط‌ها بود.
هريك از خط‌ها با رنگ خاصي تفكيك مي‌شود.
طول شبكه مترو وین 69.5 كيلومتر است و به طور متوسط 1.31 ميليون نفر را هر روز از 5 صبح تا يك نيمه شب جابه‌جا مي‌كند. تردد بعد از اين زمان از طريق اتوبوس‌هاي شب‌رو وين امكان‌پذير است.
فاصله رسيدن قطارها در طول روز 5-2 دقيقه و از 8 شب به بعد 8 دقيقه است.
خط‌ها:
احداث خط يك قرمز در سال 1969 آغاز و در 1982 تكميل شد. قرار است اين خط تا سال 2015 به طرف جنوب توسعه يابد.
خط 2 به رنگ بنفش در دهه 1960 ساخته شد. توسعه ايستگاه‌ها تا سال 2019 ادامه دارد. به دليل محدوديت در ساخت تونل اصلي و فاصله كم ايستگاه‌ها، پيشرفت فيزيكي اين خط كندتر از ساير خط‌ها بود.
![[تصویر: vian_metro5.jpg]](http://www.ttic.ir/images/vian_metro5.jpg)
بخشي از توسعه خط 2 همزمان با بازي‌هاي فوتبال 2008 اروپا تكميل شد و مابقي تا سال 2019 كامل مي‌گردد.
ساخت خط 3 به رنگ نارنجي در چهار مرحله بين سال‌هاي 1989 و 2000 انجام شد. همه ايستگاه‌ها به جز دو مورد در زير زمين قرار دارند.
خط 4 به رنگ سبز بين سال‌هاي 1898 و 1901 احداث و در سال‌هاي 1976 و 1981 به شكل مدرن و امروزي در‌آمد. اكثر ايستگاه‌هاي اين خط بازسازي شده‌اند.
ساخت خط 3 به رنگ نارنجي در چهار مرحله بين سال‌هاي 1989 و 2000 انجام شد. همه ايستگاه‌ها به جز دو مورد در زير زمين قرار دارند.
خط 4 به رنگ سبز بين سال‌هاي 1898 و 1901 احداث و در سال‌هاي 1976 و 1981 به شكل مدرن و امروزي در‌آمد. اكثر ايستگاه‌هاي اين خط بازسازي شده‌اند.
پنجمين خط، خط 6 نام دارد، به رنگ قهوه‌اي است، طولاني‌ترين خط مترو وين است و در مسير دره‌مانند از روي پل اشتادبان مي‌گذرد. برخلاف خط 4 بيشتر ايستگاه‌هاي آن با همان طراحي اوليه رها شده است. بخش جنوبي اين خط در اواخر دهه 1970 و بخش شمالي آن در سال 1989 افتتاح شد. به دليل كمي ترافيك، همه قطارها تا ايستگاه آخر نمي‌روند.
![[تصویر: vian_metro3.jpg]](http://www.ttic.ir/images/vian_metro3.jpg)
همشهری آنلاین