چکیده: شیراز از دوره باستان به داشتن باغ های بزرگ و مصفایی مشهور بوده است که متاسفانه در تحولات و تهاجمات قرون گذشته از بین رفته و از بسیاری از آنها جز نامی در تاریخ و سفرنامه ها اثر دیگری باقی نیست. وضع طبیعی و آب و هوای معتدل شیراز سبب پدید آمدن چنین باغ هایی شده است. نوشته های سیاحان نیز موید آن است.

فعلا از بین باغ های متعدد شیراز چند باغ از قرن 12 و13 هجری باقی مانده است که نسبت به سایر باغ ها قدیمی تر و بزرگ تر است: باغ دلگشا، باغ ارم، باغ عفیف آباد، باغ جهان نما و باغ خلیلی، باغ خلیلی در غرب شیراز و در ضلع شمالی خیابانی که به همین نام خوانده می شود و منشعب از خیابان قصرالدشت می باشدواقع شده است. با این که این باغ زیاد قدیمی نیست، داری تعدادی درخت مربوط به پیش از احداث باغ است.در مدخل جنوبی این باغ در حدود نیم سده پیش ساختمانی به شیوه های بناهای دوره قاجاریه احداث شد. این عمارت از نظر داشتن ایوان های ستون دار و تزئینات گچ بری بالا پنجره ها و بادگیرها جالب توجه است. شهرت باغ خلیلی در شیراز و ایران بیش تر به سبب داشتن انواع درختان کمیاب و نادر و گل های زیبا و کم نظیر آن است باغ خلیلی نیز باغ نو بنیادی است که به سبب تلاش صاحبش شادروان محمد خلیل خلیلی ( از بازرگانان معروف ایران) و فرزندش ابراهیم خلیلی از لحاظ تنوع گل ها از بهترین و زیباترین باغ ها است. انواع و اقسام گل هایی که می توانند در آب و هوای شیراز نشو و نما کند از کشورهای جهان و آسیا و اروپا وارد شده است. در آن باغ غرس و تربیت کند. اگر چه فضای باغ نسبت به فراوانی گل و درخت های میوه کم وسعت است و از آن نظرانداز باغ ارم و باغ عفیف عفیف آباد را ندارد ولی توجه زیاد و وجود گل های گوناگون و میوه های عالی این نقص را جبران و باغ نامبرده را در سهم خود منحصر به فرد نموده است.