بافت‌های فرسوده شهری به عنوان یکی از ابعاد و مسائل شهر نشینی چند دهه اخیر، همواره مورد توجه کارشناسان، مدیران و صاحبنظران مختلف در حوزه شهری بوده است. ساماندهی بافتهای فرسوده فعالیتی بین بخشی است و از این رو تحقق اهداف ساماندهی منوط به اجرای استراتژی های تدوین شده در بستر ساختار مناسب مدیریت شهری است. با توجه به عدم تحقق مدیریت واحد شهری، برای ساماندهی بافت های فرسوده شهری،‌ علاوه بر ترسیم استراتژی های مناسب، بایدکلیه ذینفعان (جامعه هدف، نهادهای غیردولتی و سازمان های دولتی) را در جهت استراتژی ها، همسو و هم راستا کرد و همسویی نیز نیازمند هماهنگی ذینفعان متنوع است. مدیریت موثر فرایند و توفیق همسویی با تفویض اختیار و مسوولیت و پاسخگویی به یک نهاد مجزا محقق می شود. همسویی ذینفعان در حوزه ساماندهی بافت فرسوده، فرایندی مدیریتی است که مسوولیت آن در سطح یک نهاد همسو کننده محقق شده و فرصت ارزش آفرینی از راه هم افزایی ایجاد نماید.

با این وصف پژوهش حاضر دایره و محدوده بررسی خود را تا انجا ادامه می‌دهد که بتوان با درجه قابل قبولی از اعتماد در خصوص نقش، جایگاه، عملکرد، توانمندی‌ها و ظرفیت‌های هر یک از نهادها، دستگاه‌ها و سازمان‌های فعال در عرصه نوسازی و بهسازی در شرایط موجود و میزان و سهم مشارکت آنها در آینده، قضاوت و داوری منصفانه‌ای به عمل آورد. این داوری معطوف به پیشینه اجرایی و اشتیاق و علاقه‌مندی نهادها و دستگاه‌ها برای عهده دار شدن مسئولیت‌های جدید و یا ادامه مسئولیت‌های قبلی است، به نحوی که با ترسیم سیمای ترتیبات نهادی پیشنهادی به نحوی عمل شود که نقش و جایگاه کلیه نهادها اعم از دولتی، غیردولتی، مردمی و بخش خصوصی و سرمایه گذاران مشخص گردد.