امروزه روند رو به رشد تصادفها در راهها و تلفات و خسارتهای ناشی از این گونه حوادث باعث ضایع شدن و اتلاف سرمایه های کشور می شوند. بنابراین سرمایه گذاری صحیح و شناخت هر یک از عوامل سه گانه تصادف (راه، راننده و وسیله نقلیه) ، بررسی اصولی مشکلات این عوامل و بیان راه حلهای کاربردی میتواند تا حد زیادی از بروز این گونه حوادث بکاهد. یکی از معضلات اساسی شبکه راههای کشور وجود دسترسی های فراوان به راههای اصلی است؛ ب هنحوی که این دسترس یها که معمولاً فاقد شرایط لازم طراحی، عملکردی و کنترلی هستند به صورت مکانهای تصادف خیز درآمده اند. هدف از این تحقیق تعیین میزان تأثیر تراکم دسترسی های حاشی های بر نرخ تصادفها در راههای کشور است. برای این منظور با معرفی پارامترهای دخیل در تصادفها، تحلیل آماری توصیفی و مدلهای آماری رگرسیونی ارایه میشوند تا نوع ارتباط میان نرخ تصادفهای جاده ای و عوامل اصلی وقوع آن از جمله تراکم دسترسی ها در جاده های کشور مشخص شود. از مهم ترین نتایج تحقیق، این است که با افزایش و کاهش تراکم دسترسی ها، نرخ تصادفها نیز با نسبتی افزایش یا کاهش می یابد. زمانی که تراکم دسترسی ها اندک است، رشد نرخ تصادفها همراه با افزایش تراکم دسترسی ها روندی ملایم دارد، اما هنگامی که تراکم دسترسی ها از حدی بیشتر می شود، نرخ تصادفها رشد قابل شوندی پیدا می کند. بنابراین علاوه بر تراکم دسترسی، عوامل مهم دیگری نیز در وقوع تصادفها به ویژه در راههای با شمار زیاد دسترسی؛ نقش دارند.

واژه های کلیدی: نقاط دسترسی، نرخ تصادفها، تراکم دسترسی، راه اصلی برون شهری

باتشکر از مهنس مجتبی کیانی