با توجه به اهمیت بافت‌های فرسوده و جایگاه مهم آن در برنامه‌های توسعه پایدار شهری، ساماندهی این‌گونه بافت­ ها را می‌توان جزء ضروری‌ترین اقدامات برنامه‌ریزان کشور به حساب آورد. فرسودگی عاملی است که باعث زدودن خاطرات جمعی، افول حیات شهری و شکل گرفتن حیات شهری روزمره می­ گردد و بدون مشارکت مردم، این روند با آسیب‌های جبران‌ناپذیری همراه خواهد بود. اسلام‌آباد یکی از محدوده‌های حاشیه‌نشین منطقه دو است که در ضلع غربی بزرگراه چمران و در شمال و جنوب پل مدیریت گسترش پیدا کرده است. این محدوده مسکونی در اراضی حریم بزرگراه چمران که به فضای سبز اختصاص داشته، توسعه یافته است و اسکان ساکنان در این بخش به‌دلیل قرارگیری درمسیل درکه و خطرات ناشی از آن غیرمجاز می‌باشد. لازم است تا این محله از حالت مسکونی خارج شده و با تغییر کاربری و ساماندهی روددره به مجموعه‌ای تفریحی تبدیل شود. قبل از هر اقدام ابعاد مسئله از نظر ویژگی‌های جمعیتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها مورد بررسی قرار گیرد تا از این طریق بتوان گرایش ساکنان را به مشارکت آگاه شد و از هرگونه خسارت یا آسیب جبران‌ناپذیر به ساکنان این محله جلوگیری به عمل آورد. در تحقیق حاضر ترکیبی از مطالعات اسنادی و تکنیک‎های کمّی و کیفی برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. یافته‌های تحقیق بیانگر مشارکت مردم در صورت اختصاص امتیازهای مدنظر آنها حکایت دارد.