تاریخچه

استفاده از اصطلاح ويلا به اوايل امپراطوري رم بر مي گردد. در آن دوره كارشناسان ويلا ها را دو نوع تقسيم كرده بودند: ويلاهاي روستايي و ويلاهاي شهري. ویلا هاي روستايي همان خانه هاي افراد كشاورز و ساكن روستا بود و ويلا هاي شهري به افراد ثروتمندي كه در شهر زندگي مي كردنند و آرزوي داشتن زندگي روستايي را داشتند تعلق داشت. افراد گروه دوم در بهترين و زيبا ترين حالت براي خود شرايط زندگي روستايي را تامين مي كردند.

ویژگی های معماری

تمام ويلاها داراي مشخصه هاي متمايز در معماري بنا هستند. قابل توجه ترین مشخصه آن ها اين است كه در يك محوطه وسيع و باز ساخته ميشوند. همچنین بسیاری از ویلاها داراي يك برجك مركزي در بناي خود هستند كه از تمام قسمت هاي بنا بلندتر است و به عنوان نقطه کانونی بناي ويلا از آن نام برده مي شود. ویلا در قطعه بزرگی از زمین ساخته مي شود و اطراف آن مملو از درختان، مناظر زيبا، و آبنماهايي است كه در محوطه سازي ويلا طراحي و ساخته مي شوند. ناگفته نماندكه محوطه سازي و دكوراسيون خارجي ويلا از اهميت زيادي بر خوردار است و فضايي كه بناي ويلا را احاطه مي كند بايد داراي زيبايي و جذابيت هاي بصري زيادي باشد. ويلا ها اغلب داراي بام هاي شيرواني با پوششي سفالين هستند و در نماي آن از آجر و موزائيك براي زيبا سازي استفاده مي كنند.