[rtl]چکیده


در تعريف هويت شهر و رابطه آن با عناصرش، توجه به دگرگوني­ها و تحولات اجتناب‌ناپذير تاريخي و اجتماعي ضرورت دارد. دليل ظهور و شكل‌گيري مداوم مكا­­­­ن­ها را در دگرگوني­ها و تحولات فرهنگي و تاريخ بايد جستجو كرد. اين تحولات سبب مي‌شود كه عناصر جديدي به يك مجموعه اضافه شده، عناصري از آن حذف شوند و به اين ترتيب مؤلفه تاريخی مکا­ن­ها كه خود ناشي از تحولات فرهنگي هستند، به  اركان هويتي آ­ن­ها تبدیل شوند.


در مطالعات شهري، هويت به واسطه رابطه متقابلي كه با مفهوم فضا دارد و نیز به واسطه نقشي كه در ایجاد تصویر ذهنی از مکان و در نتیجه  كيفيت زندگي شهري ايفا مي‌كند مورد توجه است. از این رو نقش شهر‌ها به عنوان مراكزي براي اشاعه شاخص­های فرهنگي جوامع پذيرفته شده است،چرا که در فضا‌هاي عمومي است كه روابط متقابل اجتماعي رخ مي‌دهدو به بلوغ مي‌رسد و در حقيقت يك رابطه دروني نزديك ميان فضاي شهري و هويت فرهنگي به وجود می آید.


بدین ترتیب فضاهای شهری عموماً در طول زمان مشمول یک هویت تداوم یافته تاریخی می شوند.شاخص­هایی که در تبیین این هویت تاریخی موثر هستند در طی زمان تاثیرات کارکردی مشابهی رادر فضای مورد نظر باعث می شوند. این شاخص­ها باعث تداوم هویت فضاهای شهری می­شوند به­طوری­که می­توان به آن یک هویت تاریخی اطلاق کرد.


می­توان گفت در میان انواع فضاهای شهری، خیابان­ها دارای اهمیت ویژه­ای می­باشند. از دید عملکردگرایان، خیابان فضایی ارتباطی است که جهت­دهنده، تقسیم کننده و تقویت کننده ساختار شهر است و آنان که به ادراک محیط اهمیت می­دهند راه­ها را مهم­ترین عامل سازمان یافته در نقشه­پردازی ذهنی انسان می­دانند. از طرف دیگر امروزه با برخی از این فضاهای شهری روبرو هستیم که فاقد هویت مثبت و یا واجد نوعی هویت خنثی هستند. از این­رو با توجه به اینکه هر یک از فضاهای شهری ممکن است در گذشته دارای یک یا چند شاخص هویتی بوده یا هم اکنون قابلیت ارائه چنین کارکردهایی را داشته باشند، می­توان به کنکاشی در جهت شناسایی و تقویت وجوه شاخص هویت تاریخی آن­ها اقدام کرد. در این نوشتار پس از تعریف و بازخوانی مفهوم هویت در فضاهای شهری به بررسی شاخص­های موثر و تداوم یافته در شکل دهی به هویت فضای مورد مطالعه و در انتها به بیان سیاست­های کلی در جهت تقویت و احیاء هویت آن پرداخته شده است.





[/rtl]