ارزيابي محيط زيست شهري در قالب قوانين و ضوابط «با تاکيد بر آلودگي هوا»

تحولات اخير در رشد و توسعه شهرنشيني و به تبع آن رشد و توسعه کالبدي شهرها مسائلي را در فضاي شهر به وجود آورده كه نه تنها ساکنين آن، بلکه تمام محيط زيست در معرض عوارض ناشي از آن را، مورد تهديد قرار داده است. در دنياي عقلاني امروز تمام انسانها در پي آنند تا با تكيه بر اصول و قائده منديها، فضائي را ايجاد نمايند كه بتوان در آن شرايط زندگي را بهبود بخشيد، جرياني كه تنها در سايه برخورداري و اطاعت از گزاره هاي منطقي كه بر جوامع انساني به منظور قائده مند كردن رفتار حاكم است، بر قرار مي گردد. همين مساله نيازمند شناخت و درك مجموعه ابزارهاي موجود و در دسترس براي دخالت و تحقق اهداف مورد نظر است. در اين ميان محيط زيست شهري مناسب از جمله فاكتور هاي تاثيرگذار در زندگي جمعي انسان است كه به كارگيري ابزارهاي حقوقي در مناسب تر شدن آن بيشترين نقش را خواهد داشت. اين پژوهش بعد از شناساندن قوانين و ضوابط مربوط به محيط زيست شهري به ويژه آلودگي هوا، به بررسي بستر سازي هاي لازم و الزامات و اقدامات موجود در متن قانون و آيين نامه هاي متعاقب آن و ريشه يابي نقاط ضعف و قوت قوانين زيست محيطي (آلودگي هوا) از سه جنبه: زمينه سازي حقوقي و قانونگذاري، الزامات و اقدامات در جهت تسهيل فرايند اجرا و نحوه و ضمانت اجرا مي پردازد

.