بررسي «الگوي عرضه زمين» در محدوده هاي اطراف ايستگاه مترو با استفاده از ديدگاه مخاطب م

سيستم حمل و نقل ريلي به ويژه مترو ، با توجه به نقش مهمي كه براي آن در نظر گرفته شده است، در آينده مسووليت بخش قابل توجهي از سفرهاي شهروندان تهراني را بر عهده خواهد داشت. يكي از موارد مهمي كه در برنامه ريزي توسعه با محوريت حمل و نقل بايد مد نظر داشت، موضوع تغييرات لازم در كاربريهاي اطراف ايستگاه مترو است. ايستگاههاي حمل و نقل ريلي يك ايستگاه معمولي نيستند بلكه مكاني براي فعاليتهاي مختلف اند كه مي توانند ارزش افزوده ايجاد كنند، محيط پيرامون را تحت تاثير قرار داده و نوع و تركيب فعاليتهاي مستمر را تغيير دهند. در واقع برنامه ريزي براي پيش بيني فضاها و عناصر شهري منجر به ساماندهي فضاهاي اطراف ايستگاه هاي مترو، ارتقاي هويت شهري اين فضاها، مطلوبيت بيشتر در اين فضاها، بهبود كيفيت محيط شهري افزايش ميزان استفاده از مترو، ايمني و راحتي بيشتر? صرفه جويي در زمان و مصرف انرژي? كاهش آلودگيهاي زيست محيطي و اثرات مثبت اقتصادي مي شود. هدف پژوهش حاضر، برنامه ريزي كاربري اراضي با رويكرد توسعه حمل و نقل محور در اراضي اطراف ايستگاه مترو صادقيه است. بدين منظور، پس از مطالعه و بررسي نظريات و رويکردها تلفيق كاربري اراضي و حمل و نقل شهري، با استفاده از تکنيک جمع آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه به بررسي تمايلات مردم در استفاده از اراضي پيرامون ايستگاه مترو از ديدگاه عرضه رمين و تقاضاي سفر در 4 سطح پرداخته شد. نتايج حاصل از پرسشنامه نشان داد كه در صورت احداث فعاليتهاي متنوع در اطراف ايستگاه مترو 93 درصد افراد پاسخگو تمايل داشتند بدون وسيله نقليه شخصي و با پرداخت هزينه حمل و نقل عمومي از اين مکان استفاده نمايند. به طور كلي مطالعات نشان ميدهند كه حمل و نقل ريلي به تنهايي براي ايجاد توسعه كافي نيست، بلكه نيروهاي قدرتمند بازار و سياستهاي حمايتي عمومي نيز در اين زمينه مورد نياز ميباشند.