شاید برج کپسولی ناکاگین را بتوان بعنوان نمونه بارز از جنبش متابولیست خواند . این ساختمان توسط کیشو کوروکاوا در سال ۱۹۷۰ طراحی و یک سال بعد از آن هم ساخته شد. این ساختمان اولین ساختمان در نوع خود بود که برروی معماری هتل های کپسولی متداول در ژاپن امروزی تاثیر گذشته است.

هرچند امروزه ، عدم نگهداری وکهنگی این ساختمان سبب ایجاد بحث های جنجالی بین علاقمندان به نگهداری این آیکن شهری و علاقمندان به تخریب و جایگزینی برجی جدید بجای این ساختمان شده است.

پیش زمینه : در سال ۱۹۷۰ ، نمایشگاه اکسپو جهانی( Expo World ) در اوساکا در زمانی برگزار شد که ایده های متابولیستی در فیلدهای مختلف رسوخ کرده بود. تریزو واتانابه رییس جمهوروقت توکیو، زمانی که ازاین نمایشگاه دیدن کرد شدیدا تحت تاثیر تاکارا بیوتیلیون (Beautilion Takara) که طراحش کوروکاوا بود ، قرار گرفت. بلافاصله بعد از آن به کوروکاوا پیشنهاد طراحی گونه ای جدید از ساختمان مسکونی با کپسول های دائمی را داد که به کسانی که در حومه شهر زندگی میکند ،امکان داشتن محلی برای اقامت در مرکز توکیو را بدهد.

کوروکاوا از این پیشنهاد استقبال کرد و آنرا ساختمان مسکونی برای Movens Homo: مردمانی در تحرک و جنب و جوش نامید. موقعیت مکانی: برج ناکاگین در قلب تجاری گینزا ی توکیو موقعیت یابی شد. قیمت زمین در این منطقه شهری بسیار بالا است بطوریکه گاهی فراتراز قیمت خود ساختمان میشود. پروپوزال کوروکاوا تا حدی طرحی جاه طلبانه تر از طرحی که ساخته شد، داشت .

این طرح شامل دو برج بود که از کپسول هایی ساخته شده بودند که در آینده، بنابر احتیاج ،قابلیت افزایش ارگانیکی را داشتند . این ساختمان به دو بخش تقسیم میشود: ۱: سازه عظیم ازبتن مسلح که آسانسور، پله ها، و پل های ارتباطی به ساختمان های مجاور را در خود جای میدهد. ۲: کپسول ها که فقط در چهار نقطه به سازه متصل میشدند (این امر به سهولت جایگزینی یونیت ها در هر ۲۵ سال کمک میکند. ) سایز هر کپسول ۲.۱ x ۳.۸ x ۲.۳ متر بود که با پانل های فولادی که مشابه کانتینرهای باربری کارگو (Containers Shipping Cargo) هستند، ساخته شده اند. این یونیت ها پیش ساخته بوده و در محل نصب گردیدند . در این برج ۱۴ طبقه ، ۱۴۴ یونیت رندوم وار به گونه ای بروی یکدیگر قرار میگیرند که تاکید و بزرگنمائی بر نحوه ی قرارگیری ارگانیکی اشان به وضوح قابل مشاهده باشد .کابین ها برای یک نفر ساخته شده اند ، اما بنابر احتیاج ، با ادغام این کابین ها با یکدیگر میتوان فضای مناسبی برای یک خانواده را هم فراهم کرد. با استفاده از سهولت تکنولوژی روز، تجهیزاتی مانند تلویزیون ، ضبط و تلفن هم بصورت توکار به مبلما ن داخلی این ساختمان افزوده شدند . تخریب و زوال: بعد از تکمیل برج ناکاگین ، بعنوان اولین ساختمان در نوع خود ،این برج توجه و تحسین جهانی را به خود معطوف کرد. کوروکاوا فکر کرد که این میتواند آغاز عصری جدید در معماری باشد . هرچند با ظهورایده های جدید، مخصوصا پست مدرنیسم ، ایده های متابولیستی به سرعت متوقف شدند. علاوه بر آن ، این ساختمان معایب عملکردی جدی ای هم داشت ؛ از جمله : انعطاف پذیری کم و اتلاف زیاد مساحت در مکانی که ارزش و بهای زمین بسیار بالا می بود. کوروکاوا پیشنهاد کرده بود که این کپسولها هر ۲۵ سال بازسازی شوند که باتوجه به افزایش هزینه ها و رشد و افزایش شهرهای ژاپن این امر ناممکن بوده و ازینرو همه ی ساختمان شروع به متروکه شدن کرد. هرچند دوکومومو (DoCoMoMo )سازمان جهانی برای نگهداری و ثبت معماری مدرن ، این ساختمان را بعنوان میراث فرهنگی معماری شناسایی کرد، اما در جهت معرفی کردن و ارائه این برج به کمیته میراث جهانی (برای رسیدگی بیشتر ) تلاش های ناموفقی داشت. باتوجه به آنکه این ساختمان یکی از مهمترین ابتکارات ساختمانی بعد از جنگ بود ، بسیاری از موسسات از جمله "انجمن معماران ژاپن" خواهان ترمیم و نگهداری این ساختمان شدند . هرچند بنابرپیشنهاد کوروکاوا ، قرار بود که این یونیت ها بعد از ۲۵ سال ترمیم و جایگزین شوند ، اما درطی این ۴۰ سال تغییری در آنها رخ نداده و روز به روز تخریب و زوال آن بیشترمیشود. لانه سازی جانوران موذی در حفره های کپسول های ساختمان، و نفوذ آب و فاضلاب های آلوده و آلودگی های ناشی از عوامل متعدد ، تخریب این ساختمان را سریعتر کرده اند.

فضاهای داخلی کپسولها هم در مقایسه با ساختمان های مجاور بسیار کوچک میباشند. امکانات صوتی و تصویری آوانگاردی ساختمان هم دیگر منسوخ شده است.شما چگونه میتوانید تصور کنید که با یک تلویزیون دهه ی هفتادی به تماشای برنامه های تلویزیونی بپردازید !!!!! بنابر دلایل مذکور ، برنامه ی تخریب این ساختمان و جایگزین آن با برج ۱۴ طبقه ریخته شد که 60٪ فضای بیشتر به هر آپارتمان افزوده خواهد شد. برج کپسولی ناکاگین یکی از لندمارک های توکیو و یا شاید خود ژاپن باشد. برای خیلی ها این ساختمان ، ارزش نگهداری بدلیل خاطره و یادواره ای از استاد کوروکاوا را دارد (کوروکاوا اخیرا فوت کرد) اما من به جرات میتوانم بگویم که کسی نیست درمیان کسانی که عقیده به نگهداری این ساختمان دارند، که جرات زندگی کردن در این ساختمان را داشته باشد...