بازبيني و بررسي اثرات گردشگرپذيري مناطق روستايي در رويکرد فراتحليل با تاکيد بر زمينه

گردشگري از جمله صنعتهاي رو به گسترش در جهان حاضر است که ميزان ارزش افزوده و درآمد حاصل از آن، نقشي عمده در «توليد ناخالص ملي» و برخورداري شهروندان از «معيشت پايدار» دارد؛ چنان که امروزه، التفات به مراتب و شکلگيري گردشگري در انواع مختلف آن، از گردشگري روستايي گرفته تا گردشگري سلامت، مورد توجه بيشينه کشورهاي در حال توسعه با شرايط متناسب با ايران، قرار گرفته است؛ لذا در مواجهه با اين پديده بايد به گونه اي انديشيد که ضمن رفع تمامي ابهامات و تصورات ناسازگار با واقعيات جاري در روستا، «محدوديتها» را به «امکانات» و «تهديدات» را به «فرصتها» تبديل نمود. در اين راستا، توجه به برخي اثرات اين راهبرد در توسعه منطقه اي بسيار راهگشا خواهد بود. هدف از اين مقاله، بررسي اثرات توريسم روستايي در توسعه پايدار مناطق روستايي مي باشد. روش تحقيق در اين مقاله، مبتني بر «روش تحليلي ـ توصيفي» بوده و اطلاعات مورد نياز آن با استفاده از ابزار گردآوري داده ها: کتابخانه اي و در عين حال، برخي مطالعات ميداني جمع آوري شده است. نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد که اين رهيافتها، تلفيقي مبتني بر وابستگي و ارتباط متقابل بين همه عناصر و دست اندرکاران صنعت گردشگري روستايي و همچنين نيازهاي زيرساختي و فيزيکي براي هر کدام از اين عناصر به همراه يک برنامه ريزي جامع جهت همکاري و هماهنگي بين برنامه ريزان و کارشناسان در ارتباط با ميزان منابع و نيازهاي مردمي جهت ايجاد توسعه پايدار روستايي مي باشد. در پايان، ضمن اشاره به اثرات گردشگري در مناطق هدف، مواردي چند در جهت بهبود گردشگري روستايي در ايران بالاخص در نمونه موردي در قالب سياستها، راهبردها و برنامه هاي اقدام، بيان مي گردد.