باز آفرینی بافت های كهن شهری با استفاده از صنعت گردشگری

چکیده:مداخلات ساختاری در شهرهای كهن ایرانی در ابتدای قرن حاضر،بر طبق تفكری وارداتی و به تقلید از الگوهای غربی صورت پذیرفت.ایجاد پوسته ای بر خیابانهای هوسمان گونه احداث شده و بی توجهی به محلات و پیكره شدن كهن در پس این دیوارها ،باعث شده این گونه بافت ها كارایی خود را از دست دهند.پس از آن نیز بسیاری از اقدامات مرمتی صورت گرفته در شهرها با نگرش موزه ای،سعی در حفظ شهرها به شكل تاریخی و بدون انطباق بر متقضیات زندگی امروز داشته اند.اقدامات مرمتی صورت گرفته در بافت های كهن شهری تا به امروز،تنها به یكی از جریان های توسعه یا حفاظت توجه داشت.این برخورد یك سویه با یكی از جریانها،خود معضلات جدیدی را به بافت كهن شهری تحمیل نمود.از این رو ساكنین این بافت ها به دلبل كاستی و نارساییها ،ناگزیر به ترك بافت شده،در چنین شرایطی به دنبال از هم پاشیدن بافت اجتماعی،بافت كالبدی نیز بیشتر در معرض تخریب قرار می گیرد