پروژه 200 میلیارد تومانی انتقال آب دریای خزر به فلات مركزی ایران در حالی كلنگ زنی شد كه استان مازندران و همسایه اش استان گلستان از كم آب رنج می برند و این شائبه وجود دارد كه اكوسیستم روخانه ای و طبیعی استان مازندران برهم بخورد.

ایلنا: کلید پروژه بزرگ انتقال آب دریای مازندران به مناطق مرکزی ایران که اغلب مربوط به استان سمنان است با سفر نیم روزه رئیس جمهور به مازندران زده شد و به نام افتتاح یک پروژه ۲۰۰۰ میلیارد تومانی در مازندران رقم خورد.

این مسئله موجب برخی ابهامات در بین کار‌شناسان شده و این سئوال را برای بسیاری از اهالی استان اعم از متخصصان یا مردم عادی ایجاد کرده که این پروژه چه نفعی برای مردم مازندران دارد. آن‌ها موضوع انتقال آب را نمی‌توانند به راحتی تحلیل کرده و بر مفید بودن آن برای مردم مازندران صحه بگذارند.

اگرچه اصل شیرین کردن آب دریا و استفاده از آن برای مناطق کویری و کم آب یک بحث عمده در تمام دوران بوده ولی تا کنون اراده‌ای که بتواند به این اقدام جامه عمل بپوشاند به وجود نیامده و آن را جزء طرح‌های کهکشانی می‌پنداشتند ولی به اراده دولت دهم این امر در حال محقق شدن است.

مازندران در تابستان‌ها همواره با کم آبی و حتی خشکسالی روبروست

مازندران خود از استانهایی است که در فصل تابستان با وجود سدهای زیادی که تاکنون در آن احداث شده با پدیده خشکسالی در برخی از مناطق روبروست و کشاورزان بسیاری هم اکنون با از دست دادن بخش قابل توجهی از محصولات خود در اثر کم آبی خسارات عمده‌ای را متحمل می‌شوند اما تاکنون هیچ اراده‌ای برای رفع مشکل این دسته از افراد و تامین منابع آبی آن‌ها وارد عمل نشده است.

هنوز بخش وسیعی از دشت بزرگ آمل، بابل، فریدونکنار، محمود آباد، بابلسر و بهنمیر با خشکی تابستانه و کم آبی نگرانی آوری روبرو هستند و با وجود سدهای موجود این مشکل هنوز به خوبی حل نشده است و منابع آبی استان تکافوی آب مورد نیاز آن‌ها را نمی‌کند.

انتقال آب چالوس و کلاردشت و تنکابن به سمت دشت‌های شرق استان موهبتی بود که بسیار راجع به آن گفته شد ولی اصلاٌ عملی نشد. برای کانال‌های ۳ و ۴ اصلاٌ بودجه‌ای برایشان در نظر گرفته نشده و کانال‌های ۱ و ۲ هم به طور ناقص و در حد محدودی اجراء شدند.

گلستانی‌ها مستحق‌تر به آب دریای خزر هستند

اگر شیرین کردن آب دریای مازندران در سطحی است که می‌تواند نیاز کشاورزان را برآورده سازد چرا با اولویت تامین آب استان گلستان که سال‌هاست پیگیر انتقال آب از غرب استان مازندارن به دیار خود هستند این کار عملی نمی‌شود که هم راحت‌تر است و هم هزینه‌های به مراتب کمتری را لازم دارد و هم اینکه زود‌تر به بازدهی می‌رسد و دشت وسیع و حاصلخیز ترکمن صحرا را نیز از کم آبی شدید نجات می‌دهد.

از سویی اجرای چنین طرحی در استان گلستان، بعد از این استان می تواند جنگلهای گلستان در استان خراسان شمالی را نیز تحت پوشش قرار دهد که در عمل می‌تواند به اندازه سطح کامل کشاورزی یک استان زمین قابل کشت در اختیار کشور قرار دهد و کل مشکل بیکاری بخش کشاورزی سه استان را حل نماید، مضافاً اینکه پتانسیل جنگل زایی نیز دارد.

از سالهای قبل مسئولان استان سمنان درصدد فشار آوردن به مسئولان استان مازندران برای برداشت آب از سرشاخه‌های رودخانه‌های استان و انحراف آن‌ها به سمت سمنان بودند و تلاش سیاسی وسیعی برای این مسئله به خرج داده بودند که با مقاومت‌های مردم و کارشناسان روبرو شد که از سابقه‌ای طولانی در دعواهای بین روستا‌ها برخوردار است. نمونه آن انتقال آب خطیرکوه بود که در اثر مقاومت مردم سوادکوه و پشتیبانی مردم سایر مناطق استان ناکام ماند.

نمی‌توان قانع شد که اجرای انتقال آب خزر به فلات مرکزی ایران خیری برای مازنی‌ها داشته باشد

با توجه به این سوابق توجیه ذهنی این پروژه برای مازنی‌ها امکان پذیر نیست و نمی‌توان قانع شد که این پروژه برای مردم مازندران خیری در بر داشته باشد.

ترس از اینکه به بهانه شیرین کردن آب دریا اقدامات اساسی در انتقال آب‌های شیرین سرشاخه‌های رودخانه‌های استان به سمت سمنان صورت گیرد و این عمل باعث برهم زدن اکوسیستم رودخانه‌ای استان شده و تحولات زیست محیطی تخریب گرایانه‌ای را در پی داشته باشد که جبران آن غیر ممکن باشد.

جالب‌ترین امری که موجب تردید در صداقت خبر رسانی می‌شود این است که بحث سفر رئیس جمهور برای افتتاح چنین پروژه عظیمی فقط در چند روز اخیر رسانه‌ای شده و استاندار محترم هم ظرف همین هفته مامور شده‌اند که آن را رسانه‌ای کنند.

چگونه است که برای احداث پالایشگاه در کیاسر این دست و آن دست می‌شود و با وجود تلاش‌های مرحوم کردان و تقدیم زمین و کلنگ زنی پروژه، تامین اعتبار آن امروز و فردا می‌شود و میزان پیشرفت آن در حد صفر درصد است ولی برای این پروژه ۲۰۰۰ میلیاردی با تامین امکانات و اعتبارات و بکارگیری قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) آنهم در رقم محیرالعقول ۲۰۰۰ میلیارد تومان تعهد می‌شود.

اگرچه اعتراض به این مسئله سر از حرمان‌های بیشتر و عمیق تری در می‌آورد و هشدارهای نمایندگان محترم هم تاثیری در اراده دولتمردان ندارد، لیکن واقعاً در کدام پروژه برای مازندران اینگونه با شتاب و جدیت عمل شده است.

مجموع تعهدات سفرهای استانی دولت در مازندران ۲۰۰ میلیارد و اعتبار انتقال آب هم ۲۰۰میلیارد!

دولتی که در مجموع سفرهای استان حداکثر قریب به ۲۰۰ میلیارد تومان تعهد از منابع دولتی کرده و بقیه را به صورت تسهیلات از منابع بانکی قول داده و نتوانسته اکثر پروژه‌های مصوب خود را اجرایی کند و تامین اعتبار آن را به آینده‌ای نامعلوم محول کرده است، چگونه است که اینگونه دست و دلباز شده‌ و برای خالی نبودن عریضه اسم دو استان دیگر را هم به آن اضافه کرده تا مشکل سمنان حل شود و تبلیغات به گونه‌ای باشد که یعنی استان‌های دیگر هم مد نظر هستند.

به هر حال امید است دلسوزان و کار‌شناسان این اعتراض را به گوش مسئولان برسانند و‌با ر‌ها کردن بازی‌های سیاسی به این امر بپردازند تا انشاء الله به طور جدی اجرای این پروژه برای اقتصاد و محیط زیست و آینده مردم مازندران خطری و تهدیدی در بر نداشته باشد.

غلامعلی رنجبر