«استفاده از روش‌های ارزیابی چند‌متغیره در سنجش کیفیت زندگی در بافت‌های فرسوده بازسازی‌شده شهری
نویسندگان: مجتبی رفیعیان، زهرا عسگری زاده دانشیار گروه شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس دانشجوی دکتری رشته شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس امیدوارم به کار بیاد....س.ح.ا.ب
تو قلب ِ من یه امپراطوره .. تسلیم میشه چونکه مجبوره
بی‌شک هر‌گونه مداخله‌ای در بافت‌های فرسوده با هدف ارتقای سطح کیفی آنها صورت می‌گیرد. یکی از راه‌های سنجش میزان تحقق‌پذیری این هدف، ارزیابی دیدگاه‌های مردم و میزان رضایتمندی آنها از کیفیت زندگی در این فضاهای جدید است. به همین دلیل است که مردم در ارزیابی‌ها بیشتر با کیفیت‌ها سروکار دارند، در حالی که کارشناسان غالباً بر اساس کمیت‌ها عمل می‌کنند. بدین ترتیب، ارزیابی کیفیت زندگی در بافت‌های فرسوده از دید ساکنان می‌تواند بهترین معیار سنجش وضعیت فعلی یا محور مداخلات در این بافت‌ها باشد. از طرف دیگر، اگر چه امروزه ارزیابی‌ها در بیشتر تحقیقات از طریق مردم و ساکنان (مخاطبین اصلی) انجام می‌شود، لیکن در شناسایی و تحلیل و انتخاب فاکتورهای اصلی و نیز ساختاربندی مؤلفه‌ها و مواردی از این دست، دیدگاه‌های کارشناسان وارد تحقیق می‌شود و از میزان صحت و انطباق نتایج با نظرات مخاطبان می‌کاهد. بنابراین، انتخاب روش مناسب برای تحلیل داده‌ها با اعمال کمترین تغییرات جانبدارانه از طرف کارشناسان، از موارد مهمی است که باید به آن توجه شود.
این تحقیق با هدف سنجش مؤلفه‌های سازنده میزان کیفیت زندگی از دید ساکنان در یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های مداخله‌ای بافت‌های فرسوده شهر تهران و با استفاده از روش تحلیل عاملی صورت گرفته است. محدوده انتخابی در این تحقیق، ساکنان ساختمان‌های جدید لبه محور نواب با حجم نمونه ۲۷۰ پرسشنامه‌اند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 انجام گرفته است. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ بررسی گردید و مقدار آن ۰/۶۵ به دست آمد و پایایی آن را تأیید کرد. ساختار اصلی کیفیت زندگی با استفاده از نتایج روش تحلیل عاملی، مشتمل بر ۷ مؤلفه اصلی است: میزان رضایت از امکانات تفریحی و فضای سبز، وضعیت بهداشت، وضعیت آلودگی‌ها (هوا، صوتی و جز آن)، رضایت از همسایه‌ها و میزان رضایت از ویژگی‌های واحد مسکونی و احساس کلی رضایت از محله و واحدهای مسکونی.
