۱۳۹۰-۱۱-۱۸، ۰۱:۳۳ عصر
پروفسور دی جورجویو:
مفتخرم که امروز با کشور ایران آشنایی نزدیک پیدا کردهام. من در گذشته، هر چه درباره سرزمین ایران میدانستم از طریق جهانگردانی بوده است که طی سالها و دهههای پیش به این سرزمین سفر کرده بودند و حاصل سفرشان را در سفرنامههای مفصل منتشر کردهاند. اکنون من خوشبخت هستم که توانستهام از نزدیک به شهرهای مختلف ایران که هر کدام فرهنگ و شرایط خاص خود را دارد، آشنا شوم. مهمترین چیزی که در ذهن من از سرزمین ایران و تمدن کهناش خودنمایی میکند، استقلال این کشور است. چیزی که کمتر در کشورهای دیگر دیده میشود. این کشور توانسته است در طول اعصار، استقلال خود را در مقابل فرهنگها و قدرتهای مهاجم حفظ کند.
در ایران شهرهای بزرگی دیدهام که دارای معماری خاص و اصیل هستند. با توجه به این که در این کشور، اغلب مردم شهرنشین هستند، معماریها، سنتی و متنوع است. وقتی من در شهر تهران حرکت میکردم، به یک باره احساس کردم که در مجموعهای از شهرهای منطقه اسکاندیناوی در حال راه رفتن هستم.
دانشجویان زیادی از ایران به کشور ایتالیا میآیند تا در آنجا درس معماری بخوانند. آنها در حقیقت سفیران فرهنگی ایران در ایتالیا هستند. چرا که زبان معماری یک زبان بینالمللی است و این دو کشور میتوانند با این زبان مشترک، تبادلات فرهنگی مناسبی داشته باشند.
شلوغی شهری مثل تهران و مشکلات معماری آن، موضوعی است که همه شهرهای مهم دنیا با آن دست در گریبان هستند و این مشکل فقط مختص شهری همچون تهران نیست.
معماران و هنرمندان ایرانی و ایتالیایی با هماندیشی و انجام کارهای مشترک که طی آن غنای فرهنگی و تجارب هزاران ساله به اشتراک گذاشته میشود، میتوانند این شرایط را تغییر دهند و افق جدیدی را در معماری شهرها به روی جهانیان بتابانند.
باید توجه داشته باشیم که شهر مکانی برای گذران اوقات فراغت و استراحت است و در عین حال همچون کتابی که باید سعی کنیم آن را به زبان حال امروزمان بنویسیم و سعی کنیم آینده خود را با آن مشخص کنیم.
امیدوارم با برگزاری سمپوزیوم ها و کارگاههای مشترکی که بین معماران و دانشجویان معماری ایران و ایتالیا برپا میشود، راهی روشن در عرصه معماری باز کنیم تا همچون گذشته که این دو کشور منشأ نوآوریها و خدمات برجستهای در این زمینه بودند، امروز در آینده نیز این نقش تاریخی را تکرار کنیم.
منبع: سازمان زیباسازی شهر تهران