۱۳۹۰-۱۱-۲۵، ۱۱:۵۹ عصر
بررسي و تحليل نقش مقياس مکان درميزان حس تعلق به مکان (مطالعه موردي: شهر تهران)
سرمست بهرام*,متوسلي محمدمهدي
* دانشگاه پيام نور، تبريز
حس مکان عاملي است که موجب تبديل يک فضا به مکاني با خصوصيات حسي و رفتاري ويژه براي افراد خاص مي گردد. تعلق مکاني از لحاظ فرهنگي، منعکس کننده مولفه هاي اصلي حيات اجتماعي – فرهنگي است. عليرغم تنوع زياد مقياس مکانهايي که ممکن است مردم احساس تعلق بيشتري نسبت به آنها داشته باشند، بيشترين مطالعات صورت گرفته در اين زمينه مربوط به مقياس واحد همسايگي است. پژوهش حاضر در مقياسهاي مختلف تاثير نقش مقياس مکان در ميزان حس تعلق به مکان را مورد بررسي قرار مي دهد.
نتايج اين تحقيق نشان دهنده اين موضوع مي باشد که در جنوب شهر تهران در محلاتي که داراي سابقه و پيشينه مثبت بوده ميزان حس تعلق به محله در اولويت اول و در محلاتي که وجهه عمومي مثبتي ندارند ميزان حس تعلق به شهر تهران در اولويت اول مي باشد. در مناطق مرکزي تهران اولويت با ميزان حس تعلق به محله و واحد همسايگي و همچنين مقياس شهر بيشتر از مقياسهاي ديگر مي باشد. در مناطق شمالي شهر، در محلات خوش نام و با سابقه ترجيح تعلق مکاني به محله و در اولويت بعدي منطقه شهري (شمال شهر) مي باشد و در محلات با سابقه و معروفيت کمتر اولويت با منطقه و در رتبه بعدي محله مي باشد.
كليد واژه: نقشه جمعي، فرايند اجتماعي، مقياس مکان، مکان، حس مکان، حس تعلق به مکان، تهران
