زبان و ادبیات منظر با دستور زبان و استعاره های خود، از پیدائی آفرینش، پیرامون ما وجود داشته است، ولی ما با قادر نبودن به خواندن و صحبت کردن به این زبان، خود را همواره به مخاطره انداخته ایم.
برای درک معانی منظر (زیستگاه)، باید جهان را به گونه ای دیگر بنگریم تا توانائی جلوگیری از اشتباهات اساسی زیست محیطی و زیبایی شناسی را پیدا کنیم. نشانه های امید و جلوه های طبیعی همه جا هستند. هیچکس آن ها را نمی بیند، نمی شنود و حس نمی کند. اغلب مردم دیگر به هشدارهای طبیعت توجه ندارند و گاه نمی دانند که در مسیل زندگی می کنند و یا خانه ای را که خریده اند، روی گسل ساخته شده است. مردم شهرها، طبیعت را چیزی خارج از محل مصنوع زندگی شان می دانند. روایات منظر در تمام فرهنگ ها، موضوعات مشترک دارند. ماهیت طبیعت و جایگاه انسان ها در آن و تلاش برای بقاء، شخصیت جامعه انسانی (همانند روابط افراد با خانواده، با پروردگار، با دولت و ...).
بستگی دارد که منظره را چگونه روایت کنیم، بعضی راویان، جهان را در حال بهتر شدن و بعضی دیگر آن را در حال بد شدن می دانند. اگر شهرها را خزائن تمدن بدانیم، این خزائن از طریق شعور و میل به توسعه تحقق می یابند و اگر آن ها را مراکز ضد انسانی و ضد طبیعت بشماریم، می بایست ساخت آن ها را به حساب غفلت بشر بگذاریم.
در منظر، هر سنگ، هر رودخانه و هر درخت، زبان و ادبیات خود را دارد، زبان و ادبیات یک رودخانه و یا یک درخت، مجموعه همه گفتمان های آن است. فرهنگ های انسانی این روایات را در باغ ها، بناها و شهرها متجلی می سازند. روایاتی که انسان ها نقل می کنند، دارای نقشه و اغلب دارای یک شروع و انتها هستند. روایاتی ارادی و هدفمند، روایات منظر همانند افسانه ها و قوانین، واقعیت را نظام می دهند، اعمال را توجیه می کنند، به مردم دستور می دهند، آنها را ترغیب می کنند و یا حتی مجبور می سازند به شیوه خاصی عمل کنند. منظرها، ادبیاتی به مفهوم کلی آن هستند، یعنی متونی که می توان آن ها در سطوح مختلف خواند.
در چهل و پنجمین گفتمان هنر و معماری، زبان منظر بوشهر به تصویر و بیان در می آید و آقایان دکتر مصطفی بهزادفر، دکتر ناصر بنیادی، مهندس شهاب الدین ارفعی، مهندس بهروز مرباغی، جاسم غضبانپور و اسماعیل جنتی به بیان روایاتی از منظر بوشهر می پردازند که با نمایش فیلم همراه است.
زمان: چهارشنبه 31 خرداد ماه 1391 از ساعت 16 الی 19
مکان: موزه هنر امام علی (ع) - خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش - بلوار اسفندیار – شماره 35
انجمن مفاخر معماری ایران
www.ammi.ir
برای درک معانی منظر (زیستگاه)، باید جهان را به گونه ای دیگر بنگریم تا توانائی جلوگیری از اشتباهات اساسی زیست محیطی و زیبایی شناسی را پیدا کنیم. نشانه های امید و جلوه های طبیعی همه جا هستند. هیچکس آن ها را نمی بیند، نمی شنود و حس نمی کند. اغلب مردم دیگر به هشدارهای طبیعت توجه ندارند و گاه نمی دانند که در مسیل زندگی می کنند و یا خانه ای را که خریده اند، روی گسل ساخته شده است. مردم شهرها، طبیعت را چیزی خارج از محل مصنوع زندگی شان می دانند. روایات منظر در تمام فرهنگ ها، موضوعات مشترک دارند. ماهیت طبیعت و جایگاه انسان ها در آن و تلاش برای بقاء، شخصیت جامعه انسانی (همانند روابط افراد با خانواده، با پروردگار، با دولت و ...).
بستگی دارد که منظره را چگونه روایت کنیم، بعضی راویان، جهان را در حال بهتر شدن و بعضی دیگر آن را در حال بد شدن می دانند. اگر شهرها را خزائن تمدن بدانیم، این خزائن از طریق شعور و میل به توسعه تحقق می یابند و اگر آن ها را مراکز ضد انسانی و ضد طبیعت بشماریم، می بایست ساخت آن ها را به حساب غفلت بشر بگذاریم.
در منظر، هر سنگ، هر رودخانه و هر درخت، زبان و ادبیات خود را دارد، زبان و ادبیات یک رودخانه و یا یک درخت، مجموعه همه گفتمان های آن است. فرهنگ های انسانی این روایات را در باغ ها، بناها و شهرها متجلی می سازند. روایاتی که انسان ها نقل می کنند، دارای نقشه و اغلب دارای یک شروع و انتها هستند. روایاتی ارادی و هدفمند، روایات منظر همانند افسانه ها و قوانین، واقعیت را نظام می دهند، اعمال را توجیه می کنند، به مردم دستور می دهند، آنها را ترغیب می کنند و یا حتی مجبور می سازند به شیوه خاصی عمل کنند. منظرها، ادبیاتی به مفهوم کلی آن هستند، یعنی متونی که می توان آن ها در سطوح مختلف خواند.
در چهل و پنجمین گفتمان هنر و معماری، زبان منظر بوشهر به تصویر و بیان در می آید و آقایان دکتر مصطفی بهزادفر، دکتر ناصر بنیادی، مهندس شهاب الدین ارفعی، مهندس بهروز مرباغی، جاسم غضبانپور و اسماعیل جنتی به بیان روایاتی از منظر بوشهر می پردازند که با نمایش فیلم همراه است.
زمان: چهارشنبه 31 خرداد ماه 1391 از ساعت 16 الی 19
مکان: موزه هنر امام علی (ع) - خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش - بلوار اسفندیار – شماره 35
انجمن مفاخر معماری ایران
www.ammi.ir
خدایا:
مرا ببخش ،
به خاطر تمام درهایی که کوبیدم
و خانه تو نبود....!!!!
مرا ببخش ،
به خاطر تمام درهایی که کوبیدم
و خانه تو نبود....!!!!
