دکوراسیون کاهگلی!

شهر و دود و غبار و آلودگي. آسماني که از آبي و فيروزهاي هيچ رنگ و نشاني ندارد. آپارتمان و ساختمان هايي که از آهن و سيماني سرد و خاکستري ساخته شده اند. خيابان ها و کوچه ها مملو از اتومبيل و ازدحام ترافيک. جوي هاي پر از زباله و موش و ميکروب! اين روزهايي است که در ازاي تمدن براي خود ساخته ايم.

---

شمعدانی فراموش نشود

با اندکي تدبير در چيدمان و حتي طراحي دکوراسين داخل خانه می‌توان سادگی گذشته را که این روزها بیشتر در زندگی‌های روستایی به چشم می‌آید به خانه برگردانید. شايد باور نکنيد اما بسيار ساده و حتي ارزان.

اولين گام و ساده‌ترين آن قرار دادن چند گلدان شمعداني در گوشه و کنار خانه است. همه ما با ديدن يک گلدان گل بي​اختيار لبخند بر لب​مان مي‌آيد و اين که يک گياه را زنده نگه مي​داريم، حس خوش​آيندي به ما مي‌بخشد.

---

زنده کردن خاطرات با کاهگل

يک کار جالب ديگري که با پايين‌ترين هزينه و با دست خودم در خانه‌ام انجام داده‌ام، ساختن يک ديوار کاهگلي است که هم بافت بسيار جذاب و زيبايي دارد و هم بسيار تک و نادر است. هر کس براي نخستين بار به منزل من مي‌آيد، اذعان مي‌کند که گويا خانه برايش آشناست و احساس خوشايندي دارد و من نيک مي‌دانم به خاطر ديدن کاهگل ديوار است که يک احساس آشنا که در اعماق خاطرات ما بيدار مي‌شود.

---

طاقچه عادت

ايجاد چند طاقچه، هم فضاي بسيار خوبي براي قرار دادن ظروف زينتي خواهد بود و هم اين که از شر بوفه‌هاي بزرگ و جاگير خلاص مي‌شويم و هم مي‌توانيم از فضاي بيشتري براي دکوراسيون استفاده ببريم. حتا ميشود از اين طاقچه‌ها به جاي کتابخانه استفاده کرد و به اين صورت بهتر به کتاب​هايمان دسترسي خواهيم داشت و بيشتر به آنها رجوع مي‌کنيم، مثل قديم که شب‌ها پدربزرگ از روي طاقچه ديوان حافظ را بر مي‌داشت و با صداي لرزان اما مهربانش برايمان مي‌خواند.

---

به یاد خانه مادربزرگ

خاطرم هست که وقتي کودک بودم و براي تعطيلات به شهرستان منزل مادربزرگ مي رفتيم، شيرين ترين روزهاي زندگي ام را سپري مي کردم. خانه‌ای بزرگ با درختان انار و آلبالو و گنجشکاني که جيک​جيک آنها هنوز توي گوشم صدا مي‌کند. حوض کوچک فيروزهاي رنگي بود که ابرهاي آسمان را در آن مي‌ديديم و شب‌ها ماه را در حوض مي‌ديديم که ماهي‌هاي قرمز با شيطنت​شان نقش مهتاب را به هم مي زدند.
خانه با پنج​دري‌هايي که با شيشه‌هاي رنگي مزين شده بودند.

مطبخ، گوشه ديگر حياط بود و هميشه عطر خوش نان تازه از تنور درآمده، شامه را نوازش ميک‌رد و انگار هميشه اشتها براي خوردنش داشتم.

عصرها که حياط را آب​پاشي مي‌کرديم، به ديوارهاي کاهگلي هم آب مي‌پاشيديم و عطر خوش خاک نمناک تمام فضا را عطرآگين مي‌کرد.