امان از تهی بودن رشته های معماری و شهرسازی در ایران و متخصصان! تهی تر از آن

به نظر من همایشها و کنفرانسها و گردهمایی ها و بزرگداشتهای شهرسازی و معماری در ایران همه و همه یکی بدتر و ضعیفتر از دیگری برگزار می شوند. در 2 ماه اخیر ابتدا کنفرانس جان لنگ بود که فقط امده بود به شعور ایرانیان توهین کند، با صحبتهایی که در کنفرانس کرد که فقط راجع به کتاب طراحی شهری اش بود بدون هیچ نظری یا ارتباطی با مسایل ایران. و از طرف دیگر هم حضور کمرنگ استادان داخلی که نه می خواستند و نه می توانستند که حرف یا نکته جالب یا جدیدی بزنند. البته به غیر از دکتر جهانشاهلو که به اعتقاد بنده جزو معدود شهرسازان باسواد در ایران است و مهندس دانشمیر که بسیار باهوش و زیرک بود. سایر اساتید شرکت کننده بیشتر مایه خجالت بودند تا استادی که از سواد ایرانیان دفاع کنند!


کنفرانس بعدی در سنندج برگزار شد که سطح علمی فوق العاده پایین و نا امید کننده ای داشت. تنها مطلب دلخوش کننده مردم مهمان نواز و صمیمی و دوست داشتنی سنندج بودند که با برخورد خوب و مهربانشون فقط خاطره ی خوشی از یک سفر به یادماندنی برای ما به جا گذاشتند. شرکت کنندگان در کنفرانس فقط در حال شکایت از سالون و محل اسکان و پذیرایی و ... بودند! انگار نه انگار که تشریف آورده اند برای کنفرانس! یعنی متاسفانه شما هیچ فرقی بین قشر تحصیل کرده و عامه مردم مشاهده نمی کنید!!!

آخرین مورد هم بزرگداشت دکتر صارمی بود. دوستان جمع شده بودند تبلیغ دانشگاه تهران را بکنند تا مثلا معرفی یک استاد و بررسی آثارش یا خلاصه یک همچین چیزی. کلیپی هم که ساخته بودند افراد به اصطلاح دوستان دکتر صارمی به جای اینکه حداقل یک جمله مثبت راجع به این آدم بگویند فقط از اینکه از سال فلان می شناسندش و با ایشان مسافرت رفتند حرف می زدند. حالا من هم نمی گم این آقا فلان و بصار است چون در واقع ما اصلا فرد تاثیر گذاری در ایران به کل نداریم ولی حداقل چند تا جمله مثبت که مشود راجع به یک آدم پیدا کرد و گفت. یعنی امان از این قشر خودخواه و بخیل!
منبع:
http://vernacularurbandesign.persianblog.ir/post/22