مرکز نظارت بر نیرو Nova Scotia

این پروژه توسط دفتر معماری WZMH بر روی یک سایت 5 هکتاری در انتهای جنوب شهر Halifax در کنار دریا و با دسترسی از خیابان Lower Water ساخته شده است.

معماری نیوز: این پروژه توسط دفتر معماری WZMH بر روی یک سایت 5 هکتاری در انتهای جنوب شهر Halifax در کنار دریا و با دسترسی از خیابان Lower Water ساخته شده است.

این سایت اختلاف ارتفاعی به اندازه 5/7 متر از خیابان Lower Water تا بندر در قسمت شرقی سایت دارد. در سمت جنوب چند ساختمان و بندرگاه از جمله NASCAD و Pier 21 گسترش یافته اند. در قسمت شمال و شرق زمین های خالی که هدف توسعه های آتی می باشند، وجود دارند.

در حال حاضر نیروگاه خارج از رده قسمت اعظم سایت را اشغال کرده است، مرکز مولد نیرو با سوخت زغال سنگ Water Street با نصب اولین ژنراتور خود در سال 1911 در این مکان احداث شده است.

ساختن بنای فعلی از سال 1944 در قسمت شمالی به تدریج با ساختن واحدهایی در قسمت شمال آغاز و در سال 1959 با ساخت و ساز در سمت جنوبی سایت پایان یافت.

ساختمان فعلی از سازه فلزی پوشیده با بتن تشکیل شده که به فضاهای وسیعی که در اصل برای تولید برق استفاده می شدند متصل شده است.

سایت شامل ایستگاه فرعی همراه با تابلو برق و ترانسفورماتور که کل جنوب شهر Halifax را پشتیبانی می کند، می باشد. یک برج از خطوط انتقال این ایستگاه فرعی پشتیبانی می کند.

این پروژه همچنین شامل حفظ و تطبیق ماشین آلات مولد قدیمی برای کاربرد مجدد به عنوان مرکز نظارت صنعت برق استانی به نام شرکت نیرو Nova Scotia (NSPI) است. این مرکز بیش از 500 پرسنل را در حدود 18000 متر مربع سطح ناخالص جای می دهد و گنجایش بیش از 150 پارکینگ در سایت را داراست.



دسترسی عمومی
پس از گذشتن از صحن ورودی در خیابان Lower Water ، بازدید کنندگان از یک پل که به ورودی و لابی ساختمان منتهی می شود ، عبور می کنند.

در بدو ورود به سایت با فضایی الهام بخش روبه رو می شوید،فضاهای داخلی با چهرچوب های فلزی مشبک یادآور سبک کانستراکتیویسم روسی هستند.

بر روی آرشیو عکس های قدیمی سایت متوجه وجود خطوط 4 دودکش می شویم .این طراحی حافظ و ارج دهنده خاطره سازه اصلی می باشد.سازه آزاد ایستاده در آتریوم که چشم انداز زیبای دریا را قاب می گیرد،پله ها و پل های شفاف که در میان سازه حرکت می کنند و ارتباطات درون بنا را ایجاد می کنند.

گالری نیز یادآور تاریخ دودکش هاست که پایه آنها تبدیل به نورگیر شده است پوشش های سطوح داخلی نمونه ای از زیبایی شناسی صنعتی است(مانند استفاده از از بتن پرداخت شده برای کف آتریوم که و شبکه های فلزی گسترش یافته برای نرده ها)در سطوح بیرونی ،پوششی جدید به عنوان لایه ای مضاعف به صورت معلق خارج از حجم اصلی بنا قرار دارد.

ارتباط دهنده شهر به بندر
ساختمان موجود مانند سدی در مقابل اسکله است با ارتفاعی بالای 36 متر یک توده بتنی بزرگ بدون هیچ بازشویی که مانع هر گونه ارتباط بصری بین شهر از شرق و اسکله در خیابان Morris و Marginal می شود.یک آتریوم شفاف که در درون حجم ساختمان موجود خالی شده است نه تنها ورودی اصلی بنا را از خیابان Lower Water شکل می دهد،بلکه ارتباطی بصری از درون بنا ایجاد می کند که در نتیجه آن اسکله از خیابان روبه رو قابل مشاهده است.

بنا و طراحی سایت آن ارتباط بصری و هم چنین عابر پیاده را از خیابان های شهر به دریا تقویت می کند.بخشی از سازه موجود در شمال برای تامین ارتباط بین خیابان Morris و و بندر،تخریب شده و در جنوب سایت در انتهای دید و مسیر عبور عابر پیاده یک تفرجگاه ساحلی ایجاد شده است.



پایداری
به عنوان منبع برق استانی NSPIمی خواهد تا پایداری زیست محیطی و رهبری در حفظ انرژی را به نمایش بگذارد.استفاده مجدد و تطبیقی از بنا که به صورتی منحصر به فرد انجام شده است،نمایش تعهدی آشکار از طرف شرکت به حفظ پایداری بود. هدف اعلام شده برای پروژه دستیابی با امتیاز طلایی گواهینامه LEED و حداقل امتیاز پلاتین بود که با تحلیل دقیق هزینه ها و امکان سنجی پروژه همراه بوده است.

به منظور استفاده از آب دریا برای سرمایش(و گرمایش ) از لوله های موجود در بندر Halifax استفاده شده که در گذشته برای خنک کردن توربین های مولد به کار گرفته می شد.

این بنا نیز اولین تجربه استفاده گسترده از سیستم (پرتو سرد) در کانادا را به نمایش می گذارد که در درون سقف نصب می شود. این سیستم بسیار کارامد تر از سیستم های رایج است و از آب به جای هوا برای انتقال سرما استفاده می کند که منجر به کاهش مصرف انرژی می شود.

راهبردهای دیگر برای کاهش مصرف انرژی شامل بازیابی گرما در سیستم تهویه مطبوع ،حسگر های نوری و اشغال فضا برای نوپردازی، گرمایش مکمل برای ساختمان و بالاخره استفاده از پنل های گرمایی خورشیدی برای تولید آب گرم بوده است.

باز پوشاندن بنا با استفاده از یک غلاف جدید،پوششی برای آن فراهم می کند که میزان دفع و جذب انرژی پیرامون ساختمان را کاهش می دهد.

بسیاری از پسماند های تخریب مورد استفاده مجدد قرار خواهد گرفت:فولاد در خارج از سایت بازیافت خواهد شد ،خرده های بتن که ازبرش بنا برای ایجاد بازشوها بوجود آمده به عنوان پر کننده برای تنظیم سطوح زمین در غرب بنا استفاده خواهد شد.


برنامه و نیازهای مشتری
این پروژه نمایشی از تمایل شرکت صنعتی برای این ایجاد تعامل و دسترسی بیشتر در جامعه است. دعوت کنندگی ورودی های شفاف در کنار آب و خیابان Lower Waterفرصتی در اختیار شرکت قرار می دهد تا میزان حفاظت لز محیط زیست شرکت را به نمایش بگذارد.


تعامل با کاربران اسکله
بنا از موقعیت مکانی منحصر به فرد خود استفاده می کند و دید کاربران بنا را به بندر Halifax به حداکثر می رساند.رفت و آمد کارکنان در ساختمان به وسیله چشم انداز به دریا تقویت می شود .مانند بالا و پایین رفتن با پله ها و آسانسورهایی که درون آتریوم قرار دارند،مسیرهای ارتباطی محیطی یا پله هایی که در خارج بنا برای کاهش ترافیک داخلی قرار گرفته اند.تراس هایی با دید با ساحل که در کنار آتریوم قرار دارند و کاربران می توانند از روی آن هوای دریا را استنشاق کنند.


حس همکاری
این احساس همکاری از طریق گشودگی دید ها بین طبقات چه در آتریوم و چه در گالری تقویت می شود.در داخل آتریوم پله های باز، فضاهای مجاور در هر طبقه،آسانسور شیشه ای که همگی در لبه آتریوم قرار گرفته اند،این فضای مرکزی را به قلب تپنده ساختمان وکانون فعالیت ها در درون بنا تبدیل کرده است. گالری اولین مقصد در رفت و آمد درون بناست.در زمستان که آب و هوای بندر بسیار سخت می شود،آتریوم به عنوان فضای کلیدی برای استراحت ،جلسات و یا خوردن نهار مطرح می شود.


اهداف پروژه
شرکت علاقمند است تا دفاتر متحد خود را از حالت اجاره ای درآورد و تجهیزات خود را تحت مالکیت شرکت قرار دهد.هزینه ها عنصر اصلی تصمیم گیری برای بازسازی ایستگاه تولید نیرو Water Street با زغال سنگ و جا به جایی کارکنان دفاتر مرکزی NSPI به محل سایت بوده است.بازسازی ساختمان موجود راه حل بهینه برای نیازهای فضایی شرکت NSPI در سال 2010 بوده است.

منبع: سایت خبری معماری نیوز - ترجمه هدیه قائم