۱۳۹۲-۸-۲۸، ۰۸:۰۱ عصر
چكيده
نظر به آنكه تهران يكي از بزرگترين و پرجمعيت ترين شهرهاي جهان م يباشد، مطالعه حاضر به بررسي ويژگيهاي
فضاهاي سبز شهري در سطح شهر تهران مي پردازد. وسعت شهر تهران در طول دويست سال از حدود 5
كيلو متر مربع به 750 كيلو متر مربع رسيده، يعني 150 برابر بزرگتر شده است. و جمعيت آن از 15 هزار نفر به بيش از
7 ميليون نفر رسيده، يعني 400 برابر. توسعه فضاي سبز شهري در تهران از روند رو به رشدي برخوردار بوده است،
بطوريكه تعداد پاركها در مقياس همسايگي، محلي و منطقه اي افزايش يافته است، ولي نكته قابل توجه توزيع و
پراكنش نامناسب فضاهاي سبز عمومي در سطح شهر تهران است، بطوريكه مناطق( 17،14،12،11،10،9،8،7 ) دچار
فقر سرانه فضاي سبز(كمتر از 1مترمربع) مي باشند. روند توسعه فضاي سبز تهران از سال 1369 تا 1380 ، حدود
408 هكتار در سال 1354 ، به 915 عدد با / 11431 هكتار مي باشد. تعداد پاركها از 50 عدد با مجموع مساحت 4
1298 هكتار در سال 1381 رسيده است. روند توسعه جنگلكاري نيز از سال 1357 تا 1366 / مجموع مساحت 6
نزولي و از آن پس تا پايان سال 1381 صعودي بوده است.
به منظور دستيابي به شهري پايدار، نياز به شناسايي و تقويت شاخصه هاي پايداري در شهرها مي باشيم، از آن جمله،
كميت و كيفيت فضاهاي سبز شهري مي باشند.
تهديدهاي عمده فضاي سبز شهري در تهران عبارتند از: عدم تدوين طرح جامع فضاي سبز شهري، عدم نظارت بر
حسن اجراي قوانين و مقررات، آفات و بيماريهاي گياهي، كمرنگ بودن نقش مشاركتهاي مردمي، فقدان آموزش،
تصرف و تخريب باغها.
راهكارهاي پيشنهادي به منظور حفظ و توسعه فضاي سبز شهري در تهران عبارتند از: تدوين طرح جامع فضاي
سبز، ارتقاي نقش مردم، ارتقاي بهره وري اكولوژيكي فضاي سبز و ارتقاي بهر هوري اجتماعي فضاي سبز.
واژه هاي كليدي: توسعه پايدار، فضاي سبز شهري، بهره وري اكولوژيكي، سرانه فضاي سبز
نظر به آنكه تهران يكي از بزرگترين و پرجمعيت ترين شهرهاي جهان م يباشد، مطالعه حاضر به بررسي ويژگيهاي
فضاهاي سبز شهري در سطح شهر تهران مي پردازد. وسعت شهر تهران در طول دويست سال از حدود 5
كيلو متر مربع به 750 كيلو متر مربع رسيده، يعني 150 برابر بزرگتر شده است. و جمعيت آن از 15 هزار نفر به بيش از
7 ميليون نفر رسيده، يعني 400 برابر. توسعه فضاي سبز شهري در تهران از روند رو به رشدي برخوردار بوده است،
بطوريكه تعداد پاركها در مقياس همسايگي، محلي و منطقه اي افزايش يافته است، ولي نكته قابل توجه توزيع و
پراكنش نامناسب فضاهاي سبز عمومي در سطح شهر تهران است، بطوريكه مناطق( 17،14،12،11،10،9،8،7 ) دچار
فقر سرانه فضاي سبز(كمتر از 1مترمربع) مي باشند. روند توسعه فضاي سبز تهران از سال 1369 تا 1380 ، حدود
408 هكتار در سال 1354 ، به 915 عدد با / 11431 هكتار مي باشد. تعداد پاركها از 50 عدد با مجموع مساحت 4
1298 هكتار در سال 1381 رسيده است. روند توسعه جنگلكاري نيز از سال 1357 تا 1366 / مجموع مساحت 6
نزولي و از آن پس تا پايان سال 1381 صعودي بوده است.
به منظور دستيابي به شهري پايدار، نياز به شناسايي و تقويت شاخصه هاي پايداري در شهرها مي باشيم، از آن جمله،
كميت و كيفيت فضاهاي سبز شهري مي باشند.
تهديدهاي عمده فضاي سبز شهري در تهران عبارتند از: عدم تدوين طرح جامع فضاي سبز شهري، عدم نظارت بر
حسن اجراي قوانين و مقررات، آفات و بيماريهاي گياهي، كمرنگ بودن نقش مشاركتهاي مردمي، فقدان آموزش،
تصرف و تخريب باغها.
راهكارهاي پيشنهادي به منظور حفظ و توسعه فضاي سبز شهري در تهران عبارتند از: تدوين طرح جامع فضاي
سبز، ارتقاي نقش مردم، ارتقاي بهره وري اكولوژيكي فضاي سبز و ارتقاي بهر هوري اجتماعي فضاي سبز.
واژه هاي كليدي: توسعه پايدار، فضاي سبز شهري، بهره وري اكولوژيكي، سرانه فضاي سبز
