۱۳۸۹-۱۲-۷، ۰۷:۳۱ صبح
چوب يک بافت گياهي (سلولزي) مرده است که ما از اون به عنوان مصالح ساختماني استفاده مي کنيم: مجموعه اي از آوندهای (سلولهای گياهي) بسيار دراز. به طور منظم در کنار هم از ريشه تا برگ کشيده شده اند. هر چوبي را نمي توان چوب ساختماني ناميد. چوب مورد نظر ما، همگنه، محکمه و دوام مورد قبولي داره.
ايران يک سيستم مدون و مدرن توليد چوب نداره و اصولا جنگلهاي فعلی ما به هيچ وجه مناسب کارهای صنعتي-ساختماني نيستند. چوب ايراني خشک نشده است. چوب اگر خيس باشه به هيچ دردي نميخوره، حتا هيزم خوبي هم نيست! منظور از چوب خشک چوبي است که در آن شيره (صمغ) وجود ندره يا از حد معيني کمتر باشه. تشخيص چوب خشک از خيس راحته: يک نجار مي گفت از چوب بپرس خودش داد ميکشه! چوب اگه خيس باشه خيلي سنگينه و اگه با پشت انگشت بزنين بهش صداي پارچ پرآب ميده اما اگه خشک باشه صداي تيک (مثل صدای پارچ خالی!) ميده ضمن اینکه چوب خیس در شرایط مساوی از چوب خشک سنگینتر و سردتره. در کشورهاي پيشرفته درختها رو بعد از برش به رودخانه مي ندازن و ميذارن يکي-دو سال آب از روش رد شه و شيره رو در خودش حل کنه ببره به دريا. بعدش ميان چوبها رو کنار آفتاب ميچينند (یا در کوره) تا از آب هم خشک شن.
بهترين چوب به نظر من براي نجاري چوب درخت کاجه که بعضيها بهش ميگن نراد، بعضي ميگن چوب روسي، و بعضي هم فنلاندي. از همه جالبتر اينه که يه سري الوار يک بار ديدم که ميگفتند چوب روسي فنلانديه!! اصولا کيفيت چوب کاج فنلاندي بهتره. چگالتره و قرمز خوشرنگي داره. چوبهاي درختاي ديگه مثل افرا و گردو و راش بيشتر تزينني هستن و اگه خشک باشند خيلي گرونن. چوب توت، گردو و انجير بسيار چگال (سنگين و محکم) اند. الان کمتر کسي مياد و از چوبهاي درخت به صورت مستقیم و الوار استفاده ميکنه. بلکه مياند تخته ها و فيبرها رو با طرح درخت دلخواه روکش ميکنن. هر درختي بافت و رنگ مربوط به خودشو داري و براي کار خاصي استفاده ميشه. مثلا کاسه ی سازهاي ايراني رو اغلب با توت ميسازند و دکورهاي اتاق خواب رو با گردو. توت رنگش زرده اما گردو قهوه ايه، کاج سفيده و بسيار پرکاربرد شده. به خصوص توي کارهاي مدرن از ترکيب روسي و راش خيلي استفاده ميشه. کاج خيلي سبک، شق و رقه، و خيلي هم خوش بُرشه: در نتيجه خيلي خوب بريده ميشه، رنده ميشه، سوراخ ميشه، سوهان و سمباده ميخوره، رنگ رو جذب ميکنه، مقاومه و ...
چوب رو به صورت الوار مي فروشند و قيمت اون رو در متر مکعب چوبي که خريدين ضرب ميکنن! قيمت چوبهايي که گفتم بين 000/180 تومن تا 000/250 است که البته چيزهاي گرونقيمتتري هم وجود داره.
چوب درخت تبريزي رو بهش چوب ايراني (چوب سفيد) ميگن. بسيار چوب مزخرفیه و حتا گاهي اوقات به درد زيرسازي هم نميخوره! خشکش هم کم گير مياد. الوارها طول و ابعاد متنوعي دارند.
ايران يک سيستم مدون و مدرن توليد چوب نداره و اصولا جنگلهاي فعلی ما به هيچ وجه مناسب کارهای صنعتي-ساختماني نيستند. چوب ايراني خشک نشده است. چوب اگر خيس باشه به هيچ دردي نميخوره، حتا هيزم خوبي هم نيست! منظور از چوب خشک چوبي است که در آن شيره (صمغ) وجود ندره يا از حد معيني کمتر باشه. تشخيص چوب خشک از خيس راحته: يک نجار مي گفت از چوب بپرس خودش داد ميکشه! چوب اگه خيس باشه خيلي سنگينه و اگه با پشت انگشت بزنين بهش صداي پارچ پرآب ميده اما اگه خشک باشه صداي تيک (مثل صدای پارچ خالی!) ميده ضمن اینکه چوب خیس در شرایط مساوی از چوب خشک سنگینتر و سردتره. در کشورهاي پيشرفته درختها رو بعد از برش به رودخانه مي ندازن و ميذارن يکي-دو سال آب از روش رد شه و شيره رو در خودش حل کنه ببره به دريا. بعدش ميان چوبها رو کنار آفتاب ميچينند (یا در کوره) تا از آب هم خشک شن.
بهترين چوب به نظر من براي نجاري چوب درخت کاجه که بعضيها بهش ميگن نراد، بعضي ميگن چوب روسي، و بعضي هم فنلاندي. از همه جالبتر اينه که يه سري الوار يک بار ديدم که ميگفتند چوب روسي فنلانديه!! اصولا کيفيت چوب کاج فنلاندي بهتره. چگالتره و قرمز خوشرنگي داره. چوبهاي درختاي ديگه مثل افرا و گردو و راش بيشتر تزينني هستن و اگه خشک باشند خيلي گرونن. چوب توت، گردو و انجير بسيار چگال (سنگين و محکم) اند. الان کمتر کسي مياد و از چوبهاي درخت به صورت مستقیم و الوار استفاده ميکنه. بلکه مياند تخته ها و فيبرها رو با طرح درخت دلخواه روکش ميکنن. هر درختي بافت و رنگ مربوط به خودشو داري و براي کار خاصي استفاده ميشه. مثلا کاسه ی سازهاي ايراني رو اغلب با توت ميسازند و دکورهاي اتاق خواب رو با گردو. توت رنگش زرده اما گردو قهوه ايه، کاج سفيده و بسيار پرکاربرد شده. به خصوص توي کارهاي مدرن از ترکيب روسي و راش خيلي استفاده ميشه. کاج خيلي سبک، شق و رقه، و خيلي هم خوش بُرشه: در نتيجه خيلي خوب بريده ميشه، رنده ميشه، سوراخ ميشه، سوهان و سمباده ميخوره، رنگ رو جذب ميکنه، مقاومه و ...
چوب رو به صورت الوار مي فروشند و قيمت اون رو در متر مکعب چوبي که خريدين ضرب ميکنن! قيمت چوبهايي که گفتم بين 000/180 تومن تا 000/250 است که البته چيزهاي گرونقيمتتري هم وجود داره.
چوب درخت تبريزي رو بهش چوب ايراني (چوب سفيد) ميگن. بسيار چوب مزخرفیه و حتا گاهي اوقات به درد زيرسازي هم نميخوره! خشکش هم کم گير مياد. الوارها طول و ابعاد متنوعي دارند.
