۱۳۹۰-۱-۳۰، ۰۹:۳۹ عصر
کشف الات و ابزار های اولیه و اسلحه های ساخته شده از چوب و استخوان و سنگ چخماق و نیز علامت گذاری درون غارها از حدود 100 هزار سال پیش از میلاد تا امروز بیش از سایر دورانهاست.
بر اساس نظریه های زمین شناسان زمانی که بعضی از قسمت های دنیای قدیم را هنوز یخچال ها فرا گرفته بودند و یا تازه دوره ی یخبندان شروع شده بود در برخی نقاط ایران دوره یخبندان پایان گرفته و باران های شدیدی می باریده و در اثر اب شدن یخچال ها دریاچه هایی تشکیل شده است (کویر لوت و کویر نمک )
پس از فرو نشستن اب دریاچه ها جلگه های حاصل خیزی تشکیل شده است
گرچه رطوبت زیادی در ایران باقی نمانده بود ولی این منطقه برای سکونت بشر مناسب بوده.
به مرور جلگه ها خشکیده و به شوره زار تبدیل گشت و مردم به ناچار زندگی در چشمه سار ها را برگزیدند
نشانه هایی که دلالت بر زندگی انسان های اولیه در ماورا قفقاز و کشورهای باختری و هم چنین در مرز ایران و عراق کنونی را می کند به حدود 200تا 400 هزار سال پیش بر میگردد .
اثاری در لرستان و کردستان/باختر ارومیه/خاور کویر نمک/وفارس کشف شده که سکونت انسان در این مناطق را از حدود 100هزار سال پیش را ثابت میکند . قدمت این اثار به روشنی نشان میدهد که انسان 30 تا 55 هزار سال پیش از اروپا در ایران ساکن شده .
نشانه هایی که گام های نخستین انسان برای کشاورزی و دامداری در ایران است مربوط به هزاره های یازدهم و میانه های هزاره ی دهم پیش از میلاد است. استخوان های پیدا شده متعلق به هزاره ی هشتم و هفتم (ق م) بیشتر مربوط به حیوانات اهلی بوده .و این نشان میدهد که کار دامداری به سرعت مورد توجه مردم این سامان قرار گرفته است.
در میانه های هزاره ی هشتم (ق م) بشر قسمتی از خوراک خود را از طریق محصولات کشاورزی تامین می کرد و در همین دوره است که انسان به کشت غلات اشنا شده است.
رالف لینتون در کتاب سیر تمدن می نویسد "کشت غلات و کشاورزی اولین بار در جنوب غربی اسیا شروع شده ". بیشتر باستان شناسان ایران را اولین سرزمین کشت گندم و جو می دانند و معتقدند که گندم و جو بومی از ایران به اروپا انتقال یافته است . و هم چنین در مناطق غربی ایران تربیت حیوانات اهلی نیز زودتر از سایر نقاط دنیا متداول شده است.
در قسمتهایی از ایران از جمله لرستان و کردستان کشاورزی و دامداری از هزاره ی هشتم(ق م) رواج داشته و کم کم روستاها پدیدار شدند ولی با وجود این تا هزاره ی ششم پیش از میلاد ساکنین این مناطق هنوز در غارها زندگی میکردند.
یکی از متداول ترین مواد اولیه برای ساخت خانه پس از خارج شدن از غارها خاک رس بود .پروفسور پوپ و کارلتون دانشمندان امریکایی عقیده دارند که قدیمی ترین تاریخ صنعت سفال سازی مربوط به ایران بوده و حدود هزاره ی ششم (ق م)می باشد .حفریات دهه های گذشته در غرب ایران بخصوص در گنج دره در لرستان نشان داد که قدمت صنعت سفال سازی مردمان ان نیز به هزاره ی ششم (ق م) میرسد.خاک رس از هزاره ی پنجم (ق م)نه تنها برای ساختن سفال بلکه برای تهیه خشت جهت ساخت چینه و نیز دوک ریسندگی استفاده می شده.
این مدارک قویا موجب اثبات فرضیه هایی است مبنی بر اینکه کشاورزی وشاید صنایع کوزه گری و بافندگی از مناطق ایران اغاز گشته. .و طبق این اسناد احتمالا تمدن ایران در هزاره ی پنجم پیش از میلاد از تمدن بین النهرین و مصر حدود پانصد سال از هندوستان حدود هزار سال وچین حدود دو هزار سال جلوتر بوده است. مناطقی از ایران که شامل غرب (مناطق لرستان و کردستان/تپه گیان) و مناطق مرکزی (سیلک)وشمالی (تپه حصار)است دارای تمدنی والا بوده که امروز مایه ی مباهات ما ایرانیان اصیل میباشد.
بر اساس نظریه های زمین شناسان زمانی که بعضی از قسمت های دنیای قدیم را هنوز یخچال ها فرا گرفته بودند و یا تازه دوره ی یخبندان شروع شده بود در برخی نقاط ایران دوره یخبندان پایان گرفته و باران های شدیدی می باریده و در اثر اب شدن یخچال ها دریاچه هایی تشکیل شده است (کویر لوت و کویر نمک )
پس از فرو نشستن اب دریاچه ها جلگه های حاصل خیزی تشکیل شده است
گرچه رطوبت زیادی در ایران باقی نمانده بود ولی این منطقه برای سکونت بشر مناسب بوده.
به مرور جلگه ها خشکیده و به شوره زار تبدیل گشت و مردم به ناچار زندگی در چشمه سار ها را برگزیدند
نشانه هایی که دلالت بر زندگی انسان های اولیه در ماورا قفقاز و کشورهای باختری و هم چنین در مرز ایران و عراق کنونی را می کند به حدود 200تا 400 هزار سال پیش بر میگردد .
اثاری در لرستان و کردستان/باختر ارومیه/خاور کویر نمک/وفارس کشف شده که سکونت انسان در این مناطق را از حدود 100هزار سال پیش را ثابت میکند . قدمت این اثار به روشنی نشان میدهد که انسان 30 تا 55 هزار سال پیش از اروپا در ایران ساکن شده .
نشانه هایی که گام های نخستین انسان برای کشاورزی و دامداری در ایران است مربوط به هزاره های یازدهم و میانه های هزاره ی دهم پیش از میلاد است. استخوان های پیدا شده متعلق به هزاره ی هشتم و هفتم (ق م) بیشتر مربوط به حیوانات اهلی بوده .و این نشان میدهد که کار دامداری به سرعت مورد توجه مردم این سامان قرار گرفته است.
در میانه های هزاره ی هشتم (ق م) بشر قسمتی از خوراک خود را از طریق محصولات کشاورزی تامین می کرد و در همین دوره است که انسان به کشت غلات اشنا شده است.
رالف لینتون در کتاب سیر تمدن می نویسد "کشت غلات و کشاورزی اولین بار در جنوب غربی اسیا شروع شده ". بیشتر باستان شناسان ایران را اولین سرزمین کشت گندم و جو می دانند و معتقدند که گندم و جو بومی از ایران به اروپا انتقال یافته است . و هم چنین در مناطق غربی ایران تربیت حیوانات اهلی نیز زودتر از سایر نقاط دنیا متداول شده است.
در قسمتهایی از ایران از جمله لرستان و کردستان کشاورزی و دامداری از هزاره ی هشتم(ق م) رواج داشته و کم کم روستاها پدیدار شدند ولی با وجود این تا هزاره ی ششم پیش از میلاد ساکنین این مناطق هنوز در غارها زندگی میکردند.
یکی از متداول ترین مواد اولیه برای ساخت خانه پس از خارج شدن از غارها خاک رس بود .پروفسور پوپ و کارلتون دانشمندان امریکایی عقیده دارند که قدیمی ترین تاریخ صنعت سفال سازی مربوط به ایران بوده و حدود هزاره ی ششم (ق م)می باشد .حفریات دهه های گذشته در غرب ایران بخصوص در گنج دره در لرستان نشان داد که قدمت صنعت سفال سازی مردمان ان نیز به هزاره ی ششم (ق م) میرسد.خاک رس از هزاره ی پنجم (ق م)نه تنها برای ساختن سفال بلکه برای تهیه خشت جهت ساخت چینه و نیز دوک ریسندگی استفاده می شده.
این مدارک قویا موجب اثبات فرضیه هایی است مبنی بر اینکه کشاورزی وشاید صنایع کوزه گری و بافندگی از مناطق ایران اغاز گشته. .و طبق این اسناد احتمالا تمدن ایران در هزاره ی پنجم پیش از میلاد از تمدن بین النهرین و مصر حدود پانصد سال از هندوستان حدود هزار سال وچین حدود دو هزار سال جلوتر بوده است. مناطقی از ایران که شامل غرب (مناطق لرستان و کردستان/تپه گیان) و مناطق مرکزی (سیلک)وشمالی (تپه حصار)است دارای تمدنی والا بوده که امروز مایه ی مباهات ما ایرانیان اصیل میباشد.
منم شهرسازی که می سازمت ، چو ایران جدم کوروش
