۱۳۹۳-۳-۹، ۰۳:۱۵ عصر
با سلام
در مورد اینکه شخصی رشته اش شهرسازی نباشد و بخواهد کنکور ارشد طراحی شهری شرکت کند: احتمال اینکه قبول شود الزاماً احتمال ضعیفی نیست حال آنکه اون شخص رشته ی کارشناسی اش معماری باشه چون اگر در مواد امتحانی زبان ، تاریخ ، مباحث عمومی، تحلیل و مبانی نمره ی خوبی نیاورد می تونه با اسکیس جبران کنه و تراز بالاتری بیاره و همین طور هم هست که خیلی از دانشجوهای طراحی شهری کارشناسی معماری دارند. یعنی شرایط قبول شدن در ارشد طراحی شهری مخصوصاً دانشگاه آزاد با توجه به ظرفیت پذیرش بالا، زیاد سخت نیست.
اما این کل داستان نیست کسی که می خواد طراحی شهری بخونه باید این سوال رو از خودش بپرسه که آیا می خواد مدرک رشته رو بگیره یا واقعاً می خواد طراح شهر بشه؟اگر هدف طراح شهری شدن باشه اینجاست که بیشتر معمارها در خلق یک طرح شهری دچار مشکل میشن. دیدگاه یک طراح معمار در طراحی طرح های شهری متفاوت هست با دیدگاه شهرسازها و طراحان شهری. خیلی از بنیانهای فکری در آموزش آکادمیک رشته ی طراحی شهری در ایران برگرفته از رشته شهرسازی است تا معماری. (البته این موضوع تفکیک این دو رشته شهرسازی و طراحی شهری از همدیگه تو همه ی کشورها مثل هم نیست). اگر چه معماری و شهرسازی در خیلی از مباحث با یکدیگر همپوشانی دارند اما یک دانشجوی معماری در سرفص دروس دانشگاهی اش، عناوینی مثل اصول برنامه ریزی شهری ، مدیریت شهری ، برنامه ریزی و طراحی شبکه حمل و نقل، اصول و مبانی طراحی شهری، GIS ، مدل های کمی، بافت فرسوده ، جامعه شناسی شهری و ... و 5 تا طرح شهرسازی رو نداره که همه اینها و بیشتر از اینها از ضروریات دانش نظری و عملی یک طراح شهر هست.
البته درس تحلیل فضای شهری و یا طرح 5 معماری و تا حدودی مطالب دیگر از این رشته ارتباط مستقیم با طراحی شهری دارند اما به هیچ وجه کافی نیست مگر اینکه دانشجویان معماری هم دانش کافی در حد دروس شهرسازی که ذکر کردم رو داشته باشن. و کاملاً طبیعی هست که تفاوت باشه بین دانشجویان طراحی شهری که بعضی هاشون حداقل 4سال در دانشگاه شهرسازی (برنامه ریزی و طراحی شهری) خوندن و کسانی که چند ماه یک سری جزوه و کتاب در مورد شهرسازی خوندن.
در کل آرزوی موفقیت دارم برای همه ی دانشجویان طراحی شهری، چه کارشناسی شهرسازی باشن یا معماری یا عمران هر رشته ی دیگری
در مورد اینکه شخصی رشته اش شهرسازی نباشد و بخواهد کنکور ارشد طراحی شهری شرکت کند: احتمال اینکه قبول شود الزاماً احتمال ضعیفی نیست حال آنکه اون شخص رشته ی کارشناسی اش معماری باشه چون اگر در مواد امتحانی زبان ، تاریخ ، مباحث عمومی، تحلیل و مبانی نمره ی خوبی نیاورد می تونه با اسکیس جبران کنه و تراز بالاتری بیاره و همین طور هم هست که خیلی از دانشجوهای طراحی شهری کارشناسی معماری دارند. یعنی شرایط قبول شدن در ارشد طراحی شهری مخصوصاً دانشگاه آزاد با توجه به ظرفیت پذیرش بالا، زیاد سخت نیست.
اما این کل داستان نیست کسی که می خواد طراحی شهری بخونه باید این سوال رو از خودش بپرسه که آیا می خواد مدرک رشته رو بگیره یا واقعاً می خواد طراح شهر بشه؟اگر هدف طراح شهری شدن باشه اینجاست که بیشتر معمارها در خلق یک طرح شهری دچار مشکل میشن. دیدگاه یک طراح معمار در طراحی طرح های شهری متفاوت هست با دیدگاه شهرسازها و طراحان شهری. خیلی از بنیانهای فکری در آموزش آکادمیک رشته ی طراحی شهری در ایران برگرفته از رشته شهرسازی است تا معماری. (البته این موضوع تفکیک این دو رشته شهرسازی و طراحی شهری از همدیگه تو همه ی کشورها مثل هم نیست). اگر چه معماری و شهرسازی در خیلی از مباحث با یکدیگر همپوشانی دارند اما یک دانشجوی معماری در سرفص دروس دانشگاهی اش، عناوینی مثل اصول برنامه ریزی شهری ، مدیریت شهری ، برنامه ریزی و طراحی شبکه حمل و نقل، اصول و مبانی طراحی شهری، GIS ، مدل های کمی، بافت فرسوده ، جامعه شناسی شهری و ... و 5 تا طرح شهرسازی رو نداره که همه اینها و بیشتر از اینها از ضروریات دانش نظری و عملی یک طراح شهر هست.
البته درس تحلیل فضای شهری و یا طرح 5 معماری و تا حدودی مطالب دیگر از این رشته ارتباط مستقیم با طراحی شهری دارند اما به هیچ وجه کافی نیست مگر اینکه دانشجویان معماری هم دانش کافی در حد دروس شهرسازی که ذکر کردم رو داشته باشن. و کاملاً طبیعی هست که تفاوت باشه بین دانشجویان طراحی شهری که بعضی هاشون حداقل 4سال در دانشگاه شهرسازی (برنامه ریزی و طراحی شهری) خوندن و کسانی که چند ماه یک سری جزوه و کتاب در مورد شهرسازی خوندن.
در کل آرزوی موفقیت دارم برای همه ی دانشجویان طراحی شهری، چه کارشناسی شهرسازی باشن یا معماری یا عمران هر رشته ی دیگری
