درخواست رایگان درخواست اطلاعات و مقاله در مورد برند شهری، تصویر ذهنی شهروندان، city image

مدیریت برند و برندسازی شهری

برندینگ مکان دربرگیرنده سه بخش می باشد :

• برندینگ ملیتی
  
• برندینگ منطقه ای
  
• برندینگ شهری
  

برندینگ شهری

• برندینگ شهری به فعالیت هایی اشاره دارد که اهداف آن تبدیل یک موقعیت مکانی به مقصد می باشد.
  
• برندینگ شهری اغلب با بازاریابی شهری اشتباه گرفته می شود
  

برخلاف درک عمومی که ساخت برند مقصد را تنها در ارتباطات می دانند؛ برندینگ مقصد شناسایی، سازماندهی و هماهنگی میان تمام متغیرهای موجود می باشد که بر تصویر برند مقصد تاثیرگذار است.
 
شش بعد برندینگ شهری
Presence  : بر مبنای موقعیت بین المللی منطقه و سهم منطقه در فرهنگ، علم و قوانین دولتی آن  
Place  : بر مبنای ادراکات مردم در مورد جنبه های فیزیکی یک منطقه به طور مثال بهداشت منطقه، پارک ها و ساختمان ها و ...
People  : مردم
Pre-requisties  : تعیین ادراکات مردم از کیفیت یک منطقه به طور مثال مدارس، بیمارستان ها، سیستم حمل و نقل و امکانات ورزشی
Pulse  : اندازه گیری ادراکات مردم برای پر کردن وقت خود با امکاناتی که برای آن ها فراهم شده
Potential  : اندازه گیری ادراکات از فرصت های اقتصادی و تحصیلی آن منطقه
10 شهر برتر در سال 2011

• Paris
  
• London
  
• Sydney
  
• NewYork
  
• Los Angeles
  
• Rome
  
• Washingtone D.C
  
• Melbourne
  
• Vienna
  
• Tokyo
  

شایان ذکر است در قرن اخیر، شهرهای بزرگ با داستان های خود که با معماری نما پیوند خورده، تعریف می شوند.
حال سوال مطرح اینست چه کسی مسئول دفاع از نام و آوازه یک شهر یا کشور است؟
دولتمداران؟؟ شهروندان ؟؟ و یا تجار ؟؟
تصویر شهر در هشت بعد

نقشه راه برای برندسازی ملیتی

• فرهنگ کشور
  
• زیرساختهای جهانگردی
  
• کیفیت خدمات محلی
  
• امنیت آن کشور
  
• چهره پردازی یا نمادهای شهری
  
• زیرساختهای عمومی مانند حمل و نقل عمومی
  
• بهداشت شهری
  
• محصولات ویژه شهر
  

مدیریت برند برای یک شهر، (کشور و یا مکان توریستی) نیازمند پرداختن به فعالیت­ها و اموری بسی بیشتر از صرف طراحی­های ظاهری زیبا سازی سطحی است؛ درواقع می­بایستی در نهاد و بنیاد آن  هر شهر که داعی نامی شدن دارد جوهره تمایز و در دیدگاه مدیران و مردمان آن ، انگیزه توسعه وجود داشته باشد.
بنابراین با وجود آنکه هویت و شخصیت شهرها را باید بر پایه داشته­های ذاتی، که در نهاد و بطنشان است،     پی­ریزی کرد؛ ایجاد ارتباط صحیح نیز امری ضروری و بلکه حیاتی است؛ که این خود میسر نمی گردد مگر با اراده ای استوار در پی ریزی یک مدیریت یکپارچه که بر علیه ارکان دخیل در نام آوری آن شهر نظارت داشته باشد.
پرسشی که کنون در پیش روی ما است کنکاشی درخصوص بودن یا نبودن چنین تأثیراتی نیست؛ بلکه با فرض قریب به یقین بر وجود آن، گامی فراتر رفته و از چگونگی و سازوکار(مکانیزم) ارتباط هویت با کالا از یک سو ، ملت و فرهنگ از سوی دیگر، پرسان و پی جو می شویم.
مکان ها دارای هویت و شخصیت می باشند. به طبع هر آنچه که به هویت در ذهن بدل شود دارای خصوصیت رقابت پذیری بوده، که در این مورد (هویت  شهری) رقابت بر سر مواردی از این قبیل خواهد بود: میزان جذب توریست، شهرت در مهمان نوازی، جذب سرمایه گذارها، ایجاد رفاه برای شهروندان خود و یا بابت منابعی که باعث تولید مزیت رقابتی می گردد.
به عنوان مثال از مصادیق این موضوع می توان از چاقوی زنجان، گز اصفهان، باقلوای یزد، و گیوه ملکی شیراز نام برد که هر یک دارای هویتی خاص خود هستند.
از جمله  موارد موفق در این جرگه می توان گفت؛ تجربه کشورهایی مانند آلمان ( محصولات صنعتی)، سوئد (مورد ولوو)، فنلاند (مورد نوکیا)، ترکیه ( منسوجات و محصولات غذایی)، ژاپن (محصولات فن آوری پیشرفته)، فرانسه (صنایع مستظرفه)، ایتالیا (مد و فشن)، آمریکا (فن آوری های فضایی) یاد نمود.
مردم هر شهری، به گونه ای طبیعی و با غیرتی ذاتی از نام و جایگاه شهر و زاد و بوم خود دفاع می کنند و در پی ارتقا نام آوری و تصحیح چهره خود نزد دیگران هستند.
مدیریت یکپارچه
با وجود آنکه هویت و شخصیت شهرها را باید بر پایه داشته های ذاتی، که در نهاد و بطنشان است، پی ریزی کرد؛ اما ایجاد ارتباط صحیح نیز امری ضروری و بلکه حیاتی است.
باید در نظر داشته باشیم که ارتباطات برند در این میان نقش بسیار مهمی را ایفاء می­نماید. در این راستا  از مجموعه­ای از رسانه­ها و فعالیت­های اطلاع رسانی و تصویرسازی  بهره برده می­شود.
باید در نظر داشته باشیم که  برندسازی برای تولیدات و محصولات شهرها چند وجهی بوده و هر یک از گروه مصنوعات، نزد مخاطبان متفاوت سطح اشتهار جداگانه­ای دارند. در نتیجه برندسازی صنعت گردشگری داخلی و خارجی با توجه به دو گروه کاملا متفاوت مخاطبان (داخلی و خارجی) نیاز به برندسازی جداگانه­ای دارند.

سیاست های دولتی و خارجه
این شاخصه به عنوان یکی از ارکان بسیار مهم و حائز اهمیت برای تمامی جهانیان و دولت ها می باشد. تأثیر سیاست های داخلی و خارجی هر کشور بر کلیه تعاملات میان ملت متبوع آن دولت و دیگر ملل جهان و همچنین تعاملات دولتهای دیگر تاثیر مستقیم و گاه آنی دارد.
برخی از صاحب نظران این عرصه، اصولی را که در برندسازی شرکت ها به کارگرفته می شود را به فرآیند برندسازی کشور تعمیم داده اند.
 
گام های اجرایی برای برندسازی شهری در ایران

• اهمیت و لزوم برندسازی شهری برای ایران.
  
• مبانی و تعاریف برندسازی شهری، کشوری، مقاصد گردشگری و مکان.
  
• ابعاد و مولفه های هویت شهری.
  
• سبقه تاریخی نام آوری شهرها و مناطق در حوزه ایران شهر.
  
• چالشهای برندسازی تهران با توجه به اهداف سند چشم انداز.
  
• مولفه های تاریخی و فرهنگی در هویت شهری تهران.
  
• مدیریت شهری و هویت شهری.
  
• ابعاد و ویژگیهای مدیریت راهبردی برند شهری.
  
• رویکرد ها و مدل های ارزیابی برند شهری، هویت شهری  و توانمندی شهر.
  

 
برندینگ شهری و تاثیر آن بر اقتصاد
در قرن حاضر یکی از روش­های سریع ارتقاء و رشد اقتصادی جذب سرمایه گذاری خارجی است که جذب سایر منابع سرمایه ای و استعدادهای داخلی و خارجی می گردد. از جمله کشورهایی که  در این عرصه تجربه مثبتی  به دست آورده اند می توان از استرالیا، دبی و کانادا  و از همه مهمتر جمهوری خلق چین ( تحت سیاست یک کشور با دو نظام اقتصادی) نام برد.
فرهنگ(مجموعه ای از باورها ، نگرش و مکررات رفتاری که از نسلی به نسل دیگر منتقل می گردد)، میراث های فرهنگی عادی (مانند، اماکن تاریخی از قبیل میدان نقش جهان اصفهان) و معنوی(مانند نوروز با جشن سده، یلدا و یا شهرت ایرانیان به مهمان نوازی و مهمان دوستی)، و منبع غیرسرشاری از انواع گزینه ها در اختیار ما قرار می دهد که ایجاد، اعتماد و  اطمینان در ملل دیگر و بهبود کیفیت زندگی در حیطه داخلی را به دنبال دارد. تجربه نشان داده است که وجود غنای فرهنگی در برندسازی کشورها عاملی کلیدی که بدون آن همواره برند کشوری ایجاد شده کم مایه بی سرمایه می ماند.
مثال بارز این نمونه امیرنشین دبی است که به علت نبود ریشه و بنیه فرهنگی کافی، برندسازی صورت پذیرفته از خطر پذیری بالایی از زاویه تجاری شدگی  محض برخوردار است. به هرحال در مکان هایی که به رشد فقط از دیدگاه مسائل اقتصادی نگریسته می شود، خطر به وجود آوردن تصویری قطبی شده از برند کشوری محتمل است؛ که در آن همه چیز از جمله امور معنوی و عاطفی نیز دچار کالا شدگی شده و تجاری زدگی در همه عرصه های آن یکه تازی می کند.
یکی از کانال های ارتباطی منحصر به فرد با عملکردی شگرف در این عرصه، همان مردمان هر سرزمین می باشند. اگر هر شهروند عادی، نه فقط سیاست مداران، ارباب رسانه ها، و دیپلمات ها، بتوانند سفیری مناسب از سرزمین مادری و یا شهر خود باشند، می توان شاهد  تغییر نگرش جهانیان به آن کشور بود. به عنوان مثال هر مسافری به هنگام سفر در کشوری دیگر می تواند نمایشگر صفاتی باشد که به آن صفات در کشور خود و یا جهان حسن شهرت دارد.
در صحت و درستی ارتباط هویت و تصویر یک کشور برانگاشت و افکار دیگر ملل دنیا درخصوص صادرات، مردمان و فرهنگ آن دیار شکی نیست؛ و البته همه می دانیم که این ارتباط دو سویه است. یعنی صادرات، مردمان و فرهنگ نیز به نوبه خود بر هویت و تصویر آن کشور تأثیر دارند.
با اندکی دقت و مداقه در مثال های آورده شده می توان دید که دو نوع برند- یعنی برند محصول و برند مکان در این مثالها، به نوعی درهم ادغام شده اند که نشان دهنده شباهت بسیار برندسازی محصول و خدمات با برندسازی مکان و کشور مشخص شد، برای جلوگیری از هر گونه سطحی نگری و فزونی دقت نظر، لازم است که نخست شرحی برای ایجاد تفکیک ها و تمایز بین دو واژه و مفهوم  کلیدی و پایه ای در این نوشتار، یعنی برندسازی مکان و برندسازی کشور ارائه گردد. 

منبع: http://www.brandztech.com/article/p126-%...8%B1%DB%8C