۱۳۸۹-۱۲-۵، ۰۴:۵۱ عصر
در دوران مسینیان (mycenian مربوط به 1400 تا 1100 قبل از میلاد)، خدای مونث زمین در مکان کوچکی به نام دلفی مورد پرستش قرار میگرفت. البته توسعه این جایگاه مقدس و حضور پیشگویان در قرن 8 قبل از میلاد و در زمان برقراری آیین آپولو (Apollo) انجام گرفت.
در طی جنگ مقدس اول، این مکان تحت حمایت و مدیریت گروه حمایت از مکانهای مذهبی به نام اتحادیه آمفیکتیونی (Amphictyonic League) همچنان خودمختار باقی ماند و مذهب یونانی و اعتبار سیاسی خود را گسترش داد. مسابقات ورزشی و هنری مجددا برنامه ریزی شد، بخش پرستشگاه توسعه یافته و با بناهای زیبا، مجسمه ها و هدایای دیگر تزیین گردید.
دلفی برای تمام یونانیان به عنوان مرکز زمین و محل قرار گیری سنگ امفالوس (omphalos سنگی به شکل کله قند که میگویند توسط زئوس برای مشخص کردن وسط زمین/جهان فرستاده شده است) محلی مقدس بوده است. در میان این منطقه یا قلب الهه، جایی که بعدها معبد دلفی آپولو بر آن ساخته شد، آتشی جاودان قرار داشته است. پس از نبرد پلاتیا (Plataea) بین یونانیان و پارسیان، مردم یونان آتش تمام شهرهای خود را خاموش کردند و آتشی تازه از معبد دلفی و قلب یونان برداشتند.
در قرن سوم قبل از میلاد دلفی تحت سلطه اهالی ایتولیا Aetolia (بخشی کوهستانی در شمال یونان) قرار گرفت و بعدها در سال 191 قبل از میلاد توسط رومیان تسخیر شد. دلفی در مدت تسلط رومیان گاهی مورد چپاول قرار گرفته و گاه مورد توجه بعضی از امپراتوران قرار میگرفت و بالاخره با ظهور مسیحیت، معبد دلفی ارزش مذهبی خود را از دست داد و به فرمان تئودونیوس کبیر (Theodosius the Great)، برای همیشه بسته شد.
کشف و بازسازی
از سال 1893، مدرسه باستان شناسی فرانسه ویرانه های دلفی را با حفاریهای اصولی آشکار نمود. دهکده کاستری (Kastri) که از دوران قرون وسطا بر روی محل معبد ساخته شده بود، به محل کنونی آن منتقل شد. پس از برداشتن مقادیر فراوانی از خاک که در طی سالها بر اثر فرسایش زمین بر روی محل گردآمده بود، آثار باقیمانده از دو جایگاه مقدس که وقف آپولو و آتنا شده بودند، آشکار شد.
این حفاریها به کشف بیش از پنج هزار کتیبه، مجسمه، اشیاء مینیاتوری، قطعات تزئینی معماری و انواع آثار بدیع هنری که نمایانگر عظمت دوران یونان باستان بودند، منجر شد. در خارج از بخش پرستشگاه، یک استادیوم، یک مجموعه ورزشی، بخش مسکونی دلفی و گورستانهای آن قرار دارد که همه از زیر خاک خارج شده اند.
تنها اثر تاریخی باقیمانده که میتوانست با استفاده از مصالح ساختمانی خودش به طور کامل بازسازی شود، خزانه داری آتنیان بود که در سالهای 1903 تا 1906 توسط حفاران فرانسوی و به خرج شهرداری آتن بازسازی شد.ترمیم تدریجی بخشهایی از تالس (Tholos) و معبد آپولو که از سال 1938 آغاز شده بود به تغییرات اساسی در نمای کلی این بازمانده های باستانی انجامید. مرمت تالس تا راه آبها و ناودان مرمر لبه بام انجام گرفت و معبد نیز تا دیوار شمالی _کرپیس crepis-، ستونهای بخش شرقی و سراشیب ورودی بازسازی شد.
وخشگاه - oracle
شاید دلفی بیش از هرچیز به خاطر وجود وخشگاه (الهامگاه) مقدس که در دوران باستان وقف آپولو شده بود، شهرت داشته باشد و از این نظر در مقایسه با المپیا (Olympia) مهمترین جایگاه مقدس یونان، اهمیت بیشتری داشته است. از تعداد فراوان اشیاء پر ارزش اهدا شده به معبد و مقایسه مقدار کمی و کیفی آنها با سایر نقاط مقدس یونان چنین نتیجه گرفته میشود که دلفی مرکز توجه تعداد فراوانی از عبادتگران بوده است.
کاهنه و پیشگوی اصلی معبد دلفی پیتیا (Pythia) نامیده میشد. پیتیا بیش از هرچیز به خاطر پیشگوییهایی که میگفتند از طرف آپولو به او الهام میشود، شهرت داشت. این توانایی اعتباری برای وی به همراه داشت که برای یک زن در دوران مردسالارانه یونان باستان بسیار غیر معمول به شمار می آمد. پیتیا ها در سراسر یونان از نفوذ قابل توجهی برخوردار بوده و قبل از اجرای هر تصمیم مهم از جمله جنگها، بنا نهادن مهاجر نشین ها و مانند اینها مورد مشورت قرار میگرفتند.
پاسخهای این غیبگویان معمولا بسیار سیاستمدارانه و دو پهلو بود و به این ترتیب کمتر پیش می آمد که به خاطر پیشگویی اشتباه مورد تردید قرار بگیرند. برای مثال اگر در مورد پیروزی در جنگ مورد مشورت قرار میگرفتند، پاسخ میدادند " سپاه بزرگی پیروز خواهد شد" که طبعا در مورد پیروزی هر دوطرف مخاصمه صادق بوده است.
آنها حتی برای بسیاری از اقوام نیمه هلنی (نیمه یونانی) اطراف، مانند لیدیا (Lydia واقع در غرب آناتولی که در حال حاضر در خاک ترکیه قرار دارد)، کاریا (Caria) و حتی مصر نیز مورد احترام بودند.
البته در دوران بسیار قدیم چون این احتمال وجود داشت که پیتیا در ابتدا پیشگوی جایا، الهه بزرگ زمین بوده باشد، اصولا حضور یک کاهن مونث در معبد یک الهه امری عادی تلقی میشده است. اولین پیتیا تمیس Themis(قانون طبیعت) نام داشته است، وی که خود پیشگو بود، وخشگاه دلفی را بنا کرد. در داسانهای دیگر، تمیس وخشگاه را از جایا دریافت نموده و بعدها آنرا به فیبی (فوئبه) Phoebe الهه ماه تحویل داد. بنابر اسناد موجود، وخشگاه دلفی در حدود قرن 8 قبل از میلاد بنا شده است
در طی جنگ مقدس اول، این مکان تحت حمایت و مدیریت گروه حمایت از مکانهای مذهبی به نام اتحادیه آمفیکتیونی (Amphictyonic League) همچنان خودمختار باقی ماند و مذهب یونانی و اعتبار سیاسی خود را گسترش داد. مسابقات ورزشی و هنری مجددا برنامه ریزی شد، بخش پرستشگاه توسعه یافته و با بناهای زیبا، مجسمه ها و هدایای دیگر تزیین گردید.
دلفی برای تمام یونانیان به عنوان مرکز زمین و محل قرار گیری سنگ امفالوس (omphalos سنگی به شکل کله قند که میگویند توسط زئوس برای مشخص کردن وسط زمین/جهان فرستاده شده است) محلی مقدس بوده است. در میان این منطقه یا قلب الهه، جایی که بعدها معبد دلفی آپولو بر آن ساخته شد، آتشی جاودان قرار داشته است. پس از نبرد پلاتیا (Plataea) بین یونانیان و پارسیان، مردم یونان آتش تمام شهرهای خود را خاموش کردند و آتشی تازه از معبد دلفی و قلب یونان برداشتند.
در قرن سوم قبل از میلاد دلفی تحت سلطه اهالی ایتولیا Aetolia (بخشی کوهستانی در شمال یونان) قرار گرفت و بعدها در سال 191 قبل از میلاد توسط رومیان تسخیر شد. دلفی در مدت تسلط رومیان گاهی مورد چپاول قرار گرفته و گاه مورد توجه بعضی از امپراتوران قرار میگرفت و بالاخره با ظهور مسیحیت، معبد دلفی ارزش مذهبی خود را از دست داد و به فرمان تئودونیوس کبیر (Theodosius the Great)، برای همیشه بسته شد.
کشف و بازسازی
از سال 1893، مدرسه باستان شناسی فرانسه ویرانه های دلفی را با حفاریهای اصولی آشکار نمود. دهکده کاستری (Kastri) که از دوران قرون وسطا بر روی محل معبد ساخته شده بود، به محل کنونی آن منتقل شد. پس از برداشتن مقادیر فراوانی از خاک که در طی سالها بر اثر فرسایش زمین بر روی محل گردآمده بود، آثار باقیمانده از دو جایگاه مقدس که وقف آپولو و آتنا شده بودند، آشکار شد.
این حفاریها به کشف بیش از پنج هزار کتیبه، مجسمه، اشیاء مینیاتوری، قطعات تزئینی معماری و انواع آثار بدیع هنری که نمایانگر عظمت دوران یونان باستان بودند، منجر شد. در خارج از بخش پرستشگاه، یک استادیوم، یک مجموعه ورزشی، بخش مسکونی دلفی و گورستانهای آن قرار دارد که همه از زیر خاک خارج شده اند.
تنها اثر تاریخی باقیمانده که میتوانست با استفاده از مصالح ساختمانی خودش به طور کامل بازسازی شود، خزانه داری آتنیان بود که در سالهای 1903 تا 1906 توسط حفاران فرانسوی و به خرج شهرداری آتن بازسازی شد.ترمیم تدریجی بخشهایی از تالس (Tholos) و معبد آپولو که از سال 1938 آغاز شده بود به تغییرات اساسی در نمای کلی این بازمانده های باستانی انجامید. مرمت تالس تا راه آبها و ناودان مرمر لبه بام انجام گرفت و معبد نیز تا دیوار شمالی _کرپیس crepis-، ستونهای بخش شرقی و سراشیب ورودی بازسازی شد.
وخشگاه - oracle
شاید دلفی بیش از هرچیز به خاطر وجود وخشگاه (الهامگاه) مقدس که در دوران باستان وقف آپولو شده بود، شهرت داشته باشد و از این نظر در مقایسه با المپیا (Olympia) مهمترین جایگاه مقدس یونان، اهمیت بیشتری داشته است. از تعداد فراوان اشیاء پر ارزش اهدا شده به معبد و مقایسه مقدار کمی و کیفی آنها با سایر نقاط مقدس یونان چنین نتیجه گرفته میشود که دلفی مرکز توجه تعداد فراوانی از عبادتگران بوده است.
کاهنه و پیشگوی اصلی معبد دلفی پیتیا (Pythia) نامیده میشد. پیتیا بیش از هرچیز به خاطر پیشگوییهایی که میگفتند از طرف آپولو به او الهام میشود، شهرت داشت. این توانایی اعتباری برای وی به همراه داشت که برای یک زن در دوران مردسالارانه یونان باستان بسیار غیر معمول به شمار می آمد. پیتیا ها در سراسر یونان از نفوذ قابل توجهی برخوردار بوده و قبل از اجرای هر تصمیم مهم از جمله جنگها، بنا نهادن مهاجر نشین ها و مانند اینها مورد مشورت قرار میگرفتند.
پاسخهای این غیبگویان معمولا بسیار سیاستمدارانه و دو پهلو بود و به این ترتیب کمتر پیش می آمد که به خاطر پیشگویی اشتباه مورد تردید قرار بگیرند. برای مثال اگر در مورد پیروزی در جنگ مورد مشورت قرار میگرفتند، پاسخ میدادند " سپاه بزرگی پیروز خواهد شد" که طبعا در مورد پیروزی هر دوطرف مخاصمه صادق بوده است.
آنها حتی برای بسیاری از اقوام نیمه هلنی (نیمه یونانی) اطراف، مانند لیدیا (Lydia واقع در غرب آناتولی که در حال حاضر در خاک ترکیه قرار دارد)، کاریا (Caria) و حتی مصر نیز مورد احترام بودند.
البته در دوران بسیار قدیم چون این احتمال وجود داشت که پیتیا در ابتدا پیشگوی جایا، الهه بزرگ زمین بوده باشد، اصولا حضور یک کاهن مونث در معبد یک الهه امری عادی تلقی میشده است. اولین پیتیا تمیس Themis(قانون طبیعت) نام داشته است، وی که خود پیشگو بود، وخشگاه دلفی را بنا کرد. در داسانهای دیگر، تمیس وخشگاه را از جایا دریافت نموده و بعدها آنرا به فیبی (فوئبه) Phoebe الهه ماه تحویل داد. بنابر اسناد موجود، وخشگاه دلفی در حدود قرن 8 قبل از میلاد بنا شده است
