۱۳۹۰-۱-۳۱، ۱۱:۱۳ صبح
در سنگ نبشتهي داريوش بزرگ، به نام: «دريايي كه از پارس آيد» ثبت شده است.
فلادويوس آريانوس، مورخ يوناني در كتاب «آنا بازيس»، اين دريا را به نام «پرسيكون كاايتاس» نوشته است.
استرابون جغرافيا دان يوناني نيز نام «پرسيكون كاايتاس» را براي اين دريا به كار برده است.
ساسانيان آنرا درياي پارس ميناميدهاند.
«ابوعلي احمد بنرسته» صاحب كتاب «الاعلاق النفسيه» آن را خليج فارس مينامد.
جغرافيداني بنام «سهراب» مولف كتاب «عجائب الاقاليم السبعه الي نهايه العماره» آن را درياي فارس مينامد.
«ابوالقاسم عبيداله بنعبدالله بناحمد خرداد به خراساني» نيز در كتاب «عجائب الهندوالبره و البحره و الجزائر» آن را درياي پارس ناميده است.
«ابواسحق ابراهيم بنمحمد الفارسي الاصظحري» از آن بنام درياي فارس ياد كرده است.
«ابوالحسن علي بن الحسين بن علي مسعودي» در دو كتاب خود به نامهاي «مروج الذهب معادن الجوهر» و «التنيه الاشراف»، آن را درياي پارس خوانده است.
«طاهربن المطهر المقدسي» در كتاب «البدأ والتاريخ»، آنرا «خليج فارس» ناميده است.
«ابوريحان بيروني» در دو كتاب «التفهيم لاوائل صناعه التنجم» و «قانون مسعودي»، نام اين خليج را درياي پارس و خليج فارس آورده است.
«ابوالقاسم محمد بن حوقل» در كنارب «صوره الارض» آن را «بحر فارس» ناميده است.
در كتاب «حدود العالم من المشرق الالمفرب» كه به سال 372 تأليف گرديده نام خليج فارس خليج پارس ياد شده و بحر احمر يا درياي قلزم را خليج عربي ثبت نموده است.
«شمس الدين ابوعبدالله محمد بن احمد بن ابوبكر شامي مقدسي» معروف به بشاري در كتاب «احسن التقاسيم في معرفه الاقاليم»، آن را بحر فارس خوانده است.
در كتاب جهان نامهي تأليف محمد بن نجيب بكران، بحر پارس ناميده شده است.
«بزرگ ابن شهريار را مهرمزي»، دريا نورد ايراني سدهي چهارم خورشيدي در كتاب خود «عجائب الهند» نيز اين دريا را، خليج فارس ناميده است.
«ابن بلخي» در كتاب خود به نام «فارس نامه»، اين دريا را خليج فارس ناميده است.
در دايره المعارف «بستاني» نيز خليج فارس، به همين نام ذكر شده و هم چنين «قانديك يسوئي» در كتاب خود «المرأع الوضيته في الكره الارضيه» و «اسماعيل علي مصري» هم در كتاب معروف خود «النخبه الازهريه في الكره الارضيه»، نام خليج فارس را بر اين دريا اطلاق نمودهاند.
«جرجي زيدان لبناني» در تأليف معروف خود «التمدن الاسلامي» كه با مقدمه و تحقيق و تحشيه «دكتر حسين مونس استاد تاريخ دانشگاه قاهره» تجديد چاپ شده است و هم چنين «محمد فريد وجدي» در دايره المعارف اسلامي قرن بيستم، خليج فارس ياد نمودهاند و نام «خليج فارس» در كتاب «الدليل العراقي» كه سالنامهي رسمي سال 1936 دولت عراق بوده، كراراً به چشم ميخورد.
امين الريحاني در كتاب الملوك العرب و «شيخ حافظ وهبه» در كتاب «جزيره العرب»، خليج فارس را به نام اصلي و معروف خود الخليج الفارسي ياد نمودهاند.
«طه الهاشمي» رييس ستاد ارتش سابق عراق در كتاب خود «جغرافي العراق»، خليج فارس را به نام اصلي آن «الخليج الفارسي» قيد كرده است.
«لسترنج خاور شناس بزرگ» در كتاب قطوري كه بوسيلهي دو نفر از نويسندگان عراق «بشير فرنسيس» و «گورگيس عواد» تحت عنوان «بلدان الخلافه الشرقيه» كه از انگليسي به عربي ترجمه نمودهاند و به هزينة «المجمع العلم العراقي»، چاپ و انتشار يافته است «خليج فارس»، در سرتاسر آن كتاب پر بها، به نام حقيقي خود «الخليج الفارسي» ياد شده است.
و ...
منبع: تاريخ سياسي خليج فارس
فلادويوس آريانوس، مورخ يوناني در كتاب «آنا بازيس»، اين دريا را به نام «پرسيكون كاايتاس» نوشته است.
استرابون جغرافيا دان يوناني نيز نام «پرسيكون كاايتاس» را براي اين دريا به كار برده است.
ساسانيان آنرا درياي پارس ميناميدهاند.
«ابوعلي احمد بنرسته» صاحب كتاب «الاعلاق النفسيه» آن را خليج فارس مينامد.
جغرافيداني بنام «سهراب» مولف كتاب «عجائب الاقاليم السبعه الي نهايه العماره» آن را درياي فارس مينامد.
«ابوالقاسم عبيداله بنعبدالله بناحمد خرداد به خراساني» نيز در كتاب «عجائب الهندوالبره و البحره و الجزائر» آن را درياي پارس ناميده است.
«ابواسحق ابراهيم بنمحمد الفارسي الاصظحري» از آن بنام درياي فارس ياد كرده است.
«ابوالحسن علي بن الحسين بن علي مسعودي» در دو كتاب خود به نامهاي «مروج الذهب معادن الجوهر» و «التنيه الاشراف»، آن را درياي پارس خوانده است.
«طاهربن المطهر المقدسي» در كتاب «البدأ والتاريخ»، آنرا «خليج فارس» ناميده است.
«ابوريحان بيروني» در دو كتاب «التفهيم لاوائل صناعه التنجم» و «قانون مسعودي»، نام اين خليج را درياي پارس و خليج فارس آورده است.
«ابوالقاسم محمد بن حوقل» در كنارب «صوره الارض» آن را «بحر فارس» ناميده است.
در كتاب «حدود العالم من المشرق الالمفرب» كه به سال 372 تأليف گرديده نام خليج فارس خليج پارس ياد شده و بحر احمر يا درياي قلزم را خليج عربي ثبت نموده است.
«شمس الدين ابوعبدالله محمد بن احمد بن ابوبكر شامي مقدسي» معروف به بشاري در كتاب «احسن التقاسيم في معرفه الاقاليم»، آن را بحر فارس خوانده است.
در كتاب جهان نامهي تأليف محمد بن نجيب بكران، بحر پارس ناميده شده است.
«بزرگ ابن شهريار را مهرمزي»، دريا نورد ايراني سدهي چهارم خورشيدي در كتاب خود «عجائب الهند» نيز اين دريا را، خليج فارس ناميده است.
«ابن بلخي» در كتاب خود به نام «فارس نامه»، اين دريا را خليج فارس ناميده است.
در دايره المعارف «بستاني» نيز خليج فارس، به همين نام ذكر شده و هم چنين «قانديك يسوئي» در كتاب خود «المرأع الوضيته في الكره الارضيه» و «اسماعيل علي مصري» هم در كتاب معروف خود «النخبه الازهريه في الكره الارضيه»، نام خليج فارس را بر اين دريا اطلاق نمودهاند.
«جرجي زيدان لبناني» در تأليف معروف خود «التمدن الاسلامي» كه با مقدمه و تحقيق و تحشيه «دكتر حسين مونس استاد تاريخ دانشگاه قاهره» تجديد چاپ شده است و هم چنين «محمد فريد وجدي» در دايره المعارف اسلامي قرن بيستم، خليج فارس ياد نمودهاند و نام «خليج فارس» در كتاب «الدليل العراقي» كه سالنامهي رسمي سال 1936 دولت عراق بوده، كراراً به چشم ميخورد.
امين الريحاني در كتاب الملوك العرب و «شيخ حافظ وهبه» در كتاب «جزيره العرب»، خليج فارس را به نام اصلي و معروف خود الخليج الفارسي ياد نمودهاند.
«طه الهاشمي» رييس ستاد ارتش سابق عراق در كتاب خود «جغرافي العراق»، خليج فارس را به نام اصلي آن «الخليج الفارسي» قيد كرده است.
«لسترنج خاور شناس بزرگ» در كتاب قطوري كه بوسيلهي دو نفر از نويسندگان عراق «بشير فرنسيس» و «گورگيس عواد» تحت عنوان «بلدان الخلافه الشرقيه» كه از انگليسي به عربي ترجمه نمودهاند و به هزينة «المجمع العلم العراقي»، چاپ و انتشار يافته است «خليج فارس»، در سرتاسر آن كتاب پر بها، به نام حقيقي خود «الخليج الفارسي» ياد شده است.
و ...
منبع: تاريخ سياسي خليج فارس
منم شهرسازی که می سازمت ، چو ایران جدم کوروش
