۱۳۹۱-۲-۱۵، ۰۸:۳۶ عصر
همایش بين المللي طراحی شهری از تئوری تا عمل در ایران از سوی دانشگاه كردستان و با همكاري دانشگاه شهر بیرمنگام (Birmingham City University) برگزار مي‌شود. موضوع اصلي همایش بحث و تبادل نظر محورهای مرتبط با تئوری و عمل طراحی شهری در ایران از اواخر دهه 1950 میلادی به بعد می باشد. همایش بیشتر تأثیرات مدرنیسم، برنامه ریزی شهری سنتی و سرمایه داری بر رویکردها و فعالیت های حرفه ای و آکادمیک طراحی شهری در ایران را در طول شش دهه گذشته مورد توجه قرار می دهد. در این راستا، همایش پزوهشگرانی از حوزه های مختلف مرتبط با شهر همچون معماری، طراحی شهری، برنامه ریزی شهری، جغرافیای شهری، جامعه شناسی، اقتصاد شهری و تاریخ مطالعات شهری را دعوت به ارایه مقاله در زمینه های مربوطه می کند.
شهرهای ایرانی به واسطه دو عامل تأثیرگذار مدرنیزاسیون و تغییرات شکل گرفته در محیط سیاسی-اجتماعی کشور، انفصال ساختاری عمده ای را در تداوم الگوی شهرسازی سنتی و بومی خود تجربه نموده است. تأثیر مدرنیزاسیون که در اواسط قرن بیستم تسریع گردید، تغییرات اساسی را در محیط کالبدی و اقتصادی-اجتماعی شهرها در پی داشت. تغییرات ساختار سیاسی-اجتماعی کشور در سال 1357 (1979 میلادی) و متعاقب آن تأثیرات هشت سال جنگ تحمیلی و پیامدهای حاصل از نظر فزون شهرنشینی و بازسازی شتابان، ساختار شهری شهرهای معاصر را بیش از پیش دگرگون ساخته است. هم چنین دگرگونی اخیر متأثر از سرمایه داری جهانی، تولید منظر شهری را بیشتر در راستای منافع آنی و زودگذر گروههای خاص قرار داده و فضاهای شهری را به کالبدی خالی از هویت اجتماعی و فرهنگی تبدیل کرده است. در نتیجه، شهر با الگویی تکراری و گسسته از توانهای بومی و مکانی خود رشد کرده، و این در حالی است که شهر هم اکنون بیش از هر زمانی نیازمند اصالت، منطق و پشتوانه پایداری است(27تا29 اردیبهشت 91 دانشگاه کردستان)
- مدرنیسم و سنت: رویکردها و فعالیت های حرفه ای در طراحی شهری
- سرمایه داری و مدرنیته: ویژگیهای تغییر پذیر فضاهای شهری در شهرهای معاصر
- بعد اجتماعی طراحی شهری: فضاهای عمومی پاسخگو و فراگیر و محیط ساخته شده
- بررسی مقایسه ای طراحی شهری در شهر های جدید و سنتی
- تعامل فضاهای معماری با فضاهای شهری
شهرهای ایرانی به واسطه دو عامل تأثیرگذار مدرنیزاسیون و تغییرات شکل گرفته در محیط سیاسی-اجتماعی کشور، انفصال ساختاری عمده ای را در تداوم الگوی شهرسازی سنتی و بومی خود تجربه نموده است. تأثیر مدرنیزاسیون که در اواسط قرن بیستم تسریع گردید، تغییرات اساسی را در محیط کالبدی و اقتصادی-اجتماعی شهرها در پی داشت. تغییرات ساختار سیاسی-اجتماعی کشور در سال 1357 (1979 میلادی) و متعاقب آن تأثیرات هشت سال جنگ تحمیلی و پیامدهای حاصل از نظر فزون شهرنشینی و بازسازی شتابان، ساختار شهری شهرهای معاصر را بیش از پیش دگرگون ساخته است. هم چنین دگرگونی اخیر متأثر از سرمایه داری جهانی، تولید منظر شهری را بیشتر در راستای منافع آنی و زودگذر گروههای خاص قرار داده و فضاهای شهری را به کالبدی خالی از هویت اجتماعی و فرهنگی تبدیل کرده است. در نتیجه، شهر با الگویی تکراری و گسسته از توانهای بومی و مکانی خود رشد کرده، و این در حالی است که شهر هم اکنون بیش از هر زمانی نیازمند اصالت، منطق و پشتوانه پایداری است(27تا29 اردیبهشت 91 دانشگاه کردستان)
