وعده احداث فرودگاهی که شاه کلنگش را زده بود!

وعده احداث فرودگاهی که شاه کلنگش را زده بود!

مسئله اما آنجا بامزه تر می شود که در می یابیم کلنگ زنی فرودگاه در دوره شاه مخلوع صورت پذیرفته و در دولت هشتم در سال 82 و پیش از روی کارآمدن دولت نهم افتتاح شده و در دور اول سفرهای استانی دولت نهم در سال 85 اسماً به عنوان مرز مجاز هوایی و فرودگاه بین المللی شناخته شده و...وقتی یک فرودگاه در محاسبات رئیس دولت گم می شود، غیب شدن کمتر از یک فرودگاه، اتفاق عجیبی نخواهد بود!

با وجود آنکه مسئولان ارشد دولتی پیرامون نقدهایی که درباره حجم وسیع مصوبات و آمارهای اجرایی این پروژه ها صورت می پذیرد، بارها ادعا کرده اند تمامی مصوبات و اجرای این پروژه ها از مسیر کار کارشناسی می گذرد و در سفرهای استانی بررسی های نهایی و تصویب صورت می پذیرد، یک اتفاق باورنکردنی این ادعاها را به چالش جدی کشید تا مشخص شود، آنچنان که عنوان می شود، تصمیمات این سفرها کارشناسی شده است که یک فرودگاه در آن گم می شود!

نفس سفرهای استانی دولت های نهم و دهم که برخلاف دول پیشین به صورت مستمر به آن پرداخته شد، یک اتفاق ارزشمند بود، چرا که تنها در این صورت مسئولان میانی و اجرایی و به خصوص مسئولان استانی به شکل جدی تری مطالبات مردم مناطق تحت پوشش شان را پی می گیرند و به هر حال می دانند در آینده وزیر یا معاون رئیس جمهور یا حتی در مواردی شخص رئیس الوزار از آنجا عبور می کند و گریبان گیری مسئولان ناکارآمد آن منطقه ممکن الوقوع است.

این میزان سرکشی که تاکنون رخ نداده بود اتفاق قابل توجهی بود، به خصوص آنکه برخی سفرها به نقاطی صورت پذیرفته بود که سالها وزیری نیز به آنجا قدم نگذاشته بود و بی شک یکی از برگ های برنده احمدی نژاد برای تاثیرگذاری در آینده سیاسی خود و رفقایش، همین برخوردهای چهره به چهره با ساکنین شهرهای کوچک و روستاهاست که نگاه آنچنان کلانی ندارند و اتفاقاً همین سفرها و برخی مصوبات کوچک همچون پرداخت مبالغ اندک برای رفع مقطعی مشکلاتشان که تحول بنیادینی در زندگی و آینده شان ایجاد نمی کند، مطلوب نظرشان واقع می شود و حتی اگر پروژه کلانی نیز در آن حوزه ها از قبل این سفرها به ثمر بنشیند، شاید به اندازه همین کمک های کوچک نیز مورد توجه شان قرار نگیرد.

در عین حال نقد جدی که بر این سفرها از سوی صاحب نظران مطرح بوده، نخست متوجه احساسی بودن و کارشناسی نبودن برخی مصوبات سفرهای استانی بوده و شاهد این مدعا نیز تصویب بسیاری از مصوبات، بدون توجه به طرح آمایش سرزمین و همسان بودن بسیاری از مصوبات صورت پذیرفته برای تعدادی از استان هاست، حال آنکه شرایط جغرافیایی، اقتصادی، سیاسی این استان ها عیناً مشابه هم نبوده است. نقد دیگر نیز بر این مسئله استوار است که اصولاً کشور کشش این حجم پروژه های تعریف شده در مصوبات سفرهای استانی را ندارد و بودجه های استانی نیز کشش اجرای همه این پروژه ها را ندارد و در نهایت اتفاق محتمل، عدم اجرای تعداد قابل توجهی از طرح های وعده داده شده به مردم استان ها و سرخوردگی و ایجاد توقع محقق نشده نزد ایشان است.

در پاسخ اما وزیر کشور دولت دهم و برخی مسئولان دیگر بر کارشناسی بودن این مصوبات تاکید داشته و قرار دادن دور آخر سفرها برای پیگیری این مصوبات تا رسیدن به مرحله اجرایی را دلیل خود برای کارشناسی بودن بیان می کنند و البته بر ارائه آمارهای عجیب مبنی بر انجام چندده هزار ساعت کار کارشناسی برای تدوین و تنظیم پیش نویس های مصوبات و وعده های طرح شده در سفرهای استانی تاکید دارند و به واقع هیاتی بودن تصمیمات این سفرها رد شده است. بی شک خواست قلبی واقعی هر ایرانی وطن دوست چه موافق و چه مخالف دولت فعلی که سال آخرش سپری می شود، کارشناسی بودن همه این مصوبات و تحقق نهایی اش در همین دوازده ماه باقی مانده و حتی بی کار نبودن یک نفر در پایان این دولت است، اما متاسفانه گهگاه صاعقه ای می زند و باورهایمان را خاکستر می کند.

یکی از همین صاعقه ها در روزهای اخیر در کلام رئیس دولت دهم در صدمین سفر استانی دولت به استان خراسان رضوی و در جمع مردم سبزوار، اصابت کرد و آن وعده ای عجیب بود که دکتر احمدی نژاد داد. در حالی که پیش از اینها این وعده تحقق یافته و حتی وارد فازهای تازه ای نیز شده بوده است و آن وعده ساخت فرودگاه برای شهر 210 هزار نفری سبزوار است. به روایت سایت ریاست جمهوری، «رییس‌جمهور احداث دانشکده دندانپزشکی، تکمیل خطوط ارتباطی، احداث فرودگاه بین‌المللی، احداث مجتمع پتروشیمی را از جمله برنامه‌های دولت برای پیشرفت و آبادانی شهرستان سبزوار عنوان کرد.» اما نکته بامزه این است که سالهاست فرودگاه سبزوار وجود دارد و نیازی به احداثش نیست و البته شاید چون آقای رئیس جمهور با هلی کوپتر به این منطقه در سفرهای استانی رفت و آمد داشته، توفیق بازدید از فرودگاه نصیبش نشده است.

مسئله اما آنجا بامزه تر می شود که در می یابیم کلنگ زنی فرودگاه در دوره شاه مخلوع صورت پذیرفته و در دولت هشتم در سال 82 و پیش از روی کارآمدن دولت نهم افتتاح شده و در دور اول سفرهای استانی دولت نهم در سال 85 اسماً به عنوان مرز مجاز هوایی و فرودگاه بین المللی شناخته شده و علی الظاهر حتی یک پرواز نیز از این فرودگاه به مقصد سوریه و یک پرواز نیز به مقصد بغداد از این فرودگاه انجام شده و در سال 89 نیز از اجرای نیمه وقت تغییر وضعیت داده و به صورت 24 ساعته عملیاتی شده است.

حال چگونه رئیس جمهور از ساخت فرودگاهی سخن به میان می آورد که مراحل رسمیت شناختش نیز در دولت نهم و حین دور نخست همین سفرها صورت پذیرفته، از همان جمله مسائلی است که نشان از عمق کارشناسی ماجرا می دهد و البته اگر سخن از توسعه یا بهبود این فرودگاه بود، دیگر این نقدها وارد نبود. اما زمانی که از احداث این فرودگاه سخن به میان می آید، چه می توان گفت؟ وای اگر مصوبات دیگر سفرهای استانی این گونه باشد که البته بعید نیست چرا که وقتی یک فرودگاه در محاسبات رئیس دولت گم می شود، غیب شدن انواع و اقسام پروژه های کمتر از یک فرودگاه، اتفاق عجیبی نخواهد بود!

در اتفاقی جالب محمدرضا رحیمی معاون اول احمدی نژاد نیز همزمان با صدمین سفر دولت، در نماز جمعه گزارشی از دستاوردهای سفرهای استانی داد و از اجرای بخش اعظمی از این مصوبات و در مسیر اجرا قرار داشتن عمده این مصوبات و پیشرفت های تا 75 درصد برخی پروژه ها سخن به میان آورد که اگر این پروژه ها شبیه همین فرودگاه سبزوار باشد، باید گفت بسیاری این پروژه ها پیش از سفرهای استانی و حتی پیش از روی کارآمدن ایشان و رئیسش در قوه مجریه اجرا شده است.