۱۳۹۱-۳-۷، ۰۷:۴۰ عصر
سهم مردم از ساحل 330 كیلومتر دریای مازندران تنها 15 كیلومتر!
آزاد سازی ساحل مازندران ۳۰ سال زمان و هزار میلیارد تومان اعتبار می خواهد/ بخشهای مختلف دولتی و خصوصی بیشترین میزان ساحل را در اختیار دارند و مسافران اغلب از حصار ویلاهای شخصی دریا را می بینند/ طرحهای سالم سازی پرطمطراق و ناموفق!
بی‌تردید باید گفت، گستره نیلگون دریای مازندران با سواحل دل انگیز و مفرح آن یکی از بسترهای مهم توسعه اقتصادی و رونق گردشگری در استان مستعد اما محروم از توسعه مازندران است که مقصد و هدف نهایی بیش از ۹۰ درصد از ۱۲ میلیون می‌ه‌مان و گردشگری است که به سرزمین رویایی مازندران سفر می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا در ساری، طول سواحل مازندران در شرایط کنونیی ۳۳۸ کیلومتر است که تنها ۱۵ کیلومتر آن به معنای واقعی برای مردم قابل استفاده است و بطور کلی دست اندازی در اراضی ساحلی توسط بخشهای مختلف دولتی، خصوصی و ساخت و سازهای غیر مجاز دسترسی عموم را به حداقل رسانده است.
شرایط برای مسافران این سرزمین به گونه‌ای شده که هم اکنون بسیاری از مردم باید از پشت دیوار‌ها و حصار ویلاهای ساحلی شخصی و پلاژهای دولتی دریا را به نظاره بنشینند! این در حالی است که استراتژی آزاد سازی ساحل بعنوان یک مولفه راهبردی در فرآیند توسعه استان در دستور کار مسئولان و مدیران قرار دارد.
آزادسازی سواحل با اعتبارات قطره چكانی كنونی چند دهه طول می كشد
با این وجود به گفته مقامات مسئول برای آزاد سازی ساحل در مازندران بیش از ۳۰ سال زمان و بیش از یکهزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است، که با عنایت به تخصیص‌های قطره چکانی منابع مالی تحقق رویای آزاد سازی ساحل مازندران حداقل چندین دهه بطول خواهد کشید.
از سوی دیگر علی رغم بر پایی ۱۳۰ طرح سالم سازی در سواحل مازندران و افزایش ۱۰ درصدی این طرح‌ها نسبت به سال گذشته به جرات باید گفت كه حجم زیادی از مسافران و علاقه‌مندان به دریا ناگزیر برای استفاده بهینه از موهبت الهی ساحل باید از مناطق خطرناک و ممنوعه به دریا دسترسی پیدا کنند که این خود چالشی بزرگ در مدیریت ساحل و کنترل تلفات انسانی ناشی از آن است.
از سوی دیگر علی رغم بر پایی ۱۳۰ طرح سالم سازی در سواحل مازندران و افزایش ۱۰ درصدی این طرح‌ها نسبت به سال گذشته به جرات باید گفت كه حجم زیادی از مسافران و علاقه‌مندان به دریا ناگزیر برای استفاده بهینه از موهبت الهی ساحل باید از مناطق خطرناک و ممنوعه به دریا دسترسی پیدا کنند که این خود چالشی بزرگ در مدیریت ساحل و کنترل تلفات انسانی ناشی از آن است.
شمار قربانیان دریا رو به فزونی است
افزون بر این به لحاظ برخی کاستی‌ها و عدم مدیریت بهینه، شمار قربانیان دریا نیز همچنان رو به فزونی است که نگاهی به آمار ۳۰۰ نفری تلفات جانی سال گذشته و آمارهای تصاعدی سالجاری به خودی خود نشان دهنده عمق این مشکلات است.
دریا و سواحل زیبای آن اگر چه برای بسیاری از سرزمین‌ها و کشورهای دور و نزدیک منشاء تحولات اقتصادی عظیم و رونق کسب و کار است اما در کشور مابصورت عام و در استان ما بصورت خاص، نعمت دریا، بدلیل مسایل عدیده مدیریتی، عملاً به نقمتی عظیم تبدیل شده که علی رغم وضوح منافع عظیم اقتصادی، بسیاری از دستگاه‌ها و مدیران می‌کوشند از پذیرش مسئولیت و مشارکت در این پروژه عظیم اقتصادی دوری گزینند و بقولی معروف عطایش را به لقایش ببخشند!
نگاهی گذرا به کمیت و کیفیت بهره برداری از سواحل زیبا و استثنایی دریای خزر در استان مازندران نشانگر این واقعیت تلخ است که علی رغم همه همایش‌ها و نمایش‌ها و برگزاری جلسات ساماندهی و هماهنگی و...، هنوز شیوه‌ها و کیفیت بهره برداری از سواحل مازندران و ارائه خدمت به مسافران و میهمانان به گونه‌ای بسیار ابتدایی و اکثراً یاد آور بهره برداری انسانهای نخستین از مواهب طبیعی است!!
هر كیلومتر ساحل ظرفیت ایجاد اشتغال برای هزار نفر را داراست
حقیقت غیر قابل انکار آن است که این وضعیت اسفناک به خودی خود نشان دهنده، عمق مشکلات تصمیم سازی و مدیریتی در جامعه و استان مازندران است که متاسفانه روز به روز شدت می‌یابد و آثار نامطلوب و کسالت آور آن تنها متوجه مردمی می‌شود که همه گناه‌شان صبوری و تحمل مشقتهاست! براستی هیچ راهکار و شیوه بهینه تری برای استفاده مناسب و اقتصادی‌تر از ظرفیت عظیم ۳۳۰ کیلومتری سواحل استان که به اعتقاد کار‌شناسان هر کیلومتر قابلیت ایجاد اشتغال برای یک هزار نفر را دارا می‌باشد وجود ندارد؟
آیا از تجربه کشورهای مختلف جهان در مدیریت اقتصادی سواحل نمی‌توان استفاده کرد؟ آیا مسئولان، مدیران و برنامه ریزان کشور وبویژه استان ما، تحولات عظیم اقتصادی کشورهای کوچک وبزرگ جهان را ندیده‌اند که تنها بر ظرفیت سازی و قابلیت مهم گردشگری و بویژه بهره وری بهینه از دریا و سواحل تمرکز یافته است؟ براستی سازمان‌های عریض و طویلی نظیر گردشگری و میراث فرهنگی مازندران با آن همه پرسنل و کار‌شناس و امکانات و بودجه و اعتبار و... در فرآیند مدیریت سواحل چه وظیفه‌ای دارند؟
در کمال تاسف باید گفت: در حالیکه آثار تاریخی و میراث فرهنگی استان کهن مازندران بواسطه مدیریت سنتی و مبتنی بر روزمره گی سازمان موصوف به بیغوله و خرابه تبدیل شده است، سواحل زیبای دریا، بعنوان یک موهبت الهی نیز از ورای نبود طرح جامع، علمی و راهبردی روزگار اسفناکی را سپری می‌کند و تنها افتخار اکثر مسولان و مدیران اجرایی استان در بازگشایی معبری تا دریا در قالب طرح پر طمطراق آزاد سازی سواحل است!
به اعتقاد کار‌شناسان، در حالیکه دریا و سواحل زیبای آن، بستری بی‌بدیل برای فعالیتهای اقتصادی و توسعه آفرین در تمامی طول سال است اما به لحاظ فقرزیرساخت هاکه ناشی از رویکردهای سنتی، غیر علمی مدیران و برنامه ریزان است، فرآیند بهره وری از این ظرفیت عظیم تنها به ۳ ماه تابستان محدود شده که استقرار چند کانکس و تقسیم بندی شنای زنانه و مردانه همه دغدغه‌های مدیریتی مسولان را تشکیل می‌دهد؛ هر چند که این موضوع نیز در جای خود حائز اهمیت است.
از سوی دیگر فرآیند تصرف و دست اندازی دستگاه‌ها و نهادهای حقیقی و حقوقی در اراضی ارزشمند ساحلی یکی از ابتدایی‌ترین و بدیهی‌ترین مشکلات سواحل استان است که با وجود بگیر و ببندهای سالهای اخیر، روند خزنده آن به شیوه‌های دیگر در جریان است. در آینده نزدیک باز هم به این مسئله خواهیم پرداخت.
