کارگاه اداریْ معماری سانگات ـ بال کرشنادوشی

[font=tahoma] این ساختمان و محیط اطراف آن فضایی دلپذیر را برای کار دکتر دوشی و کارمندانش تشکیل می دهد ." سانگات " در واقع دفتر کار شخصی و کارگاه معماری دکتر دوشی با فضایی برای ملاقات ها و پذیرایی از مهمانان است. یک مکان آزاد , دنج و آسوده که فارغ البال از بافت شهر , به کار به عنوان یک تفریح و استراحت نگاه می کند و در مکانی خلوت به طور تخصصی به پرورش ایده های شخصی معماری , وسپس عملی ساختن و انتشار آنها می پردازد.این معماری که سبک و مقیاس بومی , درون مرزی و منطبق با محیط خود دارد . علاوه بر این نوعی نقطه عطفی در عقاید و شیوه عملی دکتر دوشی در پیروی از پروتالیسم مدرن ( سبک معماری اواسط قرن بیستم با جلوه ای محکم و عظیم , سنگین , توپر و زمخت و ستبر به صورت یکپارچه که از سنگ و بتن و آجر به صورت عریان و بدون روکش ساخته می شودو در آن عناصر سازه ای نمایان می شوند) است که در آن منطقه گرایی مدرنیسم آشکار شده , به او در راه متجلی ساختن ارزش هاو ویژگی های فرهنگ و هویت هندی در قالب اصول این مکتب معماری کمک می کند .

فرهنگ واژگان و دایره عناصر آن, از فضاهایی با تاق های قوسی به عنوان شاخصه و زبان معماری پدیدار می شود. فضای کارگاه به اندازه یک متر در زمین فرو رفته و یک نیم طبقه بالکنی نیز به آن اضافه شده که به فضای کارگاه مشرف است. این قوس ها از دو لایه نازک بتنی مسلح شده با میلگردهای باریک تشکیل شده که در میان آن ها یک لایه عایق گرمایی شامل مخروط های رسی قرار دارد . لایه بیرونی با کاشی های سفید سرامیکی به صورت تکه های خرد شده پوشش داده شده تا گرما و نور خورشید را پس بزند.
محوطه سازی با منطبق کردن و پله پله کردن زمین اطراف ساخته شده که به سمت ساختمان بالا می آید تا به ایوان هایی که با کاشی های سرامیکی معرق کفسازی شده اند برسد . روی این ایوان جوی آب و ستون های نور هویدا می شود. حس و تاثیر نهایی این فضا عزلت نشینی در یک غار خلوت و دور افتاده است.

[/font]