ورود

**MHAKBARI**

[تصویر: 25086348711593714962502012572914910.jpg]

[highlight=#NaNNaNNaN] [/highlight]

نهر شهری(
Urban Creek
) که در منطقه ی تونگژو(
Tongzhou
) از شهر بیژینگ(
Beijing
) قرار گرفته، تلاشی است برای داشتن ترکیبی معمارانه با حوزه های مختلف عمومی. این پروژه که توسط معماران ای تی او ال(ATOL Architects) طراحی شده، بر ایده ای تمرکز می کند که معماری باید به گونه ی یک نسج مرتبط فرهنگی تصور شود که فرصت هایی برای پیوند فضاها و محله ها بوجود آورد. در باز تعریف مفهومِ استفاده ی چند منظوره از گونه شناسیِ باکس، پودیوم یا برج تجاری که [پیکر آنها] آزادانه برپاست؛ این طرح در راستای ایجاد روند تکامل مرکز شهر با توسل به ارتباط دوباره به گذشته ی پنهان آن، هدف گذاری شده است.

به طور معمول، مرکز شهر مکانی است برای برخورد ها و مواجهه های فضایی بی پایان، سورپرایزهای اجتماعی و روشنگریِ عقلانی، جاییکه با پرسه زنی های مفرحانه می توان مسیرهای مختلف را- با نیم نگاهی به فروشگاه ها- پیمود. شتاب اخیر گسترش شهرهای هر روز پر جمعیت ترِآسیایی، تمام آثار باقی مانده ی منافذ فضایی، اجتماعی و فرهنگی را، تحت نفوذ توسعه های جدید و درخشان تجاری، از بین می برند. بازرگان، مسافر جهانگرد، خریدار ناراضی؛ مولفه هایی هستند که در مرکز تجاری شهر رها می شوند، در حالی که جوانان، دانشجویان، هنرمندان و دیگر فعالان فرهنگی؛ به تدریج در مکان های زیرزمینیِ حومه شهرهای مختلف طبقه بندی می شوند، اما تمام آنان برای ساکنین حوزه ی واحد[مرکز شهر] نا محسوس هستند.

شتاب تراکم شهری، [با تمام نکات مثبت و منفیِ خود] دری به روی گونه شناسی های جدید و تازه باز می کند: شهر عمودی، پارک خطی، روستای هنرمندان. و ادغام آنها با گونه شناسی های شهریِ موجود و معتبر: خانه ی اپرا، پلازای فرهنگی، سکونت گاه های دانشجویان، دفتر کار خلاق، فضاهای غیر مکعبی، هیپ هتل و یک جامعه ی مسکونی را به ارمغان می آورد؛ و دری را به روی اکتشافات بی پایان در مورد این موضوع که شهر چه چیزی باید باشد یا می تواند باشد، می گشاید.

از طریق ساختار شکنیِ فرمالِ این فضاهای واحد[مرکز شهر]، نهر شهری نگاهی عمیق به اتصال این فضاهای منکسر، تولید و رها شده بعد از انقلاب بزرگ شهریِ قرن بیست و یکم، دارد.