مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی

مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

(




معبد لوتوس

لوتوس تمپل یا معبد نیلوفر آبی (Bahá'í Houses of Worship یا Lotus Temple) معبد آیین بهائی یا مشرق الاذکار بهائیان در شهر دهلی‌نو پایتخت هندوستان است و به عنوان مادر معابد شبه قاره هند شناخته شده‌است.[sup][نیازمند منبع][/sup]
معمار این ساختمان یک ایرانی بهائی به نام فریبرز صهبا است که در طرح معماری این بنا از گل نیلوفر آبی الهام گرفته‌است. این گل در هندوستان با عبادت و دیانت پیوند داشته است.[sup][۱][/sup] این معبد که جوایز متعددی در زمینه معماری برده‌است در سال ۱۹۸۶ تکمیل شد.[sup][۲][/sup]

معماری مشرق‌الاذکار
این ساختمان شامل ۲۷ گلبرگ است که از بتُن سفید ساخته شده و با سنگ مرمر سفید پوشیده شده این سنگ‌ها از یونان خریداری و در ایتالیا برش داده شده‌اند. هر یک از نُه طرف ساختمان سه گلبرگ دارد و نُه در بزرگ به تالار مرکزی به‌ظرفیّت ۱۳۰۰ نفر باز می‌شود. ارتفاع بنا از کف تا بالای ساختمان ۲۷/۳۴ متر و قطر ساختمان ۷۰ متر است و در زمینی به‌مساحت ۶۴/۱۰ هکتار در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هندوستان نشسته‌است.
این بنای عظیم جدیدترین مشرق اُلاذکار بهائیان است که در جهان ساخته شده زمین آن در سال ۱۹۵۳ خریداری شده و ساخت آن در سال ۱۹۸۰ شروع و پس از ۶ سال، در ۲۴ دسامبر ۱۹۸۶ به‌اتمام رسیده‌است. در طی بیش از ۲۰ سالی که از عمر این بنا می‌گذرد بیش از ۵۰ میلیون نفر از آن دیدن کرده‌اند و گاه در هنگام تعطیلات مملکتی هند، تعداد بازدیدکنندگان به یکصد هزار نفر در یک روز بالغ شده‌است.[sup][۳][/sup][sup][۴][/sup]
هندوستان با جمعیتی بین ۱٬۷ تا ۲٬۲ میلیون نفر بهایی بزرگترین جمعیت پیروان این آیین در جهان به‌شمار می‌آید. در این بنا به ندرت مناسکی ویژه بهائیان انجام می‌شود و همه می‌توانند با هر اعتقادی با سکوت به تفکر و مناجات بپردازند. انجام مراسم مذهبی و سخنرانی در سالن اصلی ممنوع است و اغلب مردم هندوستان از هر مذهب و طایفه‌ای آن‌را محترم می‌شمارند.[sup][۵][/sup]

وقایع پیرامون
پس از چاپ تصویر این معبد در یک آگهی روزنامه همشهری در مورخ اول آذر ماه ۱۳۸۸، هیئت نظارت بر مطبوعات تصمیم بر توقیف یک هفته‌ای این روزنامه گرفت که که پس از چند ساعت رفع توقیف شد.[sup][۶][/sup]